Zapewne wielu z Was oglądało swego czasu Gorączkę: brawurowy thriller o napadzie rabunkowym, który przeradza się w krwawą jatkę na ulicach miasta. Jednym z jego najmocniejszych elementów były postacie: zarówno przestępców, jak i siedzącego im na ogonie policjanta. To właśnie tocząca się między nimi rozgrywka napędza fabułę i trzyma w napięciu do samego końca – dla wielu bohaterów ostatecznego końca!

Jeśli więc część bohaterów nie żyje, to jak napisać sensowny sequel? Reżyser filmu Michael Mann z pomocą pisarki Meg Gardiner znaleźli na to sposób: rozciągnęli fabułę na dwanaście lat. Sięgnęli zarówno w przeszłość, jak i w historię już po wydarzeniach z Gorączki. Głównymi bohaterami są policjant Vincent Hanna oraz ocalały ze strzelaniny Chris Shiherlis, ale pojawiają się też inni członkowie bandy McCauleya.

Historia opowiadana w Gorączce 2 rozpoczyna się w Chicago, gdzie McCauley ze swoją szajką szykuje się do kolejnego skoku. Tam, w 1988 roku, po raz pierwszy (jeszcze nieświadomie) przecinają się ich ścieżki z Hanną i ma też miejsce ważniejsze wydarzenie – w mieście działa szajka rabusiów dokonujących włamań, skłonna do gwałtów i mordów. Jej okrutny, psychopatyczny herszt w pewnym momencie za cel obiera sobie grupę McCauleya, a konsekwencje tego będą dramatyczne.

Źródło: HarperCollins Polska

Właśnie przede wszystkim ta postać łączy wydarzenia sprzed Gorączki i fabułę powieściową dziejącą się po 1995 roku. Ta początkowo koncentruje się na Shiherlisie, który ucieka do Ameryki Południowej i staje się częścią tamtejszej organizacji zajmującej się handlem w szarej strefie. A na horyzoncie pojawiają się jeszcze poważniejsze transakcje. I to właśnie one sprowadzą go ponownie do USA, gdzie wszystkie poruszane w powieści wątki ponownie się splotą.

Powieść oferuje wiele wątków, pojawiają się retrospekcje i achronologiczna narracja. Dzięki temu całość trzyma w napięciu przez długi czas, a kulminacja jest okryta tajemnicą niemal do samego końca.

Autorzy umiejętnie budują suspens, ale jednocześnie nie zapominają o dostarczaniu czytelnikowi emocji. Adrenalinę podnoszą opisy kolejnych skoków i przekrętów, ale także śledztwo prowadzone przez Hannę czy wreszcie rozgrywki pojawiające się między postaciami i frakcjami. Są tu strzelaniny, pościgi, akcje specjalne, rabunki, napady i… dużo więcej. Fani sensacji z pewnością się nie rozczarują.

Przy tym wszystkim autorzy nie zapomnieli o psychologii postaci. Każdy z bohaterów jest wyrazisty, ma motywacje, które go napędzają. Jest czas na bezwzględność, ale i na uczucia. Postacie prowadzą niebezpieczną grę, więc momenty smutku i rozpaczy są naturalną częścią ich życia. Może nie zawsze czytelnik zgodzi się z ich wyborami, ale nie sposób ich postępowaniu odmówić barwności i konsekwencji.

Gorączka 2 świetnie broni się jako powieść sensacyjna i bez swojej filmowej poprzedniczki (jeśli jakimś cudem ktoś jej nie zna, to na samym początku pojawia się krótkie streszczenie fabuły). Wyraziste postacie, dynamiczna fabuła i zwroty akcji sprawiają, że nie sposób się nudzić podczas lektury.