Wielki Gatsby - najsłynniejsza powieść F. Scotta Fitzgeralda - w chwili ukazania się został uznany za najpełniejszy obraz ,,straconego pokolenia", którego dojrzewanie do dorosłości przypadło na lata pierwszej wojny światowej.

Romantyczna miłość, przyjaźń, amerykański sen o szczęściu i sukcesie dostępnym dla każdego to stereotypy, które przynoszą głównemu bohaterowi - Jayowi Gatsby'emu, parweniuszowi przedzierzgniętemu w bogacza - tragiczne rozczarowanie. Miłość zniszczył kult pieniądza, przyjaźń okazała się pustym słowem, a sukces finansowy nie wprowadził go tak naprawdę do ,,lepszej" sfery.

Jak podzwonne brzmią najsłynniejsze chyba słowa tej powieści: ,,Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość".  

F. Scott Fitzgerald (1896–1940), amerykański powieściopisarz, autor opowiadań i scenariuszy filmowych, zyskał sławę już dzięki swej debiutanckiej powieści  Po tej stronie raju (1920). Później opublikował Pięknych i  przeklętych  (1922), Wielkiego Gatsby’ego (1925) oraz Czuła jest noc (1934), a także kilka tomów opowiadań. Fitzgerald wraz z żoną, pisarką Zeldą Sayre, wiele lat spędził w Paryżu; tam zaprzyjaźnił się m.in. z Hemingwayem.

W twórczości Fitzgeralda często znajdują wyraz elementy autobiograficzne – burzliwe małżeństwo z Zeldą, jej choroba psychiczna i jego alkoholizm – najwyraźniej widoczne i najbardziej przejmujące w powieści Czuła jest noc, wznowionej przez REBIS w nowym przekładzie.

 [image-browser playlist="591789" suggest=""]