Najnowsza recenzja redakcji

Pomysł na czwarty odcinek sam w sobie był bardzo zacny. Szkoda tylko, że cała magia Ripper street umknęła gdzieś w chaosie wydarzeń i pod naporem dość nudnej historii. Mamy więc Irlandczyków walczących o wolność, kolejne dylematy moralne, z jakimi muszą borykać się bohaterowie, a także trochę klasycznego mordobicia, ale to wciąż za mało, by przykuć naszą uwagę.

Podobnie jak w zeszłym tygodniu, twórcy postanowili dać szansę na zabłyśnięcie postaciom drugoplanowym. Niestety Damien Molony jako Flight zupełnie sobie z rolą nie poradził, a przecież to na jego barkach spoczął ciężar całego odcinka. Od momentu, gdy pierwszy raz pojawił się na ekranie, był postacią, która nie wzbudza w widzu żadnych emocji. Nic więc dziwnego, że i tym razem było nam wszystko jedno, co się z nim stanie. Nawet w scenie, gdy dostaje wskazówki od przełożonych, którzy traktują go jako "swojego", trio z Leman Street wybija się na pierwszy plan.

Pierwsze minuty odcinka zmierzały w naprawdę intrygującym kierunku. Poznajemy społeczność Irlandczyków, która walczy z Anglikami o niepodległość swojego kraju, co jest przyczyną niekończącego się pasma konfliktów. Jedni chcą wywalczyć wolność przy pomocy pokojowych metod, gdy inni uważają, że jedynym słusznym rozwiązaniem jest brutalna przemoc. Nie rozumiem, dlaczego twórcy porzucili ten jakże interesujący wątek na rzecz historii Flighta, która tak naprawdę nikogo nie interesuje...

A jeśli to was nie znudziło, to dostajemy "sprawę tygodnia", która okazuje się być tak mało elektryzująca, że końcowy wybuch byłby jakże miłym urozmaiceniem. Początkowa ekscytacja okrutnymi i dość niekonwencjonalnymi metodami, jakimi posługiwał się Galvin, musiała ustąpić miejsca rozczarowaniu historią o korporacyjnym świecie XIX wieku, która wzbudziła we mnie tyle samo emocji co finałowe samobójstwo. Jednym słowem: żadne.

Dwóch głównych antagonistów spisuje się dość poprawnie, niemniej jednak ich występy w niektórych momentach były karykaturalne aż do przesady. Może problemem tego odcinka był po prostu brak Jedediah Shine’a, który bądź co bądź jest złoczyńcą wręcz idealnym? Dużo bardziej wolę patrzeć na jego poczynania aniżeli na inspektora Reida w konfrontacji z zakochaną w nim kobietą.

W tym tygodniu Ripper Street zaliczyło nieznaczny spadek formy. Niemniej jednak udowadnia, że zawsze znajdzie się coś, dzięki czemu z wypiekami na twarzy będziemy wyczekiwać kolejnego odcinka i że nawet te słabsze odcinki są warte naszej uwagi.