Kolorowe postacie

W przypadku filmów animowanych najważniejsze są sympatyczne główne postacie, które widz z miejsca polubi. Tak jest również w Epoce lodowcowej. Większość bohaterów jest sympatyczna i do tego wyraźnie różnią się oni pod względem charakterów, co też dodaje im uroku. Bo czyż fajtłapowaty i niezdarny leniwiec Sid, silny i odpowiedzialny mamut Maniek oraz mało przyjacielski i trochę gburowaty tygrys szablozęby Diego nie stanowią dynamicznego trio, które świetnie się uzupełnia i bardzo dobrze się ogląda? W zasadzie prawie wszystkie postacie, w tym również te drugoplanowe, są przemyślane oraz bardzo dobrze wykreowane (może poza kilkoma wyjątkami, przede wszystkim z czwartej części).

Wiewiór

Skoro mowa o postaciach, to na osobny akapit zasługuje jedna z nich – Wiewiór. Absolutna ikona i znak firmowy całej serii. Świadczy o tym chociażby sposób prowadzenia kampanii reklamowych przed premierami każdej części serii, które w bardzo dużym stopniu opierają się na tej postaci. Bohater niewypowiadający w filmach żadnej kwestii, uganiający się ciągle za jedną i tą samą rzeczą - żołędziem - brzmi bardzo monotematycznie i niezbyt interesująco, prawda? Jednakże absurdalność sytuacji, w których występuje, oraz ich bardzo duża kreatywność i różnorodność sprawiają, że każda scena, w której jest on na ekranie, rozśmiesza widzów. Po prostu postać fenomen, znana chyba nawet przez osoby, które nie oglądały filmów. Prawdopodobnie tylko Sid może dorównywać popularnością Wiewiórowi.

Seria o rodzinie dla całej rodziny

Epoka lodowcowa to seria traktująca w dużej mierze m.in. o relacjach międzyludzkich – przyjaźni i rodzinie, o ich ważności., ale również o tym, że o byciu członkiem rodziny nie decyduje jedynie pokrewieństwo. Można więc powiedzieć, że należy ona do „klasycznych” filmów animowanych, które - jak to typowe bajki - mają wydźwięk moralizatorski, przekazują pewne bardzo istotne, uniwersalne wartości. Co więcej, spodobają się one zarówno fanom typowych filmów familijnych, przygodowych, jak i komedii, ponieważ Epoka lodowcowa w doskonały sposób łączy w sobie elementy wszystkich tych gatunków filmowych.

Różnorodny świat przedstawiony

Każdy obraz wnosi do serii nową koncepcję i stanowi inne spojrzenie na świat przedstawiony oraz bohaterów. Pierwszy film to wędrówka głównych bohaterów, produkcja w pewnym sensie „skondensowana”, bardziej skupiona na postaciach, z fabułą - można by powiedzieć - bez „fajerwerków”. Z kolei drugi przedstawił więcej bohaterów, a sama historia miała większy rozmach. Natomiast trzecia część serii opierała się na elemencie, który w zasadzie bardzo zmieniał klimat Epoki lodowcowej, czyli na dinozaurach. W taki sposób bohaterowie zostali wyjęci z lodowej scenerii do tropikalnej dżungli, a seria wyglądała zupełnie inaczej niż w pierwszych dwóch odsłonach. Dodatek w postaci tak bardzo popularnych dinozaurów wniósł sporo nowych elementów, które zostały doskonale wpasowane. Z kolei w czwartej części lodowy klimat został zamieniony na morski. Pomysł ten był może mniej udany, ale pokazał chęć poprowadzenia każdego następnego filmu w nowy i świeży sposób. Ponadto wydaje się, że z każdą kolejną częścią akcja ma coraz większe tempo, a fabuła rozmach.

Równy poziom

Siłą Epoki lodowcowej jest to, że w zasadzie każda część stoi na mniej więcej tym samym, bardzo dobrym poziomie. Chyba jedynie czwarty film zauważalnie odstaje od pozostałych trzech pod względem humoru i postaci drugoplanowych, ale pomimo tego jest to nadal niezła produkcja. Epoka lodowcowa jest zdecydowanie lepsza niż Madagaskar czy Shrek, jeżeli chodzi o utrzymywanie jakości każdej kolejnej części. Mimo że za humor głównie odpowiadają dosłownie dwie postacie, czyli Wiewiór i Sid, to nie ma nimi przesytu i we wszystkich czterech filmach doskonale się ich ogląda.

Epoka lodowcowa to znakomita seria filmów animowanych, z sympatycznymi, różnorodnymi i zabawnymi bohaterami oraz bogatym światem przedstawionymi. Jest ona skierowana do szerokiego grona widzów i z pewnością każdy znajdzie w niej coś dla siebie, bo ma ona naprawdę dużo do zaoferowania.