Albatros

Barbara Kingsolver już w znakomitym Demonie Copperheadzie udowodniła, że po mistrzowsku radzi sobie z trudnymi tematami i nie boi się najmroczniejszych zakamarków ludzkich serc. Biblia jadowitego drzewa to piękna, ale bardzo trudna w odbiorze opowieść. Porusza tematy skomplikowane zarówno pod względem religijnym, jak i relacji międzyludzkich.

Świat nie tak dawno zakończył II wojnę światową, a pastor Nathan Price wyrusza na swoją osobistą wojnę szerzyć religię chrześcijańską w Kongo. Towarzyszyć mu będą żona i cztery córki. Kobiety są bardzo mocno podporządkowane ojcu – tyranowi i fanatykowi. Bez gadania porzucają swoje dotychczasowe życie w Ameryce i ruszają w nieznane. Osiedlają się w małej wiosce Kilonga. Czarny Ląd i trudności, z którymi musi mierzyć się cała piątka, obnażają słabości, tajemnice, a także wymuszają pewne zmiany.

Ta książka nie jest tylko o fanatyzmie, narzucaniu religii czy problemach rodzinnych. Razem z Price'ami zagłębiamy się w samo Kongo. Dowiadujemy się wiele o trudach życia codziennego, o skomplikowanej sytuacji politycznej lat 50. i o tym, jak Afryka została skrzywdzona i ograbiona przez białego człowieka. Barbara Kingsolver jak zwykle używa bogatego języka i mistrzowskiego opisu, co sprawia, że Biblia jadowitego drzewa jest powieścią pełną emocji, głębi i szczegółów. Autorka potrafi doskonale oddać atmosferę, łącząc elementy przyrody z wewnętrznymi przeżyciami bohaterów, co nadaje książce niezwykły rytm.

Źródło: Albatros

Narracja w książce jest wielogłosowa – śledzimy wydarzenia z różnych perspektyw, co pozwala lepiej zrozumieć motywacje bohaterów i ich wewnętrzne zmagania. Opowieść snują córki i żona pastora. Taka wielopłaszczyznowość pokazuje prawdziwy kunszt literacki, ale bądźmy szczerzy, Pulitzera nie dostaje byle kto. Dzięki takiemu zabiegowi mamy możliwość zapoznania się z różnymi kontekstami, a także wybrania sobie ulubienicy. Jeśli o mnie chodzi, najciekawiej czytało mi się słowa Lei, natomiast najtrudniejsze okazały się partie Ady.

Postacie są złożone, pełne sprzeczności i ambiwalentnych emocji. Autorka poświęca dużo uwagi psychologicznemu portretowi bohaterów, co sprawia, że stają się oni wiarygodni i pełni życia. Każdy zmaga się z własnymi problemami i konfliktami wewnętrznymi. Próbuje znaleźć swoje miejsce w świecie, co nadaje historii uniwersalny wymiar. Ich motywacje i wybory są dobrze uzasadnione, a podróż – zarówno dosłowna, jak i metaforyczna – daje czytelnikowi możliwość refleksji nad naturą człowieka, jego relacjami z innymi oraz z otaczającym go światem.

Biblia jadowitego drzewa swoją akcją obejmuje kilka lat. Jest to powieść długa, w niektórych miejscach przegadana. Łatwo nie będzie, ale można to twórcy wybaczyć.

To powieść dla osób, które cenią literaturę z głębszym przesłaniem, zmuszającą do refleksji nad naszymi relacjami z otaczającym światem i drugim człowiekiem. Kingsolver w swoim stylu dostarcza książkę, która pozostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury.