„Różowe lata siedemdziesiąte” – niezapomniane czasy

Popularny sitcom miał swoją premierę 23 sierpnia 1998 roku i był emitowany aż przez 8 sezonów. 18 maja 2006 roku został wyświetlony ostatni, 200., odcinek serialu. Akcja skupiała się na życiu grupy przyjaciół żyjących w fikcyjnym mieście Point Place w latach 70.

Dla większości głównej obsady była to przepustka do kariery filmowej - Topher Grace (Eric Forman) co jakiś czas pojawia się w jakimś filmie, a ostatnio występował np. w "Predators", Mila Kunis (Jackie Burkhart) obecnie przeżywa rozkwit kariery, mając na koncie oscarowego "Czarnego Łabędzia" z Natalie Portman, czy komedię "To tylko seks". Jest oczywiście także Ashton Kutcher (Michael Kelso), który w kinie miał swoje wzloty i upadki, obecnie zaś gra główną rolę w {{Two and Half Men}}. Nie zapominajmy także o Laurze Prepon (Donna), która niedawno występowała w Castle, czy Wilmerze Valderramie (Fez), który często pojawia się w kinie, a niedługo widzowie zobaczą go w serialu Awake.

Wśród dorosłej części obsady mieliśmy Debrę Jo Rupp, Kurtwooda Smitha, Dona Starka, Tanyę Roberts i Tommy'ego Chonga w roli wyluzowanego hipisa. Wielka ciekawostka wiąże się z postacią Reda Foremana. Otóż pierwotnie miał go zagrać Chuck Norris, ale z uwagi na konflikt w terminarzu z serialem "Strażnik Teksasu" twórcy zostali zmuszeni do zastąpienia go Kurtwoodem Smithem. W 8. i ostatnim sezonie Grace i Kutcher pojawi się tylko gościnnie, ponieważ wówczas rozpoczynali pogoń za karierą filmową. Przez 8 sezonów pojawiło się wiele znanych nazwisk kina i telewizji - m.in. . Mitch Pileggi, Brooke Shields, Isaac Hayes, Bruce Willis, Jessica Simpson, Shannon Elizabeth, Seth Green, Alyson Hannigan czy Eliza Dushku .

"Różowe lata siedemdziesiąte" miały w sobie wiele wyjątkowych elementów, dzięki którym odróżniał się na tle całej masy sitcomów. Dobrze wyważony humor i wyraziści bohaterowie zdecydowanie odegrali kluczową rolę w sukcesie serialu. Przez to, że akcja rozgrywała się w latach 70. serial poruszał typowe dla tych lat problemy, takie jak feminizm, konflikt pokoleń, brak zaufania do rządu czy używanie narkotyków przez nastolatki. Nie obyło także bez popkulturowych nawiązań do tamtych czasów, które wyraźnie zostały podkreślone - np. powstanie pilota telewizyjnego czy obsesja Erika na punkcie "Gwiezdnych Wojen". Wraz z drugim sezonem zdecydowano się porzucić aspekty społeczno-polityczne. Było to szczególnie widoczne w rozwoju związku Erika i Donny, który z czasem zaczął przypominać bardziej typowy związek z innych seriali. Można rzec, że błędem było także porzucenie dramatycznego podejścia z pierwszego sezonu. Przypomnijmy, że wówczas Formanowie byli zagrożeni utratą domu z uwagi na zmniejszenie etatu Reda. Realne dla tamtych czasów problemy dodawały smaku tej produkcji, które była czymś więcej niż tylko komedią - niestety w kolejnych sezonach wątki stały się bardziej komiczne i mniej dramatyczne.

W serialu nie mogło zabraknąć aktorów, którzy w tamtych latach byli gwiazdami - gościnnie pojawili się: Betty White, Mary Tyler Moore, Valerie Harper, Pamela Sue Martin, Tim Reid, Eve Plumb, Barry Williams, Christopher Knight, Tom Bosley, Marion Ross, Monty Hall, Gavin MacLeod, Don Knotts, Richard Kline, Jenilee Harrison, Danny Bonaduce i Shirley Jones. Wraz z 5. sezonem twórcy wpadli na dość zabawny pomysł nadawania odcinkom tytułów - każdy odcinek był ochrzczony tytułem piosenki słynnego zespołu z lat 70. Takim sposobem 5. sezon był pod znakiem Led Zeppelin, 6. pod znakiem The Who, 7. pod znakiem The Rolling Stones i ostatni sezon pod znakiem Queen.

[image-browser playlist="607853" suggest=""]

Kolejnym charakterystycznym elementem dla serialu było dzielenie ekranu podczas rozmowy postaci. Przeważnie wykorzystywano to, gdy Eric oraz Donna poszukiwali rady u przyjaciół na temat swojego związku. Wraz z kolejnymi sezonami stopniowo odchodzono od tego rozwiązania. Innym elementem były sceny snów i wyobrażeń, często będące parodią znanych filmów jak "Gwiezdne Wojny", "Rocky" czy "Grease".

Ciekawym elementem był krąg, w którym bohaterowie siedzieli. Miało to miejsce przeważnie w piwnicy Erika. Sceneria to kłęby dymu, w których kamera, poruszając się po okręgu, ukazywała bohaterów po zażyciu marihuany. Nigdy nie było żadnych przyrządów jak fajka czy chociażby zapałki oraz ani razu nie pokazano jak jakikolwiek bohater pali. Wraz z rozwojem serialu stało się to jego tradycją, by bohaterowie pojawiali się w kręgu.

Istotnymi częściami serialu były również dwie rzeczy - "kask głupoty" oraz "wieża ciśnień". Gdy ktoś z bohaterów zrobił coś głupiego, musiał nałożyć ten kask. Na przykład Eric nosił go, kiedy chciał oświadczyć się Donnie. Wieża ciśnień natomiast stała się miejscem, w którym przez 8. sezonów co jakiś czas bohaterowie się spotykali, by porozmawiać w spokoju. Na koniec wypada wspomnieć o przejściach pomiędzy scenami. Przeważnie były to kolorowe wstawki z którąś z postaci robiącą coś na psychodelicznym tle.

[image-browser playlist="607854" suggest=""]

Ważnym aspektem serialu jest utrzymanie klimatu lat 70., dlatego twórcy od początku chcieli osadzić serial pod koniec dekady, kiedy wszelkie trendy i polityczne ideologie są już wytworzone. Początek osadzono w 1976 roku, ponieważ chciano odnieść się do seksualnej rewolucji, poprawki o równouprawnieniu czy kryzysu naftowego oraz prezydentury Richarda Nixona. Wszystko to wpłynęło na kulturę tamtych lat i ukształtowało początkowy wizerunek bohaterów. Przejście do 1977 roku pozwoliło twórcom odwołać się do najważniejszego kulturowego fenomenu w historii kina, jakim była premiera "Gwiezdnych Wojen". Jeden z odcinków poświęconych "Gwiezdnym Wojnom" miał premierę w tym samym dniu co kinowy film.

Gdy pojawiła się informacja o braku Tophera Grace'a i Ashtona Kutchera w 8. sezonie, było jasne, że to początek końca. Kelso pojawił się tylko w kilku odcinkach, a Eric Forman zaledwie w finale. Próbowano rotacji w obsadzie, ale nie zdało się to na nic - 17 stycznia 2006 roku podjęto decyzję, że będzie to finałowy sezon serialu. 17 lutego 2006 roku nagrano finał serialu, który został wyemitowany 18 maja 2006 roku.

[image-browser playlist="607855" suggest=""]

Sitcom "Różowe lata siedemdziesiąte" doczekał się nawet swojego remake'u w Wielkiej Brytanii, który nosił tytuł "Days Like There", lecz nie odniósł żadnego sukcesu. Został anulowany po wyemitowaniu 10 z 13 odcinków. Była to kopia oryginału ze zmianą kulturowych odniesień na typowe dla Wielkiej Brytanii.

Serial zabawny, do którego zawsze wraca się z wielką przyjemnością. Jak na razie dzięki osadzeniu akcji w latach 70., w ogóle się nie starzeje i bawi tak samo. Dobra rozrywka gwarantowana na całe 200 odcinków.