Mała Syrenka - tak wygląda Sebastian w aktorskim filmie. Fani niezadowoleni

Sebastian to popularny krab z filmu animowanego Mała Syrenka. W aktorskiej produkcji trudno będzie go rozpoznać.

Autopromocja

Autopromocja

Sebastian to popularny krab z filmu animowanego Mała Syrenka. W aktorskiej produkcji trudno będzie go rozpoznać.

Reklama

Adam Siennica 27 lutego 2023 o 09:34

Tagi: Disney

Adam Siennica 27 lutego 2023 o 09:34

Tagi: Disney

fot. materiały prasowe

Reklama

Pierwsze zdjęcie Sebastiana pochodzi z oficjalnych puzzli, które trafią do sprzedaży w okolicach premiery filmu Mała Syrenka. Niestety fani są oburzeni i niezadowoleni, bo nowy Sebastian kompletnie nie przypomina swojego animowanego poprzednika. Twórcy produkcji Disneya idą szlakiem wyznaczonym przez Króla Lwa, czyli podjęli decyzję, by Sebastian (jak i pewnie inne postacie) przedstawić w sposób realistyczny, więc dlatego też bohater wygląda jak krab, a nie jak sympatyczny pierwowzór.

Mała Syrenka - "aktorski" Sebastian

Tak oto wygląda nowa wizja na tę postać.

fot. twitter.com/mmdisney200/

Mała Syrenka - o czym jest film?

Film opowiada o tytułowej syrenie Arielce, która pragnie dostać się na powierzchnię do świata ludzi, aby spotkać księcia Eryka, którego bohaterka uratowała po katastrofie statku. W tym celu Arielka zawiera układ z morską czarownicą Urszulą. W zamian za swój głos i ogon dostaje ludzkie nogi. Jednak wkrótce okazuje się, że ta umowa niesie ze sobą bardzo nieprzyjemne skutki.

W obsadzie produkcji znajdują się Halle Bailey, Jonah Hauer-King, Daveed Diggs, Jacob Tremblay, Awkwafina, Javier Bardem, Melissa McCarthy. Obraz wyreżyserował Rob Marshall. Za scenariusz odpowiadają Jane Goldman i David Magee.

Mała syrenka - premiera filmu w kinach w USA 26 maja 2023 roku.

Zobacz także:

Mała Syrenka (data premiery w Polsce: 26 maja)

Mała Syrenka - Halle Bailey odpowiada rasistom. Skomentowała wzruszające filmiki zachwyconych dzieci

Mała Syrenka - spot zapowiada aktorski film. Tak złowieszczo śmieje się Urszula!

Filmy z przeszłości zbyt kontrowersyjne na 2022 rok. Gdyby powstały dziś, wywołałyby burzę

Jaja w tropikach (2008) – największe kontrowersje budzi rola Roberta Downeya Jr.; wcielił się on na ekranie w Kirka Lazarusa, białego australijskiego aktora, który w samym filmie portretuje czarnoskórego żołnierza podszywającego się pod wietnamskiego farmera – warto dodać, że Lazarus przeszedł specjalną operację „pigmentacji” skóry, zmieniając jej kolor z białego na czarny. Downey Jr. za rolę w filmie, który miał być satyrą na współczesne Hollywood i jednocześnie kpić ze słynnej metody aktorskiej, otrzymał nawet nominację do Oscara, lecz z biegiem czasu jego występ zaczął być krytykowany jako przejaw zjawiska nazywanego „blackface” (ucharakteryzowania białych aktorów na czarnoskórych).

fot. materiały prasowe

Szesnaście świeczek (1984) – w najbardziej kontrowersyjnej scenie filmu traktującego o miłosnych relacjach licealistów pojawia się molestowanie seksualne, którego dopuszcza się jeden z chłopaków na odurzonej dziewczynie. Ten wątek skrytykowała m.in. grająca w produkcji Molly Ringwald; poświęcono mu także wiele opracowań dotyczących „kultury gwałtu” w USA lat 80. XX wieku.

