fot. materiały prasowe

Wynonna Earp powraca dokładnie do miejsca, w którym zakończył się poprzedni sezon. Szybko przypomina widzom, co się działo i w jakim kierunku fabuła musi się udać. To w tym momencie serial odświeża swój charakter, który ciekawie ewoluował przez te lata. Twórcy nabrali dystansu do wszystkiego i przestali traktować się śmiertelnie poważnie, więc pojawiło się sporo humoru, popkulturowych nawiązań i innych wstawek, które przeważnie obrazowane są przez Wynonnę. Dzięki swojej  specyficzności często świetnie puentuje różne wydarzenia i tworzy dość luźną atmosferę. Melanie Scrofario nie straciła nic z charakteru; nadal świetnie się ją ogląda w interakcji z innymi. A cały dystans doskonale też ukazuje się w początkowych scenach z żarcikiem szeryfa o tym, że czeka na nią dwa lata, czy z kwestią schodów. Choć wydarzenia przecież są poważne, bo chcą odnaleźć swoją rodzinę, ten luz może się spodobać.

Tym razem z Edenie Waverly i Doc Holiday odkrywają jakąś tajemniczą maszynę, która coś robi z tym miejscem. Oczywiście nie wygląda ono jak z biblijnych historii, bo przez różne okoliczności jest to wysuszona pustynia. Doc szybko zostaje zepchnięty w tło, czym pozwolono na rozwinięcie wątku Waverly i jej bycia półaniołem. To będzie mieć znaczenie, a kwestia jej krwi oraz czegoś, co wyraźnie zrobiła w momencie podjęcia wyboru księgi, to najbardziej intrygujące momenty odcinka. Twórcy potrafią bowiem w sposób prosty pobudzić ciekawość, a przecież operują naprawdę pozornie banalnymi środkami.

Haught i Wynonna tworzą zabawny duet. Z jednej strony czujemy, że jest w tym szczera więź i przyjaźń, z drugiej wydarzenia z końcówki 3. sezonu wprowadziły zgrzyt, który twórcy wykorzystują do celów humorystycznych. Dzięki temu wątkowi w końcu wychodzimy z Purgatory do innych lokacji, bo jednak przez klątwę trwającą przez 3 sezony serial siłą rzeczy był związany z jednym miejscem. Ich infiltracja laboratorium, która ma związek z celem misji, to zabawa gatunkowa i trochę akcji. Naukowcy zombie oraz bohaterka pokonująca ich machnięciem ręki i rzucająca kąśliwe one-linery to cała Wynonna Earp!  Ustalona konwencja, która ma swoją tożsamość i charakter. Nie przeczę, że decyzja Haught o prawdopodobnym uratowaniu Wynonny w kluczowym momencie mogła prowadzić do wielu różnych scenariuszy, ale czy ktoś mógł przewidzieć, że do tego? Wiemy, że w tym miejscu jest wejście do Edenu, ale serial zdradził, że ludzie tam nie mogą wejść. Jak więc Haught dostała się tam i czemu jest naga? Czy umarła? Takie motywy zaskakują i pobudzają zainteresowanie, bo trudno wywnioskować odpowiedź.

Wynonna Earp powraca z dobrym odcinkiem. Serial mocno trzyma się swojej konwencji i daje oczekiwaną, wesoła rozrywkę. Na razie nie wiadomo, jaka będzie główna oś fabularna poza uratowaniem Waverly, ale to dobrze. Twórcy nie wykładają od razu wszystkich kart na stół, dawkując informacje.