Oglądaj TERAZ

Reklama

Serial o okupowanej Warszawie; opowieść o walce w imię wolności, zdradzie i burzliwych namiętnościach. Sezon 2 Drugi sezon serialu rozpoczął się od pogrzebu Czesława, zabitego w akcji odbicia Władka. Dla Gestapo to wydarzenie stało się okazją do zorganizowania zasadzki. Operacja, którą kierował Rappke, nie przyniosła skutków – dywersantom z pomocą Kamila udało się zmylić trop i pochować Czesława pod fałszywym nazwiskiem. Władek, zarażony tyfusem, ukrywał się w klasztorze. Szeroko zakrojona przez niemiecką policję obława dotarła jednak i tam. Dzięki poświęceniu, odwadze i sprytowi sióstr zakonnych Władek uniknął aresztowania. Ranny Keller wydał Rappkemu rozkaz aresztowania Wandy. „Kocioł” urządzony w jej mieszkaniu nie udał się, gdyż Wanda została w porę ukryta przez Bronka w konspiracyjnym lokalu. Zadenuncjowana przez sąsiada, po aresztowaniu zostaje przewieziona do siedziby Gestapo. Sezon 3 W trzeciej serii Niemcy chcą za wszelką cenę dotrzeć i zlikwidować najwyższych rangą dowódców Armii Krajowej. Podobny cel ma także działająca w Polsce grupa sowiecka. W efekcie czwórka bohaterów: Bronek, Władek, Janek i Michał musi opuścić Warszawę. Wcześniej jednak planują akcję odwetową. Sezon 4 Czwarta seria „Czasu honoru” przenosi widzów o trzy lata do przodu. Jest wiosna 1944 roku, losy wojny zaczynają się odwracać. Armia Krajowa coraz częściej przystępuję do otwartej walki przeciwko hitlerowcom. Bronek, Władek, Michał i Janek otrzymują nowe zadania. Wracają do Warszawy. Sezon 5 Jest początek maja 1945 roku… Wiadomość o kapitulacji Niemiec dociera do każdego z bohaterów serialu w innych warunkach i inną drogą. Janek, który po Powstaniu Warszawskim znalazł się w obozie jenieckim w Niemczech, odzyskuje wolność. Wraz z przyjacielem wraca do Warszawy. Bronek, po rozwiązaniu Armii Krajowej ukrywa się, nadal działa w podziemiu. Władek walczy przeciwko narzuconej władzy w leśnym oddziale partyzanckim. W tym samym oddziale jest także Michał i Ruda. Losy rozdzielonych przez wojnę bohaterów krzyżują się ponownie za sprawą pułkownika Wasilewskiego, ideowego komunisty i wysokiego funkcjonariusza UB, który pewnego dnia zostaje wezwany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego przed oblicze „Ady” Lewińskiej, dyrektora departamentu. „Ada” zleca mu zadanie jak najszybszego ujęcia wszystkich skoczków angielskich, zrzuconych w czasie wojny z Anglii do Polski. [TVP]

Aktorzy:
Jakub Wesołowski, Maciej Zakoscielny, (23) więcej
Kompozytorzy:
Bartosz Chajdecki
Reżyserzy:
Michał Kwieciński, Michał Rogalski, (4) więcej
Producenci:
Magdalena Badura
Premiera (Świat):
7 września 2008
Czas trwania:
50 min.
Gatunek:
Dramat, Kostiumowy, Wojenny

Trailery i materiały wideo

Czas Honoru - zwiastun

Najnowsza recenzja redakcji

Scenarzystom nic w tym sezonie nie wyszło. Raz za razem podejmowali decyzje, które były całkowicie niezrozumiałe dla widzów, zmieniając charaktery wykreowanych postaci tak, jak im się podobało. Zamykano i otwierano wątki, zupełnie nie zastanawiając się nad tym, co będzie dalej; mało uwagi poświęcono temu, by fabuła była ciągła i logiczna. Niesamowita chaotyczność zupełnie odebrała radość oglądania, a finałowy odcinek niczym nie różnił się od reszty sezonu. Na sam koniec pozostało już tylko jedno - pójść na łatwiznę. Wygląda na to, że kiedy nie wie się, co zrobić z bohaterami, wystarczy... nie robić nic. Wysłać ich w stronę zachodzącego słońca. Tylko tą odwrotną.

Większość elementów odcinka totalnie nie miała sensu, a twórcy wyskakiwali z nimi, jak gdyby wyciągali kolejne asy z rękami. Tyle że to nie były żadne asy. Pierwsza rzecz z brzegu: wątek Otto. Rozpoczęty, prowadzony i zakończony w idiotyczny sposób. Budowano go tak, jakby miał niesamowite znaczenie, a rozwiązanie intrygi jest żadne. Otto wyjechał na Zachód, jeden bohater odhaczony. Dalej - perypetie szalonej Toli. Po to pół sezonu była biedną dziewczyną, której raz można było wierzyć, a raz nie, by teraz stać się badassem tej serii? Litości. Ale wątek Heleny, Wandy i nawet Zosi odhaczony. Można było pójść po linii jeszcze mniejszego oporu? Chyba nie. Jakieś emocje? Absolutnie. Poczucie, że to już było? Owszem, kilkakrotnie.

Największym problemem było uczynienie czegokolwiek z głównymi bohaterami serii. I uczyniono. Odebrano im te resztki inteligencji, które jeszcze mieli. Kto by się spodziewał zasadzki, kiedy porywa się córkę minister?! To tylko córka minister, ona na pewno ma w sobie wiele przebaczenia dla porywaczy jej dziecka. Zgodzi się na stawiane warunki i grzecznie ustąpi pola. Ignorancja scenarzystów nie zna granic, a traktowanie widza bez szacunku osiągnęło tu swoje apogeum.

Ostatnia scena jest z kolei tak przesadzona, że zamiast emocji wzbudza jedynie uśmiech politowania. Jeśli nasi dzielni bohaterowie powrócą po tych wydarzeniach żywi, to ja Czasu honoru oglądać już nie będę; jeśli zaś kolejny sezon będzie o Powstaniu Warszawskim, a losy postaci ostatecznie zamknął ten odcinek, to... To ja lepiej nic więcej nie powiem. Jedynie, że mi szkoda.

Żaden z bohaterów nie dostał należytego i przemyślanego zakończenia. Sezon rodził się w chaosie i w chaosie się zakończył. Wątki pozamykano naprędce i z zerowym poczuciem odpowiedzialności, a emocji... emocji nie było żadnych. To już koniec Czasu honoru, tu już nic nie może być dobrze. Szkoda, że twórcy nie wiedzieli, kiedy należy ze sceny zejść, bo po tym, co nam zaserwowali, to nawet do sezonów 1-3 nie będzie mi się chciało już wracać; nie ze świadomością tego, co uczyniono świetnym postaciom. A uczyniono największe zło, jakie można bohaterom serialu wyrządzić - pozbawiono ich tego, kim byli. Tylko imiona zostały te same.