fot. materiały prasowe

Wróć do mnie jako komedia romantyczna ma dobry punkt wyjścia - główni bohaterowie zostają porzuceni przez partnerów. Przez zrządzenie losu zaczynają współpracować, aby doprowadzić do zakończenia obecnych związków swoich ukochanych. Przewidywalność jest wpisana w ten gatunek, więc możemy domyślić się, że to się nie uda i to oni się w sobie zakochają. Pozostaje więc kwestia, czy droga do tego momentu będzie na tyle rozrywkowa, ciekawa i emocjonująca, by uznać film za udany. Pomimo tej przewidywalności jest to  próba opowiedzenia historii ciut innej. Za to na pewno należy się plus.

To, co wyróżnia Wróć do mnie na tle innych komedii romantycznych, to obecność dobrze przemyślanego scenariusza, w którym główni bohaterowie są dopracowani i niekoniecznie stereotypowi. Mowa o głównej parze oraz ich byłych. Na ekranie widzimy postacie nieidealne, z wadami i problemami. Postacie, które są ludzkie! Nawet można zastanawiać się, czy osoby, do których chcą wrócić, są tego warte. Tym samym więc produkcja zmusza do myślenia nad kondycją ekranowych związków - są one dalekie od bajkowych ideałów, do których komedie romantyczne nas przyzwyczaiły. Oczywiście, nie chodzi tutaj o jakieś szczególne ambicje twórców, bo nadal jest to prosta, ale niebanalna historia.

Charlie Day i Jenna Slate tworzą świetną parę, której się kibicuje w walce o byłych, mając cały czas świadomość, że muszą skończyć razem. Jest między nimi chemia. Sprawdzają się dobrze w scenach komediowych. Wróć do mnie jak na komedię romantyczną jest całkiem zabawnym filmem, w którym sceny humorystyczne może nie rozbawią do łez, ale zaciekawią. Mają pomysł, dobre wykonanie i wyczucie czasu komediowego. Wiele dobrego można też powiedzieć o Rodriguez i Eastwoodzie, którzy na pierwszy rzut oka są stereotypowi, ale wyciągają z postaci więcej dobrego.

Wróć do mnie to przykład na to, że komedie romantyczne mogą być wesołe i ciekawe, a bohaterowie nie muszą być żywcem wyjęci z bajki. Rozrywka całkiem przyzwoita.