David Tennant po latach wraca do serialu Doktor Who i razem z showrunnerem Russellem T. Daviesem w pierwszym odcinku specjalnym daje nam dokładnie to, czego oczekiwaliśmy –  historię na dobrym poziomie, a także przygodę wymieszaną z lekko kiczowatą konwencją i postaciami, na którym widzom zależy. Wątek tego odcinka przypomni każdemu, kto nie kupił wizji Chibnalla czy Moffata, czym Doktor Who powinien być i jaką jakość powinien gwarantować. Naprawdę trudno narzekać, bo to ciekawa przygoda w klimacie science fiction. Seans odcinka sprawił mi ogromną frajdę. 

Poczułem nutkę nostalgii, bo jednak minęła dłuższa chwila, odkąd ostatni raz widzieliśmy Doktora w wykonaniu Tennanta oraz Donny Noble (ponownie gra ją Catherine Tate). Davies ma jednak świadomość, że widzowie mogli oglądać ten serial wybiórczo, więc przypomniał kluczowe wydarzenia, które budują w tym odcinku emocjonalny fundament fabuły. Do tego stopniowo pobudza naszą ciekawość, bo wchodzimy na kolejne emocjonalne etapy, angażujące nas bez względu na to, czy znamy tego Doktora i Donnę, czy nie. Uważam, że to sukces, bo stworzenie wciągającej rozrywki bez wymagania znajomości całego świata Doktora Who, na pewno nie było łatwe.

fot. Alistair Heap / BBC

Historia skupia się na uroczym stworku, na którego polują kosmici. Tak przynajmniej wydaje się na początku. Dzięki przygotowanym twistom całość nabiera charakteru, a opowieść kieruje się na nieoczekiwane tory. Twórcy idą na przekór widzom – serwują prostą, ale przyjemną fabułę, która trafia w punkt i dobrze wprowadza do serii odcinków specjalnych.

Zagadka, czemu Doktor ma twarz swojej poprzedniej inkarnacji, nie zostaje rozwiązana w tym odcinku. To jest zaleta, bo twórca – choć pozostawia przez to lekki niedosyt – zachęca do oglądania kolejnych epizodów, bo sugeruje, że coś więcej jest na rzeczy.  Końcówka składa obietnicę, że odcinki specjalne Doktora Who będą wyjątkową rozrywką na 60-lecie serialu. Może być tylko lepiej!