„Miś” po cyfrowej rekonstrukcji

Będzie to "Miś" na skalę naszych cyfrowych możliwości. Parówkowym skrytożercom powiemy mocno i stanowczo: NIE, obejdziemy Dzień Pieszego Pasażera, uczcimy nową, świecką tradycję i oczywiście zaśpiewamy prezesowi naszego klubu gromkie "łubu dubu". (Organizatorzy w kwestii stroju przypominają, że klient w krawacie jest mniej awanturujący się…)

Premiera ma charakter zamknięty. Po premierze w kinie Kultura w Warszawie i w kinie Polonia w Łodzi (dniach 24-26 kwietnia) Miś będzie pokazywany szerokiej publiczności w ramach cyklu "Kino bez napisów". W Stopklatce wypatrujcie wkrótce zaproszeń na premierę filmu w specjalnym konkursie.

Czołowy kronikarz PRL-u w szczytowej formie. Ryszard Ochódzki, prezes klubu sportowego "Tęcza", chce ubiec eksżonę i podjąć oszczędności z ich wspólnego londyńskiego konta. Podobny plan ma też była pani Ochódzka, która uszkadza bohaterowi paszport i uniemożliwia wyjazd. Zdeterminowany prezes prosi o pomoc przyjaciela, producenta filmowego Hochwandera. Razem wymyślają intrygę: dzięki niej nie tylko znajdą sobowtóra Ochódzkiego, węglarza Palucha, na którego zostanie wystawiony nowy paszport, ale i zarobią, przygotowując happening, z olbrzymim słomianym misiem wiszącym nad Warszawą w roli głównej.

Scenariusz filmu powstał podczas zimy stulecia '79, jego kolaudacja przypadła zaś na gorący sierpień '80. Dzięki sprzyjającej politycznej aurze "Miś" - w przeciwieństwie do wcześniejszych filmów Barei, choćby "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" (1978) - został łagodniej potraktowany przez cenzurę. Poza kilkoma zmianami (np. Ochódzki zamiast Nowochódzki) udało się zachować 90% pierwotnego tekstu, dzięki czemu ta kultowa dziś polska komedia pozostaje doskonałym zapisem swoich czasów, dokumentem epoki. I peerelowskich absurdów przełomu lat 70. i 80. dających się we znaki samym twórcom, jak choćby baleron, na który, jako na filmowy rekwizyt, trzeba było złożyć specjalne zamówienie w zakładach mięsnych, bo normalnie, w sklepie był nie do kupienia... Intryga prezesa Ochódzkiego (Stanisław Tym), chcącego uprzedzić byłą żonę w oczyszczeniu ich wspólnego londyńskiego konta, dla pary scenarzystów Bareja-Tym była doskonałym pretekstem, by pokazać i wykpić peerelowską, głównie gierkowską gigantomanię, bezsensowne, symbolizowane przez słomianego misia inwestycje, marnotrawstwo, urzędnicze absurdy, puste rytuały, głupotę i kombinatorstwo Rysia-Misia czy innych jemu podobnych "porządnych chłopów". Skeczowa konstrukcja filmu oddawała chaos tamtej rzeczywistości, brak wartości odbijający się także w karykaturalnym języku. Z komediową formą nie współgrał poważny finał, w którym wtedy widziano wołanie o zmianę, a z dzisiejszej perspektywy - proroczą wizję upadku komunizmu. Miś ze Wschodu przestał być straszny, Misiowi Barei, dzięki projektowi KinoRP - i mecenatowi PKO Bank Polski - niestraszny czas i jego niszczycielski wpływ.

Rekonstrukcja "Misia" jest dziełem YakuMama Film, rekonstrukcją dźwięku zajmowała się firma Sfera Dźwięku.

Miś to kolejna - po Nie ma róży bez ognia, Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?, Poszukiwana, poszukiwany - komedia Stanisława Barei, która doczekała się nowej cyfrowej kopii dzięki mecenatowi PKO Bank Polski. I nie ostatnia - w tym roku cyfrowej rekonstrukcji został poddany także film Brunet wieczorową porą.

Projekt KinoRP to przedsięwzięcie zainicjowane w roku 2008 przez firmę KPD i koordynowane przez Cyfrowe Repozytorium Filmowe, którego partnerami są obecnie: Studio Filmowe KADR, Studio Filmowe TOR, Studio Filmowe ZEBRA, The Chimney Pot, Yakumama Film, Studio Filmowe TPS, Sound Place i Studio Company. Projekt KinoRP honorowym patronatem objął Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski. STOPKLATKA jest patronem medialnym przedsięwzięcia.