Najnowsza recenzja redakcji

Drugi odcinek można by z czystym sumieniem podzielić na trzy części. Mamy więc "sprawę tygodnia", która podobnie jak poprzednia jest nietuzinkowa i pokazuje, że bohaterowie wkraczają w "nową erę", a co za tym idzie, muszą borykać się z coraz to nowymi problemami końca XIX wieku. Ważną częścią historii jest także postać inspektora Shine’a, który wyrasta na główny czarny charakter serii. Prowadzi on swoistego rodzaju grę z Edmundem Reedem, próbując go wrobić w morderstwo oraz zdyskredytować w oczach przełożonych. Bohaterowie zostają wciągnięci w niebezpieczną rozgrywkę, w której wszystkie chwyty są dozwolone, a finałowy uścisk rąk tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że będzie to bardzo emocjonujący pojedynek. Ostatnim elementem układanki jest wątek Amerykanina i Long Susan, który ponownie został poruszony przez twórców serii. Mam wrażenie, że nie jest to zupełnie bez znaczenia.

Po raz kolejny Ripper Street przyciąga niesamowitym, mrocznym klimatem. Oniryzm non stop przeplata się na ekranie z brutalną przemocą, ukazując nam duszną, przytłaczającą atmosferę ulic Whitechapel. Mimo iż serial pokazuje brudną londyńską rzeczywistość końca XIX wieku, to wszystko jest tu dopracowane w najmniejszym choćby szczególe i wręcz zapiera dech w piersiach. Niezwykłą sztuką jest bowiem przenieść na ekran rzeczywistość tamtych lat i sprawić, by widz w nią uwierzył. Twórcom serii udaje się to bez dwóch zdań.

[video-browser playlist="634055" suggest=""]

Mimo iż serial przepełniony jest brutalnością, to znalazło się w nim także miejsce dla "jaśniejszych punktów", które rozrzedzają atmosferę wypełnioną po brzegi czarnym humorem i przemocą. Mowa tu o postaci Josepha Merricka, znanego też jako "człowiek słoń". Jego finałowy monolog doprowadził mnie do łez, ale był również idealnym komentarzem do problemu, jaki poruszał cały odcinek: poczucia wstydu. Reed cierpi z powodu odejścia żony i ukrywa to przed całym światem, Shine czuje się całkowicie bezkarny, a Susan nie może pogodzić się z faktem, iż jej życie zależy od zupełnie obcego człowieka.

Chociaż Ripper Street jest proceduralem, to nie takim zwykłym. Kolejny odcinek utwierdził mnie w przekonaniu, że nic nie jest tu przypadkowe, a łącznikami pomiędzy kolejnymi wątkami są w tym wypadku bohaterowie. Jestem trochę zawiedziona, iż twórcy zamiast konsekwentnie rozwijać ich charaktery w obliczu tak wielu dramatów, po raz kolejny każą im stawić czoła tym samym sytuacjom co w sezonie pierwszym, zmieniając tylko dekoracje. Coś, co jest niewątpliwą siłą serialu, okazuje się być wtórne. Aż chciałoby się powiedzieć: ale to już było!

Scenarzyści znów udowadniają, że mają pomysły na kontynuację serii i są w stanie zaskoczyć widza nieszablonowymi historiami. Mimo potknięć drugi odcinek ogląda się na skraju fotela w oczekiwaniu na rozwój wydarzeń. Na pewno nie jest to kolejna odsłona "CSI: Londyn", ale całość ogląda się znakomicie.