Najnowsza recenzja redakcji

W przeciwieństwie do innych tworów z przeszłości, które chciały kreować nową mitologię na znanej wszystkim franczyzie (nie wiem, czemu na myśl przychodzi mi "Piątek 13-go"), Rodriguez, który napisał i wyreżyserował pilotowy odcinek, po prostu wziął początkowe minuty ze swojego filmu i rozciągnął je w czasie, by stworzyć solidny początek dla jego nowej produkcji. W ten oto sposób widz otrzymuje ciąg nieustannych ekspozycji, które pozwalają mu przeniknąć do świata Od zmierzchu do świtu, niemniej jednak fani oryginału będą czuli się zmęczeni i zirytowani tym faktem, bo przecież świetnie znają całą historię.

Widzimy więc, jak bracia Gecko (w oryginale zagrali ich George Clooney i Quentin Tarantino, tutaj otrzymujemy nikomu nieznanych D.J. Cotronę i Zane'a Holtza) po obrabowaniu banku próbują dostać się do Meksyku, ale wpierw zatrzymują się w sklepie, gdzie natykają się na Strażnika Teksasu, a jeśli widzieliście oryginał, doskonale wiecie, co się stanie dalej. Jeśli jednak nie, spodziewajcie się dużych ilości krzyków, rozbryzgującej się krwi i odrobiny dziwactw, które są jednym z bardziej ciekawych elementów przedstawionych w odcinku. Ale najpierw musicie przebrnąć przez ponad pół godziny rozmów pomiędzy bohaterami.

Niestety jest to jeden z problemów tego serialu. Twórcy na każdym kroku każą postaciom wszystko tłumaczyć - czy to w rozmowach, czy we flashbackach. Pomijając ten fakt, bardzo podoba mi się kierunek, w którym chcą poprowadzić całą produkcję. Mroczniejszy klimat z obowiązkową dawką sarkazmu i pokręconego humoru, niepokojące wizje starszego z braci Gecko, wprowadzenie motywów z azteckiej mitologii - tylko czemu już w pierwszym odcinku twórcy próbują nam wszystko tłumaczyć od początku do końca? Jakby nie wierzyli w to, że widz jest w stanie połączyć w jedną całość wszystkich zaprezentowanych wątków.

[video-browser playlist="635383" suggest=""]

Kolejnym problemem jest obsada. Z jednej strony mamy fenomenalnych Dona Johnsona i Zane'a Holtza, a z drugiej resztę, która jest nudna i mało charyzmatyczna, więc już od pierwszych minut zupełnie przestałam się nią przejmować. Jestem pewna, że D.J. Cotrona wygrał casting ze względu na fakt, iż potrafi odtworzyć w najmniejszym detalu sposób gry George'a Clooneya, a nikt lepszy się nie zgłosił. Ale jeśli chodzi o drugiego z braci Gecko, to muszę przyznać, że byłam pod wielkim wrażeniem. Jego postać jest niepokojąco dziwaczna, na granicy szaleństwa, nieprzewidywalna i nie sposób oderwać od niej wzroku. Mam nadzieję, że skoro twórcy dali nam do zrozumienia, jak ważny dla dalszego rozwoju wydarzeń jest to bohater, nie uśmiercą go po przekroczeniu bram Titty Twister.

Odnoszę wrażenie, że pierwszy sezon From Dusk Till Dawn: The Series będzie podążał ścieżką wyznaczoną przez film, ale znajdzie się w nim również miejsce dla odkrywania nowych aspektów świata wykreowanego przez Rodrigueza. I o ile pierwszy odcinek nie porwał mnie tak, jak się spodziewałam, to jest to jednak przykład solidnego remake'u na potrzeby telewizji, który fanów oryginału na pewno rozczaruje, choć reszta widzów z niecierpliwością będzie czekać na kolejne epizody.