Władca Pierścieni, wersja sowiecka: 5 najciekawszych różnic od filmu Petera Jacksona

Internet zawojowała sowiecka adaptacja Władcy Pierścieni z 1991 roku. Jakie są najciekawsze różnice między tą wersją a amerykańską produkcją? Sprawdzamy.

Autopromocja

Autopromocja

Internet zawojowała sowiecka adaptacja Władcy Pierścieni z 1991 roku. Jakie są najciekawsze różnice między tą wersją a amerykańską produkcją? Sprawdzamy.

Ewa Maria Kwiatkowska 8 kwietnia 2021 o 13:14

Tagi: tolkien

Ewa Maria Kwiatkowska 8 kwietnia 2021 o 13:14

Tagi: tolkien

fot. New Line Cinema/youtube.com/Пятый канал Россия

Reklama

Od kilku dni inernet zapełniają artykuły dotyczące zapomnianej wersji Władcy Pierścieni: Drużyny Pierścienia, która została nakręcona dla radzieckiej telewizji w 1991 roku. My również informowaliśmy Was o tej sprawie i więcej szczegółów możecie przeczytać o tym w strefie Lekkie naEKRANIE.pl.

Materiał dostępny jest w dwóch częściach i został udostępniony na YouTube. Fani Władcy Pierścieni z pewnością na pamięć znają superprodukcję Petera Jacksona i film animowany Ralpha Bakshiego z 1978 roku. Dlatego niskobudżetowa wersja o tytule Khraniteli, która powstala na terenie ZSRR dziesięc lat wcześniej niż amerykańska produkcja, może zaskakiwać. Chociaż nagrania nie posiadają angielskich napisów do rosyjskich dialogów to zagorzałym fanom Władcy Pierścieni nie trudno było zorientować się w fabule. Co ich zaskoczyło? Mamy dla Was pięć najciekawszych różnic, które różnią sowieckie nagrania od kultowej amerykańskiej wersji Petera Jacksona.

Fajerwerki Gandalfa

Fajerwerki Gandalfa to duża atrakcja dla hobbitów, którzy nie mają wiele wspólnego z magią. Dlatego zamiast zagłębiać mieszkańców Shire w koncepcje metafizyczne, czarodziej zabawia ich pokazem fajerwerków podczas uroczytości. We Władcy Pierścieni: Drużyna Pierścienia Jackson wyraźnie zaznaczył kolorowe wybuchy, a nawet pokusił się na stworzenie gigantycznego smoka, który formuje się z fajerwerków.

Jak jest w wersji sowieckiej? Khraniteli pomysłowo wykorzystuje swój niski budżet i Gandalf macha czerwoną flagą, na której dosłownie pojawiają się narysowane iskry - magia przedstawiona na inny sposób i zupełnie inne warunki.

Gollum i jego pochodzenie

Gollum jest jedną z najważniejszych postaci w serii J.R.R.Tolkiena, ale w wersji Jacksona widzimy go dłużej na ekranie w filmie Władca Pierścieni: Dwie Wieże. W Khraniteli Gandalf opowiada Frodo historię i transformację Smeagola w Golluma o wiele wcześniej. W amerykańskich filmach ta retrospekcja pojawia się dopiero w trzecim filmie, czyli Władca Pierścieni: Powrót Króla.

Jak wygląda transformacja Golluma w sowieckiej wersji? Smeagol nakłada pierścień, a wtedy na ekranie pojawiają się bliżej nieokreślone kształty. Po transformacji w Golluma aktor ubrany jest w zielony garnitur, a jego charakteryzacja też nabrała mocniejszego zielonego koloru.

Postać Toma Bombadilla

Brak Toma Bombadilla w filmach Jacksona był bardzo bolesny dla fanów J.R.R. Tolkiena. Jednak w sowieckiej wersji tej postaci nie zabrakło i prawdopodobnie to jest (jedyna) rzecz, która daje tej produkcji przewagę nad amerykańską wersją. Scena z bohaterem w Khraniteli jest bajkowo surrealistyczna, a sam Tom i jego żona Goldberry są pokazani tak, że górują nad malutkimi hobbitami w swoim przytulnym domu.

Gandalf i lot na orle

Gandalf wysyła Frodo i jego hobbitowych towarzyszy na wyprawę, ale nie towarzyszy im aż do Rivendell. Dopiero gdy się tam spotykają ma okazje wyjaśnić, że został uwięziony przez Sarumana i - jak wiemy - udało mu się uciec dzięki orłom. Z pewnością wiele osób pamięta Iana McKellena na grzbiecie wielkiego ptaka stworzonego metodą CGI, ale w wersji sowieckiej czarodziej ucieka na wielkiej kukle z przerażającymi oczami. Zresztą zobaczcie sami.

Wyprawa przez Morię

Moria, czyli miasto i starożytne kopalnie krasnoludów, jest jednym z miejsc, do którego trafia Drużyna Pierścienia. Niestety, zostało zaatakowane przez hordy gobilnów i orków, a opuszczona gigantyczna przestrzeń może przerażać. Jak sobie poradzili twórcy Khraniteli bez dużego budżetu i setki statystów? Trzeba przyznać, że scena ma wyjątkowy wygląd, a aktorzy podążają po bliżej nieokreślonej scenerii, która ma odwzorowywać podziemne tło. Jeśli chodzi o walki to ciężko zobaczyć z czym i z kim tak naprawdę walczą, bo sylwetki wrogów są dosyć niewyraźne (zdjęcie poniżej).