Krzyk 5: obsada nie wiedziała, kto jest mordercą. Jak to możliwe?

Najnowsza część serii Krzyk zadebiutowała w kinach 14 stycznia 2022 roku. Okazuje się, że nawet obsada przed długi czas nie wiedziała kto skrywa się za maską Ghostface'a. Jak do tego doszło?

Autopromocja

Autopromocja

Reklama

Sara Karmańska 25 stycznia 2022 o 16:32

Tagi: krzyk

Sara Karmańska 25 stycznia 2022 o 16:32

Tagi: krzyk

fot. IMDB.com

Reklama

14 stycznia 2022 roku na ekranach kina zadebiutowała piąta część filmu Krzyk. Produkcja śledzi grupę nastolatków – fanatyków horroru – których ściga tajemniczy morderca w masce, zwany Ghostfacem. Piąta odsłona wprowadza nowe postaci do serii, ale również pozwala powrócić znanym bohaterom, by ponownie zmierzyć się z zamaskowanym zabójcą.

Okazuje się jednak, że nawet aktorzy występujący w filmie nie wiedzieli, kto kryje się za maską. Według Jacka Quaida, który wcielił się w rolę Richie Kirscha, cała obsada miała różne scenariusze, by utrzymać tajemnice morderstwa na planie.

Zobacz także:

Krzyk 6 (data premiery w Polsce: 10 marca)

Krzyk: gwiazda prawie została dźgnięta nożem na planie

Krzyk - powstaną kolejne części horroru? Reżyser odpowiada

Krzyk 5 – tajemnica Ghostface'a

Jack Quaid zdradził magazynowi People, ze nawet aktorzy nie wiedzieli kto tak naprawdę skrywa się za maską Ghostface'a.

W końcu oczywiście się zorientowaliśmy, ale na początku wszyscy mieliśmy różne scenariusze. W niektórych zginęły pewne postacie. W innych nie. Ta osoba była zabójcą w tym scenariuszu, a w innych nie. Więc wszyscy mieliśmy swoje teorie.

Reżyserzy Matt Bettinelli-Olpin i Tyler Gillett również zachęcali obsadę do odgrywania swoich linii dialogowych na różne sposoby. Quaid wyjaśnił:

Upewnili się, że mają jak najwięcej opcji. Mówiono na przykład: „zagraj tę kwestię trochę bardziej nikczemnie, a teraz zagraj tę kwestię trochę bardziej jak wzór cnót wszelakich”. I ja lubię pracować w taki sposób. Lubię rzucać jak najwięcej na ekran, aby później można było wybrać najlepsze ujęcie. Czasami zdarza się zamknąć się w jednym sposobie robienia czegoś (…), a potem to oglądasz i myślisz: „Och, to nie zadziałało. Szkoda, że nie zrobiłem tam czegoś innego!”. Dlatego dobrze się dogadywałem z reżyserami.