Myślę, że na tę sekwencję trzeba spojrzeć z wielu perspektyw. Bardzo blisko współpracowałem z dwoma głównymi dla niej aktorami i reżyserem - mogę więc powiedzieć, w jaki sposób powstała. Tokuma Nishioka, który grał Hiromatsu, miał świetny pomysł na zmianę, którą wprowadziliśmy w ostatniej chwili. Mianowicie: trzej generałowie, którzy pojawiają się na zebraniu wasali, na znak protestu na pogrzebie syna Toranagi nosili zbroję. To było wówczas powszechnym zjawiskiem historycznym i zapowiadało, że dana osoba zamierza zająć jakieś stanowisko w danej sytuacji. 

Tokuma chciał pokazać zachowanie Hiromatsu jako dokonanie przez niego wyboru, dzięki czemu ocalił on życie tych trzech generałów. Jeśli przemówi do swojego władcy i umrze zamiast nich, oni nie będą musieli popełniać seppuku. Robi to więc - zanim zrobią to oni - w ramach na swój sposób humanitarnego gestu wobec tych trzech mężczyzn, którzy przez całe życie byli wierni i służyli jemu samemu i Toranadze. 

W całej scenie jest kapitalny moment, gdy Toranaga odwraca się w kierunku Hiromatsu zszokowany - naprawdę nie chciał on, by jego przyjaciel odebrał sobie życie. Nie sądzę też, że Hiromatsu wiedział o planie władcy - generałowie popełniliby seppuku, aby pokazać wrogom Toranagi, że ten ostatni naprawdę się poddał i nie ma już dla niego żadnej nadziei. By jednak opowieść stała się najlepszą z możliwych, Hiromatsu naprawdę musi się zabić. I nie wydaje mi się, żeby nawet Toranaga tego chciał.