Żyć własnym życiem należy do najbardziej cenionych filmów z nowofalowego okresu Godarda. Budzi on niesłabnący zachwyt ze względu na paradoksalne połączenie ascezy i bogactwa. Prosta, wręcz archetypiczna, jest jego fabuła i sposób opowiadania. Godard ominął psychologię bohaterki, młodej kobiety, która marzyła, by zostać aktorką, a skończyła jako prostytutka, i zrezygnował z tego, co służy wyciskaniu łez u widzów. Ponadto, historię Nany Godard umieścił w wyrazistej strukturze dwunastu epizodów, co nadaje jego filmowi charakter opowieści mitycznej, porównywalnej do historii męki Chrystusa. Co więcej, film pełen jest fragmentów innych dzieł filmowych oraz listów, cytatów z dzieł literackich i filozoficznych czy danych statystycznych, co czyni z niego idealny tekst późno modernistyczny czy nawet postmodernistyczny, porównywalny zwłaszcza do Lolity Nabokova. Żyć własnym życiem przeszło do historii również ze względu na mistrzowską grę Kariny, której kreację porównać można do roli Marii Falconetti w Pasji Joanny D’ArcDreyera, którą Nana ogląda zresztą w jednym z epizodów.

• Aktorzy:

  Guylaine Schlumberger, Sady Rebbot (21) więcej

• Kompozytorzy:

  Michel Legrand

• Reżyserzy:

  Jean-Luc Godard

• Producenci:

  Pierre Braunberger

• Premiera (Świat):

  28 sierpnia 1962

• Kraj produkcji:

  Francja

• Czas trwania:

  80 min.

• Gatunek:

  Dramat