Noblista tłumaczy zakończenie Interstellar. To wyjaśnienie arcydzieła science fiction zmienia wszystko

Paramount/Warner Bros.

Od przeszło dekady rzesze widzów i miłośników popkultury na całym świecie zastanawiają się nad ostatecznym wytłumaczeniem zakończenia filmu Interstellar. Spójrzmy prawdzie w oczy: po seansie produkcji zostaje w nas więcej pytań niż odpowiedzi, a poszukiwanie wyjaśnienia finałowych scen zahacza o skomplikowane obliczenia matematyczne i fizykę kwantową. Teraz jednak z pomocą w tej kwestii przychodzi noblista, który rzuca zupełnie nowe światło na zakończenie arcydzieła science fiction - i robi to prawdopodobnie lepiej niż Christopher Nolan. 

85-letni dziś Kip Thorne to wybitny amerykański fizyk teoretyczny i astrofizyk, który w 2017 został laureatem Nagrody Nobla za zaobserwowanie fal grawitacyjnych. To także on był konsultantem naukowym Nolana przy Interstellar, odpowiadając m.in. za zapierających dech w piersiach wygląd czarnej dziury. Noblista wziął niedawno udział w prowadzonym przez Neila deGrasse Tysona programie "StarTalk Plus", zabierając głos w temacie produkcji z 2014 roku. Jego słowa są niezwykle przystępnym przedstawieniem podobnej koncepcji, którą zaproponował w swojej książce Intestellar i nauka. 

Przypomnijmy, że w kulminacyjnej części filmu portretowany przez Matthew McConaugheya Cooper katapultuje się ze statku Endurance, trafiając bezpośrednio do wnętrza supermasywnej czarnej dziury nazywanej na ekranie Gargantuą. Choć bohater na pierwszy rzut oka powinien ponieść śmierć, udaje mu się przeżyć, by później - w trudnych do zrozumienia okolicznościach - skontaktować się ze swoją dorosłą już córką, Murph (Jessica Chastain), i pomóc jej w wyprowadzeniu równania, które pomoże ludzkości przetrwać. 

Zaawansowana cywilizacja pomaga ludzkości 

Zdaniem Kipa Thorne'a przebieg finałowych wydarzeń w Interstellar jest jednak bardziej skomplikowany. Noblista wyjaśnia, że Cooper w rzeczywistości trafia do wnętrza czegoś na kształt statku kosmicznego, który w okolicach horyzontu zdarzeń Gargantui pozostawiła zaawansowana cywilizacja pozaziemska - ta sama, która odpowiada za powstanie tunelu czasoprzestrzennego. Cała sytuacja nie jest ani przypadkiem, ani "cudem", tylko częścią planu rzeczonej cywilizacji, chcącej pomóc Cooperowi i Murph w uratowaniu Ziemi. 

Wnętrze wspomnianego wcześniej statku to kontrolowane środowisko, które Thorne przyrównuje do tesseraktu, czterowymiarowego odpowiednika sześcianu w przestrzeni trójwymiarowej (podobnie jak sześcian jest rozwinięciem kwadratu w trzecim wymiarze). Sam tesserakt na Ziemi jest symbolizowany przez sypialnię Murph, przemykającą przed oczami widzów w różnych momentach w miarę upływu czasu. Pomieszczenie to ma kluczowe znaczenie, pozwalając Cooperowi kontaktować się z córką. 

Dlaczego Cooper "macha" rękami i nogami?

Co istotne, gdy główny bohater zachowuje się tak, jakby bezcelowo "machał" swoimi rękami i nogami, z naukowego punktu widzenia porusza się przez całą strukturę wymiarową tesseraktu. Każdy ruch przenosi go w czasie do innego punktu chronologii wydarzeń, zawsze jednak do sypialni Murph. Cooper szuka po prostu konkretnego momentu, tego, w którym będzie mógł przekazać córce nowe dane potrzebne do obliczeń. Gdy go znajduje, używa grawitacji, aby "odbić" dane na tarczy zegarka postaci Chastain. 

Innymi słowy: zakończenie Interstellar, choć może wprawiać w konfuzję, jest oparte wyłącznie na samej nauce i nie ma w nim ani przypadku, ani "cudownych" zbiegów okoliczności. Nawet na pierwszy rzut oka chaotyczne ruchy głównego bohatera są elementem podróży, której jedynym sensem jest próba uratowania ludzkości. 

Najlepsze z najdokładniejszych naukowo filmów science fiction 

Źródło: materiały prasowe