W gronie redakcji i współpracowników wybieramy najlepsze kryminały 2018 roku. Będą to zarówno książki polskich, jak i zagranicznych autorów, opisujące mrożące krew w żyłach zbrodnie i wytrwałych, inteligentnych detektywów, którzy zrobią wszystko, by rozwikłać tajemnice. Nie zabrakło także zbiorów opowiadań, a nawet... prawdziwych wspomnień policjanta.

Najlepsze kryminały 2018 roku:

La ragazza nella nebbia - Donato Carrisi

Dziewczyna we mgle Donato Carrisiego to pierwsza przeczytana przeze mnie powieść tego autora i od razu warta polecenia. Autor tak zgrabnie wodzi czytelnika za nos, że od początku do końca nie przejrzałam jego gry przed tym momentem, w którym zdecydował się pokazać kluczowe karty. Dodatkowym, bardzo interesującym i oryginalnym elementem, jest ukazanie śledztwa nie jako poszukiwania prawdy o zdarzeniu (w tym przypadku porwaniu nastolatki), ale jako rozgrywki, w której wygrywa strona jako pierwsza sprzedająca najlepszą marketingowo wersję mediom. Włoch zadbał, żebyśmy pogardzali śledczym, który konsekwentnie przedstawiany jest jako grający wyłącznie na siebie i niezainteresowany losem ofiary, a tym bardziej ustaleniem tożsamości faktycznego sprawcy. Automatycznie nasza sympatia jest po stronie podejrzanego, poczciwego nauczyciela literatury, którego ze sprawą nie łączy nic poza zbiorem słabiutkich poszlak. Prawda jednak jest o wiele bardziej skomplikowana. Świetna lektura, choć po jej zakończeniu, z perspektywy całości, przychodzą refleksje o naciąganych czy wręcz zbędnych elementach intrygi. Dlatego - nie arcydzieło, ale naprawdę dobry, zgrabnie przemyślany i przewrotny kryminał, coś świeżego w ramach gatunku.

Lethal White - Robert Galbraith

Zabójcza biel to już czwarta powieść Roberta Galbraitha, czyli piszącej pod pseudonimem J.K. Rowling, autorki Harry'ego Pottera. Tym razem detektyw Cormoran Strike podejmuje się sprawy chorego psychicznie klienta, który prosi o rozwikłanie sprawy sprzed lat. Trop wiedzie go od historii młodego mężczyzny aż do brytyjskiego parlamentu oraz  ponurej wiejskiej rezydencji skrywającej niejedną tajemnicę. Jak zwykle, obok samego śledztwa, interesujące jest śledzenie rozwijającej, zmieniającej się relacji między Cormoranem, a jego asystentką (teraz już współpracowniczką) Robin Ellacott. Między tymi postaciami iskrzy, co stanowi jedno z kół zamachowych fabuły i całego cyklu.

Pokochać noc - Dennis Lehane

Dennis Lehane wraca w Pokochać noc do swoich najlepszych tradycji – do mieszania historii obyczajowej z intrygą kryminalną, tym razem w stylu heist movie. A wszystko to oprawia w ramy absolutnie niezwykłego uczucia między Rachel a Brianem. Ona – niegdyś gwiazda bostońskiego dziennikarstwa, rozpaczliwie poszukująca nieznanego sobie ojca po śmierci toksycznej i zaborczej matki psycholożki. Trafia do jego biura całkowitym przypadkiem, a on – początkujący detektyw – nie chce przyjąć jej zlecenia i przestrzega przed innymi naciągaczami. Choć ojca klientki znaleźć się nie udaje, ścieżki Rachel i Briana przecinają się jeszcze wielokrotnie. Brzmi jak stara dobra zagrywka Chandlera, prawda? Ale nic tutaj nie jest takim, jakim się początkowo wydaje. Tym bardziej, że w tle brzmi fatalistyczny szlagier o niszczącym uczuciu, Since I fell for you Lenny’ego Welcha. Ta wielokrotnie przerabiana przez innych twórców piosenka jest też parafrazowana w oryginalnym tytule powieści Since we fell i stanowi klucz do fabuły. Kto szuka thrillera trzymającego w napięciu od pierwszych stron, ten rzeczywiście będzie zawiedziony. Pokochać noc to unikalna, emocjonująca międzygatunkowa rozrywka, od której naprawdę trudno się oderwać. Autor prowadzi nas na manowce z właściwym sobie wdziękiem, co i raz zmuszając do przecierania oczu ze zdumienia. Polecam, z minimalnymi zastrzeżeniami co do finału, który jednak mieści się w ramach konwencji. Nie jest to konwencja klasycznego kryminału ani thrillera, żeby nie było niedomówień.

Zabójczy pocisk. Polska krew (antologia)

To już druga odsłona serii antologii kryminalnych Zabójczy pocisk - tym razem swoje teksty prezentuje piętnastu polskich pisarzy, w tym chociażby Jakub Żulczyk, Marta Guzowska, Katarzyna Berenika Miszczuk, Maciej Siembieda czy Bartosz Szczygielski.
Polscy mistrzowie gatunku wzięli na warsztat głośne sprawy kryminalne, którymi żyła cała Polska: precyzyjnie zaplanowane zabójstwa bossów polskiej mafii, morderstwa na zlecenie, zbrodnie popełniane w afekcie, tajemnicze zniknięcia. Do czego zdolny jest człowiek zaślepiony żądzą zysku? Jaka zemsta grozi za upokorzenie? Co przeżywa udręczona kobieta szefa gangu? Jak mafiozi wyrównują rachunki? Czy przed karą da się uciec? Te historie przerażają tym bardziej, że wydarzyły się naprawdę.

Żmijowisko - Wojciech Chmielarz

Żmijowisko jest bardzo spójną całością, w ramach której Wojciech Chmielarz, posługując się narracją na trzech planach czasowych, przed, po i w trakcie, sprytnie odwraca uwagę czytelnika od rozwiązania zagadki, podsuwając kolejnych wiarygodnych podejrzanych i możliwe wyjaśnienia zaginięcia nastoletniej Ady. Mimo że wystarczyłoby zrobić pół kroku do tyłu, a winny stałby się oczywisty, bo niemal od samego początku dostajemy wszelkie niezbędne dane. Rozgrywka z czytelnikiem jest więc uczciwa, gdyż ma on szansę odgadnąć prawdę. To zawsze dla mnie dodatkowy i cenny walor tego typu powieści. Jest też jednak zarazem mistrzowska, gdyż autorowi udaje się na tyle mocno wciągnąć odbiorcę w opowiadaną historię, że nie ma on czasu spojrzeć na całą układankę z odpowiedniego dystansu i skupia się na jej aktualnie eksponowanych elementach. Gwarantuje to powodzenie prowadzonej z czytelnikiem gry i ostateczny tryumf pisarza, czyli finałowy efekt zaskoczenia. Nie intryga jest tu jednak najważniejsza, a posępna diagnoza społeczna. Ludzie, bez względu na przynależność klasową, są nieskomplikowani i pod cienką powłoką kulturalnego wychowania drzemią w każdym dokładnie takie same, prymitywne instynkty i motywacje. O tym, między innymi, jest ta przygnębiająca i fascynująca zarazem historia.

Paragraf 148 - Jacek Orłowski

Nowa książka Jacka Ostrowskiego, Paragraf 148, to dynamicznie opowiedziana historia seryjnego mordercy. Jego sposób działania pozornie jest pozbawiony logiki, ale za każdym razem mrozi krew w żyłach. Sprawa trafia w ręce mecenas Zuzy Lewandowskiej i jest dla niej szansą na wyjście z cienia ojca, wybitnego adwokata. Jej prowadzone wbrew zasadom prywatne śledztwo musi być komuś wyraźnie nie na rękę, o czym świadczy kilka nieudanych zamachów na życie prawniczki. Zaczyna się wyścig – czy Zuza zdąży dopaść psychopatę, czy sama skończy jako kolejna ofiara? Czy zabójca wyrówna rachunki i wymierzy karę śmierci wszystkim, którzy według niego na to zasłużyli?
Paragraf 148 tytułem nawiązuje do programu telewizyjnego, w którym pokazywano sprawy kryminalne zakończone wyrokiem śmierci. Książka Jacka Ostrowskiego inspirowana jest prawdziwymi zdarzeniami, o których wiedzę autor czerpał nie tylko z akt sądowych, ale także z rozmów z przedstawicielami palestry.