Odgrzewana „Brygada Acapulco”

Są takie sytuacje, kiedy wystarczy, że człowiek popatrzy i już wie. Nie trzeba mu wiele tłumaczyć. Kilka obrazów, kilka dźwięków - i już wiemy, z czym mamy do czynienia. Nie mam tu na myśli wielkiej miłości - chociaż objawy są podobne. Coś podobnego dzieje się z człowiekiem, kiedy spojrzy na serial Acapulco H.E.A.T. ("Acapulco H.E.A.T."). Wystarczą już pierwsze ujęcia z czołówki, żeby zdał sobie sprawę, z czym ma do czynienia - rasowym serialem z lat 90. Ta muzyka, ten klimat, ta moda. Ten sposób kreacji świata. Ma to w sobie coś z magii, nieprawdaż?

Po kolei. W Puerto Vallarta, meksykańskim kurorcie, międzynarodowa tajna organizacja C-5, mająca za cel walczyć z przestępczością oraz terroryzmem, tworzy specjalną grupę - Hemisphere Emergency Action Team, w skrócie (nie, nie SHIELD) H.E.A.T. W jej skład wchodzą: Ashley - była agentka MI6, Michael - dawny agent CIA, Catherine - włamywaczka, która przeszła na dobrą stronę mocy, Brett z Navy Seal, Meksykanin Marcos, spec od sztuk walki Tommy oraz trochę sztywny agent Arthur. Na co dzień pracują jako osoby związane z modą - czy to robiąc zdjęcia, czy pozując do nich. Jednak kiedy przychodzi pora, porzucają swoje zajęcia i ruszają ratować świat.

W jednym z hoteli ekipa H.E.A.T. posiada swoją tajną bazę - miejsce, skąd ich człowiek od komputerów, utalentowana Krissie, zajmuje się obserwacją i zbieraniem informacji. Miejsce to wypełnione jest różnego rodzaju komputerami oraz ścianami… pokrytymi lokalnymi płaskorzeźbami. To także tam dzięki łączom satelitarnym H.E.A.T. komunikuje się na wysokiej (jak na lata 90.) jakości ekranach z Panem Smithem - ich przełożonym w C-5, który zleca im zadania. W każdym odcinku bohaterowie mierzą się z nowym zagrożeniem. Jak zawsze - bardzo skutecznie.

Za serial odpowiedzialni byli Max i Micheline Keller (ich firma producencka, Keller Entertainment, ma na swoim koncie kilka podobnych produkcji). Piosenka wykorzystana w czołówce nosiła tytuł "I Feel the Heat" - w 1. serii wykonywana przez Sable Jeffries, a w 2. przez Pepper Mashay. Rotacje w obsadzie serialu były znaczne. Już podczas jego sprzedawania stacjom prezentowano specjalne promo z pierwotną obsadą, która przed pierwszym klapsem na planie zmieniła się - z oryginalnej zostały tylko dwie osoby.

W pierwszej serii ekipa H.E.A.T. liczyła osiem osób. W głównych rolach pojawili się między innymi: Catherine Oxenberg (aktorka o pochodzeniu królewskim, najlepiej znana z roli w nieśmiertelnej Dynastii), Alison Armitage (znana modelka i sportsmenka, która grała też między innymi w Gromie w raju) czy Brendan Kelly. Jako Pan Smith występował John Vernon - popularny aktor, który fanom seriali może się kojarzyć chociażby z ról czarnych charakterów w takich produkcjach jak Knight Rider czy Airwolf. Zaś w roli właściciela hotelu, w którym ukryta była baza, pojawił się znany model, Fabio Lanzoni (którego twarz można było swego czasu oglądać na okładkach wielu romansów).

Serial jednak po pierwszej serii nie zyskał aż takiej popularności, na jaką liczono. Druga została anulowana, aktorzy rozeszli się do innych projektów. Tymczasem tak jak wiele produkcji i ta dotarła do Europy - która w tym okresie, zwłaszcza w swojej środkowo-wschodniej części, przeżywała otwarcie i fascynację Zachodem. W sferze telewizyjnej miało to wydźwięk w częstym sprowadzaniu i emitowaniu mniej lub bardziej udanych seriali - nie tylko współczesnych, ale też troszkę starszych (jak chociażby będący symbolem walki o wolności w Serbii Żar tropików).

Popularność zdobyła też i Acapulco H.E.A.T.. Do tego stopnia, że producenci dwa lata po zakończeniu pierwszej serii zdecydowali się nakręcić drugą. Jednak w pierwszej kolejności zamiast trafić na rynek amerykański wyświetlona była w Europie (co jest swego rodzaju fenomenem; Amerykanie potem jeszcze dwa lata musieli czekać, by ten sezon pojawił się w ich telewizorach). Druga odsłona wyglądała trochę inaczej niż pierwsza: zmniejszono obsadę, a ze starych aktorów zostali Alison Armitage oraz Michael Worth. Inaczej działała sama H.E.A.T. - po kilku latach zawieszenia powróciła, ale w trochę zmienionej formule i składzie (pozostałe miejsca zajęły dwie kobiety: Nicole Bernard, grana przez Lydie Denier, i Joanna Barnes, w której rolę wcielała się Christa Sauls).

Popularność za granicą wystarczyła tylko na rok emisji, po czym już na dobre zakończono przygodę z ekipą H.E.A.T. Serial ten nie był produkcją najwyższych lotów ani też na tyle charakterystyczną, by móc na dłużej zagościć w pamięci widza. Jednak miał w sobie to coś.

Miał w sobie lata 90. A sentyment do nich zawsze pozostanie.