Kochanica króla: prawdziwa historia. Kim była tytułowa bohaterka filmu?

Film Kochanica króla, który miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes w maju 2023 roku, w Polsce można oglądać w kinach od piątku 25 sierpnia 2023 roku. Produkcja w reżyserii Maïwenn, która wciela się również w tytułową bohaterkę, śledzi losy Jeanne Vaubernier. Młoda kobieta jest bardzo ambitna i robi wszystko, aby móc wspinać się po szczeblach drabiny społecznej. Pewnego dnia bohaterka poznaje króla Ludwika XV (Johnny Depp). Jej urok osobisty i inteligencja imponuje mężczyźnie, przez co Jeanne szybko staje się jego ulubienicą. Historia przedstawiona w filmie Kochanica króla została oparta na faktach. Kim w rzeczywistości była filmowa Jeanne Vaubernier?

Kochanica króla: prawdziwa historia Jeanne Vaubernier

Jeanne Bécu, na której oparto film Kochanica króla, była francuską kurtyzaną. Kobieta urodziła się 19 sierpnia 1743 roku w Vaucoleurs. Jej matką była Anny Becu, a ojcem najprawdopodobniej mnich Jean Baptiste Gormand de Vaubernier, z którym jej mama nie miała ślubu. Jeanne Bécu przeprowadziła się do Paryża w wieku 15 lat niedługo po tym, jak skończyła uczyć się w klasztorze Sióstr Adoratorek Świętego Serca Jezusowego, gdzie spędziła 9 lat. W nowym miejscu zamieszkania kobieta rozpoczęła pracę jako asystentka w sklepie i zmieniła nazwisko na Jeanne Rancon. Później pracowała w salonie fryzjerskim, gdzie miała poznać szefa Lametz. Jakiś czas później na świat przyszła ich córka, Marie Josephine. Zanim Jeanne poznała króla Ludwika XV w 1768 roku, przykuła uwagę bogatego szlachcica, Jeana Baptiste du Barry’ego, z którym wdała się w romans. Mężczyzna miał być pod wrażeniem jej urody i idealnych proporcji ciała, dlatego postanowił uczynić z niej kurtyzanę oraz utrzymankę dla bogatych mężczyzn. Jeanne zaczęła być znana jako Madmoiselle l’Ange i trafiła do najwyższych kręgów towarzystwa paryskiego. To właśnie dzięki temu miała spotkać na swojej drodze króla Ludwika XV, który podobno został jej przedstawiony za sprawą księcia de Richelieu. Król Ludwik XV miał być pod wrażeniem wyglądu i niezwykłej inteligencji i wrażliwości Jeanne już na pierwszym spotkaniu i postanowił zrobić wszystko, aby zdobyć jej serce. Kobieta nie mogła jednak zostać oficjalną metresą królewską, gdyż nie miała królewskiego tytułu. Dlatego też 23 lipca 1768 roku została wydana za brata Jeana du Barry, czyli hrabiego Guillaume’a du Barry. Mąż Jeanne niedługo po ślubie wyjechał z pieniędzmi, które otrzymał za ślub, a ona sama przeprowadziła się do Wersalu, gdzie wdała się w romans z królem Ludwikiem XV. Jeanne podobno nie była lubiana przez mieszkańców Wersalu - w tym między innymi przez księżną de Gramont oraz księcia de Choiseula. Kiedy Król Ludwik XV się o tym dowiedział, miał stanąć w obronie Jeanne i zażądać od Choiseula, aby ten wyjechał. Wcześniej miał pozbawić go również jego stanowiska. Król Ludwik XV oficjalnie przedstawił Jeanne na dworze w Wersalu 22 kwietnia 1769 roku. W tamtym czasie była znana również jako Madame du Barry. Król pozwolił swojej kochance na to, aby zmieniła wystrój wersalu. Jeanne zażądała między innymi, aby dokończona została budowa Małego Trianonu, a niedługo po śmierci faworyty króla Ludwika XV, Madame de Pompadour, przejęła część jej pałacyków. Król Ludwik XV i Madame du Barry nie mogli liczyć na szczęśliwe zakończenie. Na początku maja Król Ludwik XV zdał sobie sprawę, że ma ospę i kazał swojej kochance wyjechać do zamku księcia d’Auiguillon w Rueil. Król Ludwik XV zmarł 10 maja 1774 roku. Zaledwie dwa dni później Madame du Barry miała przekonać się, że nie będzie mogła liczyć na normalne życie. Wnuk króla, Ludwik XVI, nakazał, aby ta została zamknięta w celi w klasztorze Pontaux Dames. Wolność odzyskała w 1776 roku i przeprowadziła się wówczas do Louveciennes. Pod koniec 1793 roku Jeanne została aresztowana i stanęła przed trybunałem rewolucyjnym, który postanowił skazać ją na śmierć na gilotynie, przez to, że miała romans z Królem Ludwikiem XV i konspirowała przeciwko ojczyźnie. Madame du Barry przez moment miała nadzieję, że uda jej się uniknąć kary. Obiecano jej bowiem, że będzie żyć, jeśli ujawni, gdzie znajdują się wszystkie skrytki z jej klejnotami. Choć tak właśnie zrobiła, mimo to została ścięta 8 grudnia 1793 roku, a jej ciało trafiło na Cmentarz Świętej Magdaleny.