Maj to jeden z najciekawszych miesięcy w kinowym roku. Bardzo często na ten miesiąc planowane są wysokobudżetowe premiery, a także na ekrany wchodzą filmy, które choć nie są blockbusterami, to jakością i obsadą spełniają oczekiwania widzów. 13 maja swoje premiery będą mieć: Mother's Day z gwiazdorską obsadą, dramaty The Model oraz La tête haute, komedia Neighbors 2: Sorority Rising, animacja Pourquoi j'ai (pas) mangé mon père oraz dramat przygodowy Brothers of the Wind. Na co warto wybrać się do kina?

Mother's Day

Klasyczna amerykańska komedia, która składa się na kilka powiązanych ze sobą historii różnych bohaterów. To, że Amerykanie uwielbiają robić komedie tematyczne, to już doskonale wiemy. Film na Boże Narodzenie, Walentynki, nawet na ferie wiosenne. Teraz przyszedł czas na celebrowanie Dnia Matki. Od tego filmu nie ma co oczekiwać skomplikowanej fabuły czy emocjonalnie złożonych bohaterów. To komedia, w dodatku amerykańska. Ma być ładnie, ciepło, poprawnie politycznie, względnie zabawnie i jeszcze musi znaleźć się miejsce na łzy. No i nie zapominajmy o wielkich nazwiskach. Julia Roberts, Kate Hudson, Jennifer Aniston czy Jason Sudeikis to główne gwiazdy. Film dla każdego, kto nie oczekuje nic więcej poza pozytywną i przyjemną rozrywką.

The Model

Emma, młoda duńska dziewczyna, decyduje się pozostawić swoje dotychczasowe życie i wyjeżdża do Paryża, by rozpocząć karierę modelki. Film nie skupia się na całym środowisku modelingu - jest to produkcja o jednostce, o bohaterce nielogicznej. Maria Palm bardzo dobrze balansuje między byciem naiwną Emmą a manipulującą Emmą. Miłym akcentem jest postać Zofii, granej przez polską modelkę Charlotte Tomaszewską. Ważne jest, że dziewczyny to prawdziwe modelki, które ten świat znają najlepiej, a to przekłada się na autentyczność obrazu. W Modelce pojawia się także Ed Skrein, znany chociażby z Deadpoola czy Transportera. Mads Matthiesen pięknie opowiada film obrazami, ale gorzej wypadają czasami drętwe dialogi.

La tête haute

Malon jest problematycznym chłopakiem, który w wieku sześciu lat trafił do domu dziecka. Już jako nastolatek staje się młodocianym przestępcą i ostatecznie trafia do ośrodka w oczekiwaniu na proces w sprawie kradzieży samochodu. Ten francuski dramat skupia się na działaniu systemu resocjalizacyjnego dla młodzieży. Pokazuje zmagania urzędników, ich chęć pomocy dzieciom, które zboczyły z dobrej ścieżki. Film oceniany jest jako stronniczy, pokazujący społeczną zapaść i urzędników, którzy starają się pomagać. Krytycy zarzucają brak drugiej strony, brak pokazania szerszego kontekstu i powodu istnienia tej społecznej zapaści. Pojawiły się także zarzuty o spłyconym ukazaniu miłości, która miała wyzwolić głównego bohatera - opinie sugerują, że na ten wątek poświęcono zbyt mało czasu. Na pochwałę zasługuje jednak doskonały dobór obsady, zwłaszcza w przypadku głównego bohatera. Debiutujący Rod Pardot zachwycił krytyków, został uznany za sensację festiwalu w Cannes oraz zdobył Cezara za debiut.

Neighbors 2: Sorority Rising

Pierwsza część komedii o walce małżeństwa z szalonym bractwem studenckim zawojowała kina. Film poradził sobie tak dobrze, że zdecydowano się nakręcić część drugą. Tym razem jednak szalony student Teddy (Zac Efron) łączy siły z Makiem (Seth Rogen) i Kelly (Rose Byrne), by pozbyć się grupy studentek z sąsiedztwa. Nakręcanie drugiej odsłony komedii jest ryzykowne. Co zrobić, by film tak samo bawił, ale nie był kalką pierwszej części? Tu wyszło to dwojako. Z jednej strony duet Efron-Rogen sprawdza się doskonale, aktorzy spełniają oczekiwania, z drugiej jednak studentki na tle pierwszej części wypadają słabo. Krytycy zgodnie potwierdzają, że moc filmu leży po stronie starych bohaterów.

Pourquoi j'ai (pas) mangé mon père

Animacja, która do polskich kin trafia po roku od premiery europejskiej. To opowieść o małpoludzie, który z powodu złamanej przedniej łapy zmuszony jest nauczyć się chodzić na dwóch nogach i zmienić swoje dotychczasowe życie. Co w tym filmie zasługuje na wyróżnienie, to nadanie bohaterom ludzkich twarzy i charakterystycznych cech wyglądu. Nie chodzi o przypadkowych ludzi - postacie mają twarze aktorów użyczających im głosu. Z tego też powodu główny bohater, Edward, wygląda jak Jamel Debbouze, w Polsce znany chociażby z filmu Asteriks i Obeliks: Misja Kleopatra. Animacja, choć miała szansę na bycie ciekawą pozycją w kinach, niestety krytykowana jest za nieumiejętne rozwijanie wątków, wskutek czego film tak naprawdę jest o niczym. Natomiast atutem są bohaterowie, sympatyczni i dobrze zagrani, zarówno w oryginale, jak i w polskim dubbingu.

Brothers of the Wind

Austriacki dramat przygodowy opowiadający o Lukasie, który znajduje ranne pisklę orła. Bohater postanawia pomóc zwierzęciu i przygotować je do życia w naturalnym środowisku. Zadanie to nie jest łatwe - ojciec bohatera nie popiera tego, a sam orzeł z początku jest bardzo nieufny. Filmy o przyjaźni człowieka ze zwierzęciem są zazwyczaj bardzo poruszające i przyjemne w odbiorze. Mój przyjaciel orzeł chwalony jest za piękne ujęcie jednego z głównych bohaterów, orła, a nie jest to łatwe do zrobienia. Ptak skradł cały film i przyćmił wszystkich aktorów. Krytyka spada jedynie na zbyt ciężki, emocjonalny worek. Opinie sugerują, że film byłby przyjemniejszy w odbiorze, gdyby nie starano się zrobić z niego ambitnego kina.