Kiedy rozmawiałam z Caroline Ingvarsson o jej debiutanckim thrillerze psychologicznym, poprosiłam ją, aby opisała Unmoored w trzech słowach. Zaintrygowała mnie stwierdzeniem, że historia żony odkrywającej tajemnice męża będzie opowieścią o sile kobiet. Po seansie już wiem, że doskonale oddała sens tej produkcji. Co więcej, nasze rodaczki absolutnie kradną show, mimo że dostały niewielkie role.

Film opowiada historię szwedzkiej prezenterki telewizyjnej Marii (Mirja Turestedt), która musi opuścić miasto ze swoim despotycznym mężem. Gdy Magnus (Thomas W. Gabrielsson) zostaje oskarżony o gwałt, para wyrusza na "wyjazd naukowy" do Maroka. Mężczyzna ma tam napisać książkę, która pozwoli mu zapomnieć o niesmacznych oskarżeniach. Jednak później, gdy Maria próbuje odsunąć się od toksycznego partnera, podróż przybiera niespodziewany obrót.  Od tego momentu punkt ciężkości filmu przechodzi z rozbitego małżeństwa na pogarszający się stan psychiczny protagonistki. Kobieta w końcu przenosi się z psem do Anglii i śledzi wiadomości o potencjalnym wypadku na polskiej plaży. Ma też niepokojące wrażenie, że ktoś ją obserwuje. 

fot. materiały prasowe

Obserwujemy flashbacki, w których Maria usiłuje znaleźć dowód na niewinność męża. Czy mężczyzna, z którym żyła ponad 20 lat, naprawdę jest przemocowcem? Niestety rozmowy z innymi kobietami doprowadzają ją do przykrego wniosku.

Do moich ulubionych scen zdecydowanie należą występy Marty Żmudy-Trzebiatowskiej oraz Anny Próchniak. Obie odgrywają ogromną rolę w życiu Marii. Dają jej siłę, by przeciwstawiła się mężowi oraz jego manipulacjom i kłamstwom, jakimi karmił ją przez całe wspólne życie. Barbara z pewnością odświeży portfolio Żmudy-Trzebiatowskiej. Mimo niższego wykształcenia oraz bezczelnej prostolinijności drzemie w niej życiowa mądrość. Jej szczere intencje wobec Marii prowadzą do przykrej prawdy. Drugie otrzeźwiające spotkanie ma miejsce z Magdaleną (Próchniak), dziewczyną skrzywdzoną przez Magnusa, która tłumaczy jego żonie, co się wydarzyło. To jedna z najbardziej emocjonalnych scen w całym filmie. Aż żałowałam, że nasze rodaczki nie miały więcej czasu na ekranie. Wykonały genialną robotę. 

fot. materiały prasowe

Nie przekonuje mnie kreacja Magnusa, która w niektórych momentach wydaje się przesadzona. Podczas oglądania Unmoored na pewno zwrócicie uwagę na jego język w rozmowach z Marią. Praktycznie każde słowo, jakie wychodzi z jego ust, jest nasycone agresją i wszelkimi oznakami przemocy domowej. Wiem, że od zewnątrz toksyczny związek jest łatwiej dostrzegalny, jednak kreacja Gabrielssona nie wybrzmiewała naturalnie. Nie umiałam uwierzyć, że taki człowiek mógłby wciągnąć kobietę w swoje sidła na ponad dwadzieścia lat. Natomiast Turestedt doskonale oddaje frustrację oraz rosnący niepokój bohaterki. Od początku drugiego aktu prezentuje nam wszystkie emocje, jakie odczuwa Maria, stopniowo popadająca w paranoję.  

Przez chwilę myślałam, że scenariusz Michele Marshall nie zdoła mnie zaskoczyć. Jednak w filmie wprowadzono pewne poszlaki, które mogą skierować widzów na zupełnie inny trop. Przyznam, że sama dałam się zwieść, dzięki czemu zakończenie okazało się dla mnie mocnym plot-twistem. Podpowiem, że chodzi o to, co naprawdę wydarzyło się z Magnusem. 

Unmoored to ogromnie pozytywne zaskoczenie. Choć nie mogłam się doczekać pokazu jeszcze przed rozpoczęciem festiwalu Tofifest, nie spodziewałam się, że produkcja będzie aż tak trzymać w napięciu. Thriller jest przepełniony wirem emocji, a scenariusz skutecznie buduje napiętą atmosferę.