Eternauta: sezon 1, odcinek 1 i 2 - recenzja

fot. materiały prasowe

Science fiction to trudny gatunek – do pokazania ciekawych wizji potrzebny jest spory budżet. Twórcom spoza USA często brakuje pieniędzy, by mogli zachwycić nas jakością obrazu. Seans tytułu wyprodukowanego poza Stanami Zjednoczonymi może być więc wyzwaniem – łatwo trafić na coś niedopracowanego wizualnie, a niedoskonałości często nie pozwalają zaangażować się w historię. Eternauta produkcji argentyńskiej jest wyjątkiem. Okazuje się, że z pewną dozą kreatywności i dobrą historią można zrobić coś, co wciągnie i zaciekawi widza.

Pierwsze dwa odcinki pokazują, że twórcy nie muszą silić się na widowiskowość, by zaangażować odbiorcę, wzbudzić jego zainteresowanie i sprawić, że seans będzie ciekawym doświadczeniem. Pierwszy epizod jest spokojniejszy, bo poznajemy bohaterów i obserwujemy ich w codziennym środowisku. Gdy dochodzi do pewnego wydarzenia, najpierw przestaje działać elektronika, a potem umierają ludzie wychodzący na zewnątrz – prawdopodobnie od pyłu przypominającego śnieg. Twórcy stopniowo dają wskazówki co do tego, z czym będziemy mieć do czynienia, a zakończenie drugiego odcinka jest tak ciekawe, że chcemy włączyć kolejny. Nie chcę spoilerować, ponieważ odkrywanie tajemnicy jest jednym z najważniejszych aspektów Eternauty. 

Jest to trochę science fiction i trochę historia postapo, ale dla odmiany skupiamy się wyłącznie na życiu tuż po jakimś zmieniającym oblicze świata zdarzeniu. Serial teoretycznie powiela tematy gatunkowe, ale chaos i ta nowa rzeczywistość kompletnie zmieniają wydźwięk ludzkich zachowań i ich problemów. Owszem, spodziewamy się niektórych motywów – gdy człowiek jest przyparty do muru w desperacji, konflikty są formalnością. Jednak twórcy nie budują tego typu sytuacji w sposób schematyczny. Śledzenie wydarzeń z perspektywy bohaterów staje się niezłą rozrywką. Widać, że twórcy zrozumieli materiał, jakim dysponowali, i starali się podejść do niego kreatywnie, a nie iść po linii najmniejszego oporu.

W tym wszystkim specyficzne wrażenie robią bohaterowie. Mieliśmy niewiele czasu na ich poznanie, więc początkowo mogą wydawać się stereotypami, które mają przedstawiać określony rodzaj ludzkich zachowań i reakcji w ekstremalnych sytuacjach. Później jest lepiej, bo aktorzy dają wiele od siebie, by wyjść z tych ograniczeń. Prezentują bardzo ludzkie i ciekawe postacie postawