W Milanówku giną dwie kobiety – córka i konkubina słynnego gangstera. Zastrzelono je z broni podkomisarza Kochana, a on sam znika. Dzwoni jednak do Mortki i prosi o pomoc – ktoś go wrabia. W tym samym czasie aspirantka Sucha próbuje rozwikłać sprawę nagrania z ukrytej kamery, na którym widać, jak kilku mężczyzn gwałci chłopaka. Zidentyfikowała wysoko postawionych polityków. Wie, że jeśli ujawni nagranie, wszystkiego się wyprą. W dodatku chłopak popełnił samobójstwo. Mortka i Sucha postanawiają sobie pomóc – jeszcze nie wiedzą, że ich śledztwa się łączą i że staną oko w oko ze śmiercią. Mnożą się pytania. Komu jest na rękę wina Kochana? Czy przyjaźń między komisarzem i podkomisarzem przetrwa tę próbę? Komu mogą zaufać? Czy można uciec od przeszłości? A może za każdym ciągnie się jakiś cień…
Premiera (Świat)
17 stycznia 2018Premiera (Polska)
17 stycznia 2018Liczba stron
480Autor:
Wojciech ChmielarzGatunek:
KryminałWydawca:
Polska: Marginesy
Najnowsza recenzja redakcji
Po znakomitym Przejęcie nieco rozczarowało mnie Osiedle marzeń, w którym autor upakował tyle wątków, że starczyłoby na wielosezonowy serial, a dodatkowo uczynił podkomisarza Kochana geniuszem śledczym, każąc mu hurtowo rozwiązywać niewyjaśnione sprawy sprzed lat. Jednak lektura Cienie każe spojrzeć na pewne niedostatki poprzedniego tomu zupełnie inaczej. Jak na zło konieczne, niezbędny prolog do właściwej opowieści o starciu w zasadzie wszystkich bohaterów z konsekwencjami decyzji podejmowanych na przestrzeni całego cyklu.
W Milanówku znalezione zostają zwłoki dwóch kobiet, zastrzelonych ze służbowej policyjnej broni, która – jak się okazuje po sprawdzeniu numeru seryjnego – należy do Kochana. Sytuacji nie poprawia fakt, że denatki to żona i córka Wilka, jednego z Trójki z Neptuna, którego zwłoki podkomisarz, nieoczekiwanie dla wszystkich, odnalazł w poprzedniej części. Tymczasem główny zainteresowany zapada się pod ziemię, co należy zinterpretować jako przyznanie się do winy. Jednak Jakub Mortka, sprowadzony na miejsce zdarzenia przez swojego szefa, nie wierzy w winę dawnego partnera. Raczej w to, że zabójcy Trójki z Neptuna postanowili wyeliminować niewygodnego policjanta, który po sześciu latach zaburzył ich przekonanie o bezkarności. Wysłany na przymusowy urlop, Mortka postanawia zgłębić okoliczności zniknięcia Trójki z Neptuna, w przekonaniu, że znalezienie sprawców dawnych zabójstw będzie równoznaczne ze zidentyfikowaniem zabójców z Milanówka. I oczyszczeniem niesłusznie podejrzewanego kolegi.
Tymczasem Sucha, w przerwach od wykonywania obowiązków służbowych, stara się zidentyfikować bohaterów filmu Zuzanny Łatkowskiej, który przypadkowo zabrała z miejsca zbrodni. W miarę pozyskiwania kolejnych informacji dochodzi do przekonania, że potrzebuje mocniejszych dowodów niż sam film. Inaczej sprawcy, ustosunkowani i bogaci, unikną odpowiedzialności za nagrane czyny. W obu sprawach jak echo powraca nazwisko Borzestowskiego, wszechmocnego gangstera, który po aresztowaniu jednego z jego najbliższych współpracowników, zainteresowanego statusem świadka koronnego, znalazł się w sytuacji nie do pozazdroszczenia.
Wojciech Chmielarz daje zatem tym razem czytelnikom fabułę tak bogatą w wydarzenia, że wystarczyłaby, aby obdzielić przynajmniej dwie powieści. Ale choć precyzyjnie kontroluje rozwój akcji w każdym z licznych wątków, aż do wyjątkowo efektownej kulminacji, znalazł się już na tym etapie pisarskiego rozwoju, na którym to nie zagadka tożsamości sprawcy interesuje go najbardziej. Cienie to najczarniejszy noir, opowieść o tym, dlaczego system nie działa. I chodzi tu nie tylko o wymiar sprawiedliwości, reprezentowany przez policję i prokuraturę. Także o władzę ustawodawczą, chodzącą na pasku sprawnych lobbystów, takich jak Łazarowicz. O rynek pracy, ceniący nie kompetencje jednostki, ale jej umocowanie w systemie lokalnych wpływów. Niesprawiedliwy tak samo na prowincji, gdzie miejsca pracy dzielą wójt i pleban, jak w Warszawie, gdzie, jeśli nie znasz właściwych ludzi, musisz zadowolić się byle jaką fuchą. A przyczyną niedostatków systemu, zdaje się mówić autor, jest rzecz niemożliwa do wyeliminowania – słabość czynnika ludzkiego. Żona, uważająca czułego męża za mięczaka, decyduje się zdradzić go z bardziej zdecydowanym mężczyzną i kończy jako niewolnica zachcianek kochanka. Mąż ulega wdziękom podsuniętej mu kobiety, a potem musi brnąć w coraz głębsze bagno, by ukryć swoją zdradę przed żoną. Prawy policjant kiwa głową, w dorozumiany sposób autoryzując zabójstwo kobiety, o której wie, że popełniła zbrodnię, lecz nie może jej aresztować z braku dowodów. I każda z tych osób do końca życia ciągnie za sobą cień, który łatwo może stać się hakiem i zostać wykorzystany do szantażu.