Nadal najsłabszym elementem Skandalu jest prywatne życie Olivii Pope, które ponownie w tym odcinku irytuje. Monologi bohaterki w rozmowach z Jakiem i Fitzem są strasznie infantylne, pozbawione pomysłu i udowadniają jedynie, że twórcy sami nie wiedzą, co ta postać chce. Trójkąty miłosne mogą być pokazane subtelnie i ze smakiem, ale Skandal robi to gorzej niż seriale stacji The CW. Z trudem ogląda się te sceny, więc to duży plus, że w tym odcinku jest ich mniej.

Wątek politycznej debaty jest bardzo udany, bo oferuje to, co w Skandalu najlepsze. Wiele tu emocji, machinacji i problemów, z którymi musi poradzić sobie nie kto inny, ale Cyrus. Sally jest w bardzo złym stanie, a jej wyznanie grzechu może wywołać skandal, który zniszczy ten kraj. W tym przypadku Cyrus ma kompletną rację, ale problemem tej postaci jest to, że od razu posuwa się do skrajności. Widzimy, że metoda panny Pope jest zupełnie inna, a choć nie gwarantuje z góry sukcesu, warta jest sprawdzenia. Końcowe sceny debaty ogląda się, siedząc na skraju fotela. Napięcie jest praktycznie namacalne, gdy nie wiadomo, czy za chwilę nie nastąpi ten moment i dojdzie do zamachu na wiceprezydent. Nadzwyczajna realizacja na poziomie, do jakiego Skandal przyzwyczaił.

[video-browser playlist="634144" suggest=""]

Wyjątkowym motywem jest monolog Jake'a z początku i samego końca tego odcinka. Przez cały czas spekulowałem, że on tak naprawdę mówi do Quinn, która w końcu debiutuje jako agentka B613 w akcji. I prawdopodobnie tak w istocie jest, lecz sama wypowiedź ma charakter symboliczny, ponieważ tak naprawdę on kieruje te słowa do siebie. Akcja z ostatnich sekund jest bojowym przetarciem Jake'a w roli dowódcy B613, kiedy to zatraca się jako obrońca Republiki. Cliffhanger okazuje się mocny, emocjonujący i pierwszy raz od dawna w tym serialu znakomicie buduje oczekiwanie na kolejny odcinek.

Skandal po przerwie na dwa słabsze odcinki zaczyna odbudowywać poziom, jakim wcześniej zachwycał. Zakończenie odcinka zwiastuje wiele emocji i jeszcze więcej wrażeń.