Całkiem sporo zostało zachowane. Rzecz w tym – myślę, że Sana może to potwierdzić – że mieli czas podczas strajku, aby przyjrzeć się temu, co już mieli, a te sześć odcinków było naprawdę solidnych – zobaczyłem je dużo później. Były bardzo solidne, ale problemem było wydobycie tych motywów i emocji, które kochaliśmy w starym serialu, i osadzenie ich w nowym kontekście.

Będę to powtarzał w kółko. Pierwszy odcinek jest tym, który wprowadza nas w całą historię, i musieliśmy mieć te pierwsze 15 minut, aby odpowiednio zbudować scenę. Ostatecznie ilość dodatkowego materiału była równa mniej więcej trzem odcinkom, a do tego doszło sporo dodatkowych scen w środkowych sześciu.

„Mam wrażenie, że to była głównie rozbudowa, a tak naprawdę chodziło o to, by bardziej podkreślić elementy, które uwielbialiśmy. Fisk i Matt, trochę więcej akcji, emocje. Serial już tam był. Chciał być czymś wyjątkowym – my po prostu musieliśmy zrobić kilka rzeczy, żeby to z niego wydobyć.

I ponownie, zasługa należy się Mattowi Cormanowi i Chrisowi Ordowi. Ci scenarzyści, z których niektórzy z nami zostali, stworzyli nam naturalistyczny i realistyczny Nowy Jork, a to właśnie na tych fundamentach chcieliśmy budować. Ale, tak jak powiedział Dario, były pewne wątki, które chcieliśmy pociągnąć dalej.

Chcieliśmy, aby było trochę mroczniej i bardziej intensywnie, a także aby pojawiła się ta tkanka łącząca, której wcześniej po prostu brakowało – tkanka łącząca z poprzednim serialem, oczywiście poprzez powracające postacie i opowiedzenie ich historii siedem, osiem, a nawet dziesięć lat później.