Choć już w starożytności ludzie wykazywali zainteresowanie minionymi epokami i kolekcjonowaniem zabytków, to archeologia jako samodzielna dyscyplina naukowa rozwinęła się dopiero w XIX wieku. Ówcześni badacze błędnie założyli, że zajęcia prehistorycznych kobiet – analogicznie do modelu dziewiętnastowiecznego – ograniczały się wyłącznie do sfery domowej, a więc były związane głównie z przygotowywaniem posiłków czy wychowaniem potomstwa.

„Przez bardzo długi czas prehistoria była pisana w rodzaju męskim, a gdy wspominano o kobiecie, to tylko po to, by odmalować ją jako istotę bezbronną, zlęknioną, pozostającą pod opieką potężnych mężczyzn łowców” – zauważa we wstępie do Lady Sapiens. Prawdziwej prehistorii kobiet Sophie A. de Beaune, która została konsultantką naukową książki. Autorzy tej popularnonaukowej pozycji – Thomas Cirotteau, Jennifer Kerner oraz Eric Pincas – na podstawie najnowszych odkryć archeologicznych i zaawansowanych technologii badań genetycznych czy analiz fizykochemicznych próbują zrekonstruować prawdziwy portret kobiet żyjących w epoce kamienia.

Źródło: Znak

Mnóstwo informacji badacze mogą czerpać z zachowanych szkieletów i szczątek kostnych, które są doskonałym świadectwem archeologicznym. To na ich podstawie można było wykazać, że typowa prehistoryczna kobieta nie przypominała Wenus z Willendorfu, a była raczej solidnie zbudowana i umięśniona. Z pewnością nie prowadziła siedzącego trybu życiu, tylko podejmowała różne aktywności, więc jej ciało było silne i wytrzymałe. Wbrew historycznym, powielanym od lat przekonaniom mężczyźni w czasach prehistorycznych nie byli jednymi łowcami i żywicielami w gromadzie. Szacuje się, że to kobiety w większej mierze odpowiadały za zdobywanie pożywienia – m.in. zbierały jadalne rośliny i ziarna, a później także je uprawiały. Dzięki zachowanym narzędziom i broni, które znaleziono w grobach kobiet, możemy domyślać się, że nie tylko mężczyźni brali udział w polowaniach, wyprawianiu skór zwierząt i przygotowywaniu mięsa.

Autorzy Lady Sapiens starają się odtworzyć życie prehistorycznej kobiety, uwzględniając wszystkie jego płaszczyzny. Dzięki wnikliwym badaniom możemy dowiedzieć się, jak wyglądały kobiety w epoce kamienia, a także tego, czym – poza pozyskiwaniem pożywienia – się zajmowały i jak tworzyły relacje z innymi. Krótkie rozdziały, które formą mogą przypominać przystępne ciekawostki, zachęcają do dalszego zgłębienia tematu, bo z pewnością o Lady Sapiens jeszcze nie powiedziano wszystkiego.