W śnieżną noc - recenzja filmu

Podczas trwający około półtorej godziny seans filmu W śnieżną noc obserwujemy życie nastolatków, toczące się wokół małego i trochę kiczowatego baru Waffle Town. Poznajemy Julie, niepewną, co ma zrobić z faktem, że dostała się na uniwersytet w Kolumbii – aż spotyka na swojej drodze gwiazdę pop, Stuarta. Tobina, który nie jest w stanie wyznać swojej przyjaciółce z dzieciństwa, że ją kocha. Dorrie, muszącą sobie radzić z dziwacznie zachowującą się dziewczyną, w której w dodatku zaczyna się zakochiwać… Nie lepiej zachowuje się najlepsza przyjaciółka Dorrie, Addie, bojąca się braku uwagi. Ich historie będą się stykać aż do samego finału, gdy w końcu Keonowi i Bily’emu, pracownikom Waffle Town, uda się urządzić imprezę. Recenzję zacznę od wstydliwego wyznania – uwielbiam świąteczne filmy. Uwielbiam ich optymistyczną naturę, kiczowatość, głupie zabiegi narracyjne. Uważam, że świąteczny film się bez nich nie obejdzie – ba! – nie powinien. Dlatego siadając do oglądania tej produkcji, byłam przygotowana na mnóstwo głupoty. Jednak okazało się, że W śnieżną noc jest bardziej filmem młodzieżowym niż świątecznym. I że jakby zabrać z nich cały motyw świąt, historia nadal by nic nie straciła. To po prostu przyjemna komedia młodzieżowa. Taki miks To właśnie miłość i Twój Simon. I jasne, choć do To właśnie miłość się nie umywa, to nadal, czułam pewne podobieństwa. „W śnieżną noc” jest jednak o wiele mniej gorzkie. W końcu mamy tam prawdziwą magię świąt. I ta magia powoduje, że mimo że wiadomo, jak film się skończy od pierwszej minuty, to nadal go oglądamy i przeżywamy przygody bohaterów. Zwłaszcza spodobała mi się historia Julie i Stuarta – zwykłej dziewczyny i gwiazdy pop, która tak naprawdę zachowuje się jak normalny człowiek. Stuart to po prostu przyjemny, nieśmiały facet, który jest znany. I naprawdę możemy w to uwierzyć. Nie tylko dzięki fajnie stworzonym postaciom, ale także dzięki grze i chemii między aktorami. Zabawna była historia Keona i wiecznie mędrkującego Billy’ego, którzy nadstawiają własne głowy, by impreza życia się udała. Ciekawy jest wątek Addie i specyficznej kobiety, która jeździ cała okryta folią. Jedynie, przyznam szczerze, irytował mnie czasem romantyczny wątek Tobina, choć on również miał swoje mocne strony. Zwłaszcza że w odróżnieniu od większości takich filmów, jego główny rywal o serce ukochanej to naprawdę sympatyczny facet. Zresztą, tak naprawdę wszyscy tu są sympatyczni – najgorsze łobuzy okazują się nawet chętne, by pomóc. Za słodko? Możliwe. Ale takie są właśnie filmy świąteczne. Jednak to, co mi się najbardziej podobało, to gra aktorów – niewymuszona i wcale nie kiczowata. Czuć w nich naturalność i zrozumienie konwencji, jednocześnie nie przechodzi to w groteskę. Każdy oczywiście znajdzie swoją ulubioną postać lub odtwarzającego go aktora. Pewnie wielu spodoba się „foliowa kobieta”, która jest jednym z typowych comic-relief. I tu mój minus dla tego filmu, że nie wykorzystano jej w żaden większy sposób, chociażby poznając jej historię, na co długo czekałam. W śnieżną noc to przyjemna komedia romantyczna o i dla młodzieży, która dzieje się akurat w jedną wigilijną noc. Polecam wszystkim, którzy chcą już poczuć magię świąt lub szukają idealnego filmu na Boże Narodzenie. Nie zawiedziecie się, obiecuję. Zwłaszcza jeśli uwielbiacie takie filmy jak ja.