Po świątecznej przerwie "Gotham" powraca z kolejnym epizodem, tym razem przenosząc znaczną część akcji do słynnego w bat-uniwersum Azylu Arkham (o którym więcej tutaj). Tytuł odcinka – galeria złoczyńców – odnosi się zapewne do tego, że to w tym zakładzie psychiatrycznym przetrzymywana jest znaczna część przeciwników Batmana. Prawdopodobnie w miarę rozwoju serialu będzie można się spodziewać wzrostu liczby charakterystycznych pacjentów tego szpitala.

Leslie Thompkins

Zacząłem pisać o przestępcach, a teraz dla odmiany wspomnę o nowym nabytku po stronie tych dobrych – dr Leslie Thompkins. Postać zadebiutowała w komiksach w „Detective Comics” #457 (w marcu 1976), a jej autorami byli: scenarzysta Dennis O'Neil i rysownik Dick Giordano. Dr Thompkins była koleżanką po fachu i bliską przyjaciółką Thomasa Wayne'a. Gdy rodzice Bruce'a zostali zamordowani, Leslie stała się pewnego rodzaju zastępczą matką Bruce'a, a później jedną z osób wtajemniczonych w krucjatę młodego Wayne'a. Jako jedna z niewielu osób, które nie boją się Mrocznego Rycerza, nie wahała się od czasu do czasu powiedzieć Batmanowi prosto w twarz słów krytyki dla niektórych jego działań. Dla dr Thompkins ważna była przede wszystkim pomoc potrzebującym – dlatego w swojej poradni lekarskiej w gorszej części miasta przyjmowała bezpłatnie najbardziej potrzebujących.

[image-browser playlist="652744" suggest=""]

W serialu w rolę Leslie wcieliła się Morena Baccarin, aktorka znana widzom m.in. z serialu „Firefly” Jossa Whedona. To nie jest jej pierwszy kontakt z produkcjami opartymi na postaciach z DC Comics, bowiem:
- w serialu animowanym „Justice League” osadzonym w tzw. DC Animated Universe (DCAU) użyczyła ona głosu Black Canary w 3 odcinkach,
- w kolejnej kreskówce, „Batman: The Brave and the Bold” (konkretniej: w odcinku „Triumvirate of Terror!”), podłożyła swój głos pod przestępczynię Cheetah,
- wreszcie, w najnowszym serialu „The Flash” jej głosem przemawia Gideon, komputer w tajnym pomieszczeniu dr. Harrisona Wellsa.

[image-browser playlist="652736" suggest=""]

Teatralne Arkham

Sztuka Szekspira, którą wystawiają na początku odcinka pacjenci w Arkham, nosi tytuł „Burza” (ang. „The Tempest”). Warto zwrócić uwagę na to, że utwór zwiastuje dalsze wydarzenia w odcinku: Jack Gruber, niczym grany przez niego szekspirowski Prospero, wywołuje burzę, by odwrócić uwagę otoczenia od swojego planu. Poniższy fragment  (tłum. Leon Ulrich) zapowiada widzowi „sztuk potędze” Grubera i to, że za jej sprawą Aaron stanie się sługą Jacka:

KALIBAN (grany przez Aarona)
O, nie, błagam!
(na stronie) Muszę go słuchać. Jego sztuk potęga
Boga mej matki nawet, Setebosa,
Podbić jest w stanie.

PROSPERO (grany przez Grubera)
Więc precz niewolniku!

[image-browser playlist="652743" suggest=""]

Pacjenci Arkham

Wbrew pozorom – bo przecież to jeszcze nie czas na wysyp szaleńców, z którymi mierzył się Batman – w odcinku można odnaleźć wśród pacjentów paru mniej lub bardziej znanych złoczyńców (lub nawiązania/skojarzenia z nimi związane):

[image-browser playlist="652740" suggest=""]

Aaron, z pozoru spokojny i dobrze ułożony pacjent zakładu, później zmieniony wskutek elektrowstrząsów w maszynę do zabijania, oparty jest na Aaronie Helzingerze, znanym jako Amygdala. Postać ta zadebiutowała w trzecim numerze serii „Batman: Shadow of the Bat” w 1992 roku, stworzona przez Alana Granta i Norma Breyfogle'a. Jego pseudonim – Amygdala – oznacza ciało migdałowate, ośrodek w mózgu odpowiedzialny za generowanie negatywnych emocji i agresji oraz reakcje obronne. Helzingerowi usunięto ten fragment mózgu w celu wyleczenia go z morderczej agresji, jednak efekt tego działania był odwrotny do zamierzonego – Aaron stał się nadmiernie agresywny (jednak przy odpowiednich medykamentach staje się on bardzo spokojny). Z uwagi na dziecięcą naturę Amygdali można było nim łatwo manipulować, co powodowało, że stawał się okazjonalnie pionkiem różnych przeciwników Batmana (np. w serii „Knightfall” dołączył on do Brzuchomówcy poszukującego swojego „szefa”, czyli lalki o imieniu Scarface).

[image-browser playlist="652739" suggest=""]

Agresywny i umięśniony pacjent, który został potraktowany elektrowstrząsami przez Jacka Grubera, nosi nazwisko Jones i jest nazywany Frogman. Nazwisko, postura i zwierzęcy pseudonim pozwalają założyć, że chodzi o Waylona Jonesa, znanego jako Killer Croc. Przestępca po raz pierwszy pojawił się w marcu 1983 roku w komiksie „Batman” #357. Cechą charakterystyczną Killer Croca jest fakt, że urodził się z formą atawizmu, która wykształciła u niego cechy gadzie, sprawiając, że z czasem Waylon stał się niczym humanoidalny jaszczur.

[image-browser playlist="652738" suggest=""]

Jeden z pacjentów Arkham przesłuchiwanych przez Gordona w sprawie ataku na Jonesa jest wyjątkowo masywny i posiada pluszową maskotkę – pluszak przywodzi przez to pewne skojarzenie z Osito, pluszowym misiem Bane'a (maskotkę tę można było znaleźć jako easter egg w grach „Batman: Arkham Asylum” i „Batman: Arkham City”).

[image-browser playlist="652737" suggest=""]

Nie wydaje się jednak, aby pacjent z pluszakiem z serialu stał się w przyszłości przestępcą, który złamał Mrocznego Rycerza.

[image-browser playlist="652741" suggest=""]

Inspiracje Jacka Grubera

Jack Gruber – wydaje się, że mężczyzna ten nie jest znaczącym adwersarzem Batmana, ale w tej osobie można doszukać się skojarzeń (niektórych ciekawych, niektórych mocno naciąganych) z kilkoma osobami z bat-uniwersum:
- Brzuchomówca: z uwagi na zaprezentowaną w trakcie odcinka teatralność, a także na zmanipulowanie Aarona (jak w serii „Knightfall”).
- Hugo Strange: z uwagi na wygląd (charakterystyczne okulary z okrągłymi oprawkami oraz brodę) oraz zamiłowanie do eksperymentów na ludziach.
- Jeremiah Arkham: Gruber przypomina z twarzy Strange'a, jednak ten nie przyczynił się do stworzenia Amygdali. Za to Arkham jest tym, który w debiucie komiksowym Amygdali napuścił Aarona na Batmana. Więc można przypuszczać (i to właśnie to bardziej naciągane skojarzenie, któremu jednak nie można odmówić pomysłowości), że bratanek Amadeusza Arkhama skrywa się jako pacjent w zakładzie swojego wuja, doskonaląc eksperymenty medyczne.
- Electrocutioner: z uwagi na jego modus operandi, elektryczność. Nic dodać, nic ująć.
- Maxie Zeus: podobnie jak w przypadku powyższego kryminalisty, tak i tu chodzi o podobne skojarzenia, ale także o fakt, że Maxie ma obsesję na punkcie mitologii greckiej i stawia siebie w roli Zeusa, boga piorunów. W dwóch serialach animowanych ten czarny charakter był przedstawiany z urządzeniami generującymi elektryczność. Ponadto w opowieści „Arkham Asylum” Granta Morrisona pokazany jest on jako poddawany terapii elektrowstrząsów.

Romans Essen i Jima?

Scena, w której kapitan Essen komplementuje Jima podczas rozmowy z nim i z Bullockiem na komisariacie, sugeruje, że twórcy serialu zechcą nawiązać do komiksowego romansu Gordona z Sarą Essen, który przyczynił się do rozpadu małżeństwa Jima i Barbary.

Poison Ivy i wegetarianizm

Ivy mówi o sobie, że jest weganką - to kolejne podkreślenie przez twórców przywiązania dziewczynki do roślin, dodające skojarzenie z jej przyszłym przestępczym alter ego, Poison Ivy.

Jokerowski śmiech

Chichot podczas pościgu pacjentów za dr Thompkins może być zupełnie przypadkowy, a może chodzi o kolejne malutkie nawiązanie do Jokera – których to odniesień różni fani wypatrują zażarcie w każdym epizodzie serialu.

[video-browser playlist="652734" suggest=""]

„Gotham” wróciło z przerwy świątecznej ze znakomitym odcinkiem, a twórcy zasługują na pochwałę zwłaszcza za foreshadowing planu przestępczego przy pomocy sztuki Szekspira.