"Okultyzm i nowoczesność" to wnikliwe studium okultyzmu w kulturze i literaturze końca XIX i początku XX wieku. Autor opisuje rozmaite sposoby uobecniania tradycji okultystycznych w polityce, filozofii, psychoanalizie i światopoglądzie modernistycznym, a także analizuje dzieła literackie (m.in. Aleistera Crowleya, Jorisa-Karla Huysmansa, Franciszka Pika-Mirandoli, Stefana Grabińskiego, Arthura Machena, H.P. Lovecrafta, Stanisława Przybyszewskiego, Tadeusza Micińskiego i Bolesława Leśmiana), ukazując różne związki okultyzmu i literatury. Pierwsze wydanie "Okultyzmu i nowoczesności" ukazało się w 2016 roku i od dłuższego czasu jest już niedostępne w sprzedaży. Przygotowane przez nas drugie wydanie zostało poprawione i wzbogacone o dwa rozdziały. Inauguruje również naszą serię naukową i popularnonaukową.
Premiera (Świat)
31 maja 2021Premiera (Polska)
31 maja 2021Liczba stron
400Autor:
Krzysztof GrudnikGatunek:
non-fictionWydawca:
Świat: Wydawnictwo IX
Najnowsza recenzja redakcji
Na samym wstępie trzeba zaznaczyć jasno i wyraźnie, że Okultyzm i nowoczesność jest pracą naukową z zakresu literaturoznawstwa. Co więcej, jest to książkowa wersja pracy doktorskiej Krzysztofa Grudnika. Pierwszy raz ta pozycja została wydana w 2016 roku, teraz do rąk czytelników trafiło wznowienie wzbogacone o dwa rozdziały.
Jest to obszerna pozycja na temat motywów okultystycznych w literaturze polskiej i światowej. Autor poświęcił wiele czasu badaniu wplatania tego rodzaju wątków do dzieł pisanych prozą i poezji. Podczas lektury natkniemy się na takie światowej sławy nazwiska jak: H.P. Lovecraft, Z. Freud, A. Crowley. Nie zabraknie także naszych rodzimych artystów jak: S. Garbiński czy B. Leśmian.
Pisarz bardzo starannie wprowadza czytelnika w treść problematyki. Na początku dostaniemy solidną dawkę historii ezoteryki i okultyzmu, następnie dowiemy się co nieco o metodologii badań nad tą jakże fascynującą tematyką. Kolejne podrozdziały skupione są na osadzeniu badań i samego okultyzmu w historii XX wieku.
Warto zauważyć, że Grudnik nie poprzestaje jedynie na analizowaniu i zbieraniu okultystycznych wątków z literatury. Autor wyciąga na światło dzienne powiązania pisarzy ze środowiskiem okultystycznym. Co dodaje swojego smaczku i tajemniczości, a poza wszystkim dodaje przyjemnej wiarygodności całości. Czytelnik przekonuje się, że te opowieści budzące dreszczyk grozy, jak chociażby Muzyka Ericha Zahna H.P. Lovecraffa nie są zawieszone w próżni fantazji autora.
Jak wspomniałam, jest to praca na wskroś naukowa, w której nie ma miejsca na plotkarstwo czy sensację. Autor przekazuje nam wiedzę niezwykle rzeczowo, ale jednocześnie w sposób niezwykle intrygujący. Jednakże nie jest to książka dla każdego. Poszukiwacze sensacji mogą poczuć się nieco znudzeni. Historycy, literaturoznawcy i im podobni na pewno będą usatysfakcjonowani i docenią niewyobrażalny wręcz wysiłek badawczy Krzysztofa Grudnika.