Główną bohaterką serialu jest Eva Thörnblad, negocjatorka sił specjalnych, której córka zaginęła 7 lat wcześniej. Kobieta wraca do miasteczka, gdzie doszło do tego zdarzenia, na pogrzeb ojca, z którym nie utrzymywała kontaktu od dłuższego czasu. Dochodzi również do kolejnego zniknięcia dziecka, które może mieć związek z Josefine. Eva rozpoczyna własne śledztwo.

Las zaginionych to szwedzki serial, który jednak nie stara się usilnie budować klimatu skandynawskich kryminałów, pełnych mroku, zimna i wilgoci. Nie jest to jego celem, aby wpisywać się w te stereotypy, gdzie główni bohaterowie są szorstcy, zmęczeni życiem i chodzą w rozciągniętych swetrach. Ponurą atmosferę ma zapewniać sama sprawa, w której rodzice przeżywają zaginięcia dzieci. To nadaje ciężaru historii oraz emocjonalnej głębi Evie, która jest zdeterminowana jeszcze raz spróbować dopaść sprawcę rzekomego porwania.

Moa Gammel kreuje bohaterkę pewną siebie, ale też wrażliwą i nieco wycofaną. Wydaje się, że aktorka w pierwszym odcinku wciąż szuka pomysłu na tę postać, nie chcąc czerpać inspiracji z innych tego typu kobiecych detektywów. Nie stara się być na siłę wyrazista, co sprawia, że wypada na ekranie naturalnie, dzięki czemu jej bohaterka jest bardziej ludzka, więc można się z nią utożsamiać. W rezultacie też sam serial wydaje się bardziej przyziemny i zwyczajny. Aczkolwiek warto nadmienić, że pewne sceny sugerują, że w dalszych odcinkach mogą pojawić się elementy nadprzyrodzone z przejawami grozy. Atmosfera i ton mogą się na tyle zmienić, że zupełnie inaczej będziemy postrzegać ten serial, gdy zaczniemy odkrywać tajemnice tytułowego lasu, który tak ładnie prezentuje się w ujęciach kamery.

Historia rozwija się w wolnym tempie, ale za to bardzo płynnie. Dzięki temu krok po kroku odkrywamy szczegóły zdarzenia sprzed lat oraz poznajemy bieżącą sprawę. Wszystko to odbywa się w przejrzysty sposób, aby stopniowo wprowadzane postaci zapadały w pamięć. Drugi plan jest solidny, choć na razie wyróżnili się tylko Göran Ragnerstam jako przyjazny, ale przenikliwy detektyw Göran Wass oraz Richard Forsgren jako niedoświadczony śledczy Tom Aronsson. Warto też pochwalić Rikarda Svenssona jako Jonasa, który terroryzuje rodzinę w trzymającej napięciu otwierającej scenie.

Pierwszy odcinek może nie przekonać widzów oczekujących szybkiego rozwoju akcji, zaskoczeń czy powalającej gry aktorskiej. Fabularnie budzi umiarkowaną ciekawość, bo na pierwszy rzut oka sprawa wydaje się dość prosta. Natomiast to mogą być tylko pozory. Pierwszy sezon liczy 10 odcinków, więc historia na pewno ma znaczniej więcej do zaproponowania. Według mnie ma zadatki, aby wciągnąć, ponieważ znajdują się tu pewne motywy, które intrygują i wymagają wyjaśnienia. Liczę na to, że akcja też nieco przyspieszy. Natomiast podoba mi się w Lesie zaginionych to, że nie próbuje za wszelką cenę się wyróżnić czy żerować na emocjach widzów. Nie jest w tym nachalny, wierząc, że solidne wykonanie i przyzwoita praca kamery zrobią swoje, a interesująca fabuła sama się obroni. Myślę, że warto dać szansę temu serialowi, który na swój sposób jest wyjątkowy.