Goldfinger (1964) – podobnie jak w innych z pierwszych filmów o agencie 007 James Bond wydaje się tu zmuszać kobietę do stosunku seksualnego pomimo odmowy i protestów. Cary Joji Fukunaga, reżyser „Nie czas umierać”, stwierdził, że tego typu zachowanie „nie miałoby racji bytu w dzisiejszych filmach”.

Klub winowajców (1985) – ekranowa Claire, Molly Ringwald, była w tym filmie wielokrotnie sprowadzana do roli przedmiotu seksualnego przez postać Judda Nelsona; w innych momentach stawała się z kolei ofiarą jego gniewu i przemocowych zachowań. Aktorka po latach napisała artykuł dobitnie krytykujący ten wątek.

Śniadanie u Tiffany’ego (1961) – największe kontrowersje po latach wzbudza oparta na rasistowskim stereotypie dotyczącym Azjatów ekspozycja pana Yunioshiego, w którego rolę wcielił się w dodatku biały aktor, Mickey Rooney. Ten ostatni parodiował na ekranie azjatycki akcent, a jego powieki zostały podciągnięte za pomocą taśmy, by imitować wygląd skośnych oczu.

Zemsta frajerów (1984) – choć po latach ten film uznaje się za przełomowy dla zwrócenia uwagi na kulturę nerdów w USA, fabuła zbudowana jest z wielu kontrowersyjnych wątków: napaści seksualnej, homofobii czy rasistowskiej ekspozycji postaci azjatyckiego pochodzenia.

Przeminęło z wiatrem (1939) – jeden z najważniejszych filmów w całej historii kina jest po latach coraz częściej krytykowany m.in. za romantyzowanie wątku niewolnictwa bądź rasistowskich zachowań Konfederatów.

Cała ona (1999) – główny bohater tej produkcji chciał zmienić uznawaną przez nią za „nieatrakcyjną” dziewczynę w królową balu, narzucając jej cały zestaw zachowań, sposobu bycia i ubierania się. W dodatku filmie pojawia się próba molestowania seksualnego, sprowadzona później do żartu.

W pogoni za Amy (1997) – tytułowa pogoń to w rzeczywistości podjęta przez postać Bena Afflecka próba wzbudzenia miłości w kobiecie będącej lesbijką. Bohater nie tylko nie okazał szacunku dla jej orientacji seksualnej, ale i wierzył w to, że osoby homoseksualne mogą zmieniać się w heteroseksualne.

Gigli (2003) – kolejny film, w którym bohater portretowany przez Afflecka wierzył w możliwość „nawrócenia” lesbijki na heteroseksualność. Protagonista przejawiał również zachowania mizoginistyczne i cały szereg homofobicznych.

Przyjęcie (1968) – w rolę hinduskiego aktora wcielił się biały aktor Peter Sellers. Jego twarz pomalowano na brązowo, natomiast on sam mówił w taki sposób, by parodiować azjatycki akcent.

To właśnie miłość (2003) – po 19 latach od premiery wydaje się, że film ten zawiera kilka wątków, które dziś byłyby nie do przyjęcia - m.in. fakt molestowania przez prezydenta USA kobiety, która później została obwiniona za całą sytuację i zwolniona z pracy, czy seksualną orgię amerykańskich kobiet z Brytyjczykiem wyłącznie z uwagi na akcent mężczyzny.

Świntuch (1981) – w tej komedii kobiety zostały sprowadzone wyłącznie do roli obiektów seksualnych, pojawiających się na ekranie najczęściej po to, by podczas rozbierania się pod prysznicem mogły być podglądane przez mężczyzn.

Pretty Woman (1990) – film o kobiecie świadczącej usługi seksualne, którą „normalnego” życia i miłości uczy amerykański bogacz. Julia Roberts przyznała po latach, że współcześnie taka produkcja najprawdopodobniej by nie powstała.

Dziewczyna z komputera (1985) – w tej produkcji dwóch nerdów stworzyło kobietę, która robiła wszystko, na co bohaterowie mieli ochotę. Choć w pewnym momencie film zyskał status kultowego, dziś krytykuje się go za wszechobecną w fabule mizoginię.

Miłość i śmierć (1975) – w filmie Woody’ego Allena portretowany przez niego bohater nieustannie tworzy żarty natury seksualnej ze swojej kuzynki, w której jest zresztą od dawna zakochany.

Poszukiwacze (1956) – dziś ten film uznawany jest za arcydzieło, jednak jeden z wątków w dalszym ciągu budzi olbrzymie kontrowersje. Bohater portretowany przez Johna Wayne’a mówi bowiem o zabiciu własnej siostrzenicy, jeśli ta będzie uprawiać seks z członkiem plemienia Komanczów bądź też zostanie przez niego zgwałcona.

Wielki Mike. The Blind Side (2009) – jeden z przykładów relatywnie nowego zjawiska określanego mianem „białego zbawcy”. W filmie tym bezdomny, czarnoskóry nastolatek zostaje adoptowany przez białą rodzinę – to właśnie dzięki niej bohater zostaje później gwiazdą futbolu amerykańskiego.

American Pie (1999) – w jednym z wątków postać portretowana przez Jasona Biggsa pragnie przespać się ze studentką z wymiany zagranicznej; namówiony przez Stiflera bohater instaluje później kamerkę w pokoju dziewczyny, aby każdy mógł ją oglądać nago.

Duży (1988) – w tej produkcji 12-letni chłopiec budzi się jako 30-latek. Później, wciąż posiadając umysł i doświadczenia 12-latka, uprawia on seks z dorosłą kobietą.

Guru miłości (2008) – w filmie aż roi się od wątków uznawanych po latach za kontrowersyjne: biały Mike Myers wciela się w rolę hinduskiego guru, kobiety z Jessicą Albą na czele sprowadzane są do roli przedmiotów seksualnych, a produkcja w niewybredny sposób drwi również z wielu współczesnych religii.

American Beauty (1999) – największe kontrowersje budzi obecnie wątek seksualnej relacji dorosłego mężczyzny z nastolatką; w jednej ze scen możemy obserwować kontakt seksualny obojga bohaterów.

Diabeł ubiera się u Prady (2006) – z jednej strony film ten zrobił wiele dobrego dla ukazywania odnoszących zawodowe sukcesy kobiet. Z drugiej jednak pokazuje on jednocześnie płeć żeńską w negatywnym, opartym na stereotypach świetle: kobiety więc nieustannie spiskują przeciwko sobie czy muszą przepraszać mężczyzn za to, że chcą skupić się na własnej karierze.

Ostatnie tango w Paryżu (1972) – największe kontrowersje wzbudza fakt, że reżyser Bernardo Bertolucci i aktor Marlon Brando działali w porozumieniu, aby jak najrealistyczniej przedstawić scenę seksu postaci portretowanych przez Brando i niczego nieświadomą i niewyrażającą zgody na taki obrót spraw Marię Schneider.

Rasowy stypendysta (1986) – próbujący uzyskać stypendium student Harvardu zmienia się w czarnoskórego nastolatka, m.in. dzięki specjalnym pastylkom przyciemniającym karnację skóry.

Ace Ventura: Psi detektyw (1994) – w jednej ze scen tytułowy bohater odsłania ubrania mężczyzny, pokazując, że ten jest w rzeczywistości transseksualną kobietą – to zdarzenie doprowadza do wymiotów osoby przyglądające się sytuacji.

Pani Doubtfire (1993) – mężczyzna, odrzucając wyrok sądu, przebiera się za starszą kobietę, aby w ten sposób spędzać czas ze swoimi prawdziwymi dziećmi. Niektórzy krytycy filmowi uznają, że choć sam przekaz jest zabawny, dziś można by go równie dobrze uznać za przejaw choroby psychicznej.

Płytki facet (2001) – w tym filmie niezbyt atrakcyjny Hal chce spotykać się z pięknymi kobietami, lecz te w żadnym stopniu nie są tym zainteresowane. Pod wpływem telewizyjnego guru uczy się jednak dostrzegać ich wewnętrzne piękno. W dodatku Gwyneth Paltrow wcieliła się tu w rolę otyłą ochotniczkę z korpusu pokoju, która przez innego bohatera jest określona jako „nosorożec”.

Państwo młodzi: Chuck i Larry (2007) – wdowiec Larry postanawia zawrzeć fikcyjne małżeństwo ze swoim najlepszym przyjacielem, aby w ten sposób uzyskać pomoc socjalną dla swoich dzieci. Już niedługo po premierze środowiska LGBTQ krytykowały tę produkcję za obraźliwą i opartą na stereotypach ekspozycję osób homoseksualnych na ekranie.

Diukowie Hazzardu (2005) – dialogi przepełnione są całym ciągiem seksistowskich żartów, a postać Jessiki Simpson jest często sprowadzana do roli przedmiotu seksualnego.

Absolwent (1967) – po latach kontrowersje budzi relacja tytułowego bohatera ze znacznie starszą od niego panią Robinson. W jednej ze scen kobieta stwierdza nawet, że jest dla niego „dostępna” o każdej porze – kontekst sekwencji sugeruje, że bohaterka składa w ten sposób ofertę seksualną.

Aryskotraci (1970) – w tej animacji w sposób karykaturalny i obraźliwy dla Azjatów kota syjamskiego, który m.in. grał na organach za pomocą pałeczek do jedzenia azjatyckich potraw.

Fantazja (1940) – w tej jednej z najważniejszych animacji Disneya pojawia się sekwencja, w ramach której przedstawiony w karykaturalny sposób, czarnoskóry centaur robi manicure białej centaurzycy, czyszcząc jej kopyta.

Nocny portier (1974) – osią fabularną filmu jest sadomasochistyczna relacja byłego oficera SS i zgwałconej przez niego przed laty w obozie koncentracyjnym Żydówki o imieniu Lucia.

Exodus (1960) – ten nominowany do Oscara obraz traktuje o powstaniu państwowości Izraela. W sposób stereotypowy ukazuje on również Arabów, najczęściej przedstawianych jako złoczyńców.

Płonące siodła (1974) – reżyser Mel Brooks przyznał po latach, że gdyby miał decydować o tym dzisiaj, nigdy by tego filmu nie nakręcił. Wszystko przez z jednej strony przedstawione satyrycznie, z drugiej karykaturalne ukazanie zachowania członków poszczególnych ras.

MASH (1970) – kontrowersje wzbudza sposób ukazania płci żeńskiej, najczęściej wykorzystywanej seksualnie przez mężczyzn i zachowującej się tak, jakby zadowolenie płci męskiej było jednym z ich najważniejszych celów życiowych.

Dziwolągi (1932) – w tym filmie artystka cyrkowa specjalnie rozkochuje w sobie kolegą z pracy, majętnego karła, którego później zabija.

Ślicznotka (1978) – 11-letnia wówczas Brooke Shields wcieliła się w rolę 12-latki, której dziewictwo zostało wystawione na sprzedaż. Tytułowa bohaterka zaszła później w ciążę.

Leon zawodowiec (1994) – film wzbudzał kontrowersje już w momencie powstania z uwagi na skomplikowaną i opartą także na komponencie seksualnym relację tytułowego bohatera z 12-letnią Matyldą. W niektórych opracowaniach uznaje się go nawet za przykład „dziecięcej pornografii”.

Postacie z bajek Disneya jako prawdziwi ludzie

Fani wolą, aby realistyczne obrazowanie znanych postacie wyglądało bardziej tak. Co prawda, są tu tylko ludzie, ale to pokazuje, jak wielbiciele Disneya sobie to wyobrażają.