Na pierwszy rzut oka serial koreański Słaby bohater może jawić się jako historia o dręczeniu w szkole, czyli tzw. bullyingu. Od początku dostrzegalny jest schemat: popularni w grupie dręczą psychicznie lub fizycznie kogoś słabszego. Mamy też tytułowego bohatera, który wydaje się dla nich łatwym i oczywistym celem, więc praktycznie po kilku minutach budujemy sobie w głowie określony scenariusz. Ten serial nie jest o tym! Bardziej powiedziałbym, że to opowieść o przyjaźni i próbie przetrwania czasu szkolnego podkręcona do maksymalnych obrotów i zamoczona w sosie z nieprzewidywalnego chaosu. Bullying w tym wydaniu jest jedynie prowodyrem lawiny wydarzeń, która następuje w pierwszych trzech odcinkach i ustala określoną konwencję i jednocześnie zaskakuje. Za każdym razem, gdy można być pewnym, co się wydarzy, twórcy chcą iść na przekór oczekiwaniom. Robią to dobrze i ciekawie.

Tytułowy Słaby bohater jest taki tylko pozornie. Jest to postać bardzo intrygująca i osobliwa, ponieważ twórcy bardzo nietypowo operują stereotypem, by pokazać coś innego. A zbudowanie obrazu potencjalnego nerda, który nie tylko wykorzystuje to na swoją korzyść, ta jego chłodna kalkulacja podczas konfliktowych sytuacji, budzi zdumienie i podziw. To są momenty, gdy postać wychodzi z ram oczekiwanego schematu, stając się kimś bardziej interesującym i nadal w jakimś stopniu zahaczającym o te klisze. W efekcie Słaby bohater staje się historią o konsekwencjach decyzji: czy to szkolnego dręczenia, czy postawienia się dręczycielom, czy wydarzeń, które w wyniku tego następują. To sprawia, że serial idzie w nieoczekiwanym, acz interesującym kierunku.

Pierwsze trzy odcinki to też zaskakująco dużo akcji. Bójka w klasie, postawienie się dręczycielom i kolejne starcia są nakręcone jakościowo i zdumiewająco dobrze. Jest pomysł, choreografia i dobra praca kamery, więc sceny mają rytm, dobrą dynamikę i satysfakcjonujące prowadzenie. A przede wszystkim są wspaniale wykorzystywanym narzędziem fabularnym. To dodaje trochę charakteru serialowi, który nie jest zwyczajną historią o licealistach, a produkcją zarówno z akcją, jak i nieoczekiwanym kierunkiem zasygnalizowanym w trzecim odcinku. Ten kończy się dobrym cliffhangerem, który zapowiada bardzo duże wyzwanie dla bohatera i jego dwóch nowych kumpli. Dzieje się coraz ciekawiej z odcinka na odcinek!

Sama specyfika tego serialu jest oczywiście mocno osadzona w stylu koreańskiej telewizji. Są tu więc czasem specyficzne zachowania, gra aktorów czy dialogi. Słaby bohater nie jest bowiem serialem Netflixa, ale produkcją telewizyjną, która ma już dwa sezony. Serwis dopiero zakupił do niej prawa, więc już wiemy, że serial spodobał się, odniósł sukces i jest kontynuowany. Jego dobre oceny cieszą, bo oglądając, widzimy tę jakość i niezłe pomysły. To sprawia, że chętniej można się za to zabrać, ale jednocześnie zalecam dystans: historia o nastolatkach, która jest tak szalona i nieprawdopodobna jak ta, tego wymaga, by móc cieszyć się z budowanej rozrywki. A ta jest przeznaczona dla dorosłych w związku z obrazowymi scenami przemocy, więc niech Was osadzenie fabuły w liceum nie zmyli!

Słaby bohater angażuje, wciąga i dostarcza wrażeń. Nic jakoś szczególnie nie zachęcało w zapowiedzi czy opisie, ale ostatecznie okazało się to mylne. Dobry i ciekawy serial warty obejrzenia. Kolejne odcinki mogą być jeszcze lepsze.