W poprzedniej opasłej sadze, zatytułowanej Plaga Żab (cztery tomy, po przeszło czterysta stron  każdy) John  Arcudi i  sam twórca Hellboya (kłania się nieprzeceniony Mike Mignola) udowodnili, że są mistrzami w budowaniu wciągających fabuł spod znaku czystej grozy i new weird. Z bardzo dobrej strony prezentowała się wszechogarniająca atmosfera niepokoju, ciągłego niebezpieczeństwa i możliwego zgonu z rąk bestialskich kreatur. Amerykańscy artyści umiejętnie rozwinęli sylwetki postaci, które wcześniej gościły na łamach pierwotnej serii Hellboy (vide: Abe Sapien, Liz Sherman, homunkulus Roger czy ekscentryczny doktor Johann Kraus). Na potrzeby wspomnianego cyklu stworzono także kilka równie barwnych i interesujących bohaterów, choćby walecznego kapitana Bena Daimio czy starożytną mumię Panyę. W końcu otrzymaliśmy też masę krwawych twistów fabularnych, złoczyńców z krwi i kości (Memnan Saa oraz Czarny Płomień) oraz wątków epizodycznych, które kapitalnie wkomponowały się w całą zawiłą fabułę owej serii

Piekło na Ziemi stanowi niejako kontynuację Plagi Żab, będąc jednocześnie zupełnie nowym otwarciem w historii BBPO. Po zaginięciu generała Daimio oraz samowolnym odejściu Liz, Kate Corrigan i Abe Sapien starają się przeorganizować całą jednostkę. Żeby tego było mało pojawiają się nowe zagrożenia oraz scysje pomiędzy niektórymi agentami, choćby konflikt Krausa z Panyą. Drużyna próbuje przywrócić do życia dawnego współpracownika, a Abe trafia na trop przebywającego w leśnej głuszy Bena. Na drugim planie pojawia się zupełnie świeży przeciwnik, który w następnych tomach odegra niebagatelną rolę. 

Źródło: Świat Komiksu

Udanie wypada kreacja młodego agenta Devona, który z podejrzliwością spogląda na Sapiena, a także wprowadzenie do wielowątkowej fabuły młodej buntowniczki Fenix – kobiety dysponującej potężną mocą. Cieszy ostatnia wspólna misja Sapiena i Daimio, którzy konfrontują się z potężnym monstrum oraz gościnny występ Liz, która w rozdziale Potwory musi poradzić sobie z rytualnym mordem w zaściankowym, bogobojnym miasteczku. Efektownie wygląda rozmowa agentki Carli z policjantem na tle ruin miasta, zniszczonego przez gargantuiczne robale. Na koniec otrzymujemy zapierającą dech w piersiach, mocno niepokojącą i przerażającą opowieść Rosja, czyli wizytę w tym  kraju Krausa i Kate, którzy doświadczą prawdziwej makabry. Mignola i Arcudi serwują nam tutaj zupełnie nową postać, tajemniczego dyrektora rosyjskiego odpowiednika BBPO, Josifa Niczajko, stanowiącego połączenie żywego trupa i kosmonauty.

Recenzowany album został zilustrowany przez prawdziwych tuzów współczesnego komiksu mainstreamowego. Zdecydowana większość rozdziałów w pierwszym tomie Piekła na Ziemi została narysowana przez Guy Davisa, który dał się nam (oczywiście z najlepszej strony) poznać we wcześniejszej sadze z cyklu BBPO. Jego kreska jest przyjemna dla oka, szczegółowa i dynamiczna – mało, który inny artysta potrafi tak doskonale oddać wygląd paskudnych kreatur z piekła rodem. Niestety jest to także pożegnanie owego rysownika z popularnym runem,  gdyż na tym tomie zakończył on współpracę z uniwersum Hellboya. Rozdział Bezimienny grób zilustrował Duncan Fegredo, który już wcześniej pracował przy pierwotnej serii, a opowieści Potwory i Rosja wyszły spod pędzla Tylera Crooka (znanego z wydawanego w Polsce cyklu Hrabstwo Harrow). Trzeba przyznać, że oszczędny styl Crooka świetnie pasuje do klimatycznych historii autorstwa Mignoli. Z prac tego rysownika najbardziej jestem zadowolony w rzeczonym woluminie.

Niniejszy album to nie lada gratka dla wielbicieli klasycznych opowieści grozy, widowiskowych monster movie, soczystych thrillerów i czarnego kryminału. Cykl BBPO dawno już prześcignął Hellboya pod względem konstrukcji fabularnej i spójności.  Nie będzie dla nikogo zaskoczeniem, jeśli powiem, że to dopiero wstęp do prawdziwego horroru, który rozegra się na naszych oczach. Wyczekiwanie kontynuacji – jak najbardziej wskazane.