Prószyński i S-ka

Co je dusza

Wszyscy, którzy sądzą,

że piękno jest piękne,

szerzą brzydotę.

Wszyscy, którzy myślą,

że dobro jest dobre,

zasiewają nikczemność.

Bo bycie i niebycie

przychodzą do nas w parze.

Co trudne i co łatwe,

lubi się dopełniać.

Co długie i co krótkie,

nawzajem się kształtuje.

Wyżyny i niziny

nie istnieją bez siebie.

Nuta na papierze

z dźwiękiem tworzy muzykę;

potem jest po przedtem,

by stać się przedtem dla potem.

Dlatego roztropna dusza

czyni bez czynów,

uczy bez słów.

Rzeczy, które są,

po prostu istnieją,

nie odrzucisz ich.

Znosić, nie posiadać,

wpływać, nie zawłaszczać,

stworzyć i pozwolić odejść,

bo gdy uwolnisz,

zostanie.

Sza!

Jeśli zwycięzca nie zdobywa złota,

nie musimy się ścigać.

Jeśli nikt sejfu nie zamyka,

przestajemy kraść.

Jeśli nie nęci nas przedmiot pożądania,

umysł cieszy się spokojem.

Zatem roztropna dusza,

która rządzi ludźmi,

opróżnia ich umysły,

wypełnia ich brzuchy,

osłabia ich żądania,

wzmacnia ich kości,

utrzymuje w niewiedzy,

podtrzymuje w niechceniu,

a tych, którzy wiedzą,

powstrzymuje od czynu.

Kiedy robimy, nie robiąc,

wszystko działa. *