The Deuce wyróżniają się na tle innych seriali zupełnie inną formą i podejściem do warstwy narracyjnej. Twórcy skupiają się przede wszystkim na najważniejszych wątkach (z czasem, ponieważ na początku nie jest to takie oczywiste), a cliffhangery - tak często stosowane przez dzisiejszych twórców telewizyjnej treści - zostały przez nich zapomniane. Warto to zaakcentować na samym początku recenzji i dodać od razu, że The Deuce jest jednym z najlepszych seriali tej jesieni.

Twórcy David Simon i George Pelecanos uwielbiają zmieniać nie tylko perspektywę widza, ale także samych bohaterów. W Au Reservoir mamy, chociażby kryzys egzystencjalny alfonsów, którzy na skutek powstawania takich salonów masażu, jak ten należący do Vincenta Martino, stają się bezużyteczni. Sami zaczynają to zauważać i zadają sobie pytanie: kim jest alfons? Maleje także ich pozycja społeczna oraz mają coraz mniejszy posłuch - już nie tylko wśród policji, ale także u zwykłego właściciela jednej z knajp czy kelnera. Czyn tego ostatniego z końcówki odcinka jest cudownym podsumowaniem wątku z alfonsami i kolejnym dowodem na to, że twórcy świetnie ilustrują pewne wydarzenia nie tylko słowami, ale także obrazem.

W tym odcinku kluczową rolę odgrywa także gejowskie porno, które w uznaniu twórców jest/było sprawą polityczną i nadzieją dla całej społeczności. Temat stygmatyzacji społecznej i odmienności w poglądach, co do mniejszości seksualnych, został rzeczywiście dotknięty w tym odcinku już nie tylko opuszkami palców, jak w przypadku poprzednich epizodów, ale całą dłonią. Jeżeli ktoś oczekiwał po tym serialu tylko i wyłącznie kulis powstawania przemysłu pornograficznego, to bardzo się pomylił. Choć w Au Reservoir powracamy w większym wymiarze czasowym do początków branży filmów dla dorosłych, to jednak Kroniki Time Square stały się serialem nie tylko o historii tych zdarzeń, ale czymś znacznie większym.

Kiedy zagłebiamy się w te wszystkie wątki i wręcz wsiąkamy w ten cudownie odwzorowany okres w Stanach Zjednoczonych. Tak naprawdę nie obchodzi nas, czy ta branża wreszcie rozkwitnie (wiadomo, że tak, ale przestało to być najbardziej wyczekiwanym momentem). Znacznie zajmujące staje się: oczekiwanie na kolejne ruchy Candy w szukaniu siebie i realizowaniu się jako aktorka, oglądanie Vincenta, próbującego uporać się nie tylko z prowadzeniem knajpy, ale także wybrykami brata. W tym odcinku prawdziwą furorę robi wątek z alfonsami, jak i sama Candy. Sprawdza się także jako osoba, która jest w stanie stanąć za kamerą i pokierować aktorów, ale też stworzyć im jeszcze lepsze warunki do pracy. Uprawiać seks można na wiele sposobów, ale komu chce się to robić z pustym żołądkiem?

Po drodze utkane są także mniejsze wątki, ale ostatecznie wszystko zmierza do jednego. Twórcy ani na moment nie zbaczają z obranego kursu. Ciut więcej czasu poświęcono również policji, która stara się chronić społeczną obyczajowość. Twórcy w mistrzowski sposób prezentują nam te wszystkie wątki. Ocena jest jednak mniejsza niż przed tygodniem. Jest to spowodowane mało udanym romansem Frankiego z uciekającą od alfonsa dziewczyną. Było też kilka niepotrzebnych wtrąceń, na przykład spotkanie Candy z jednym z bogatszych klientów, który zwymiotował zaraz po zakończonym stosunku. Nie było to ani potrzebne, ani tym bardziej przyjemne.

Świat wykreowany w The Deuce nie jest łatwo zdefiniować. Momentami jest brutalny i brudny, a czasami można w nim znaleźć wiele szczęścia i takiej zwykłej, ludzkiej radości z małych rzeczy. Widzimy, że bohaterami są zwykli ludzie, którzy marzą o przyziemnych rzeczach, a często ich pragnienia nie są wcale tak bardzo skomplikowane. To wreszcie świat, gdzie autor pomysłu na masturbatorium uważany jest za błyskotliwego geniusza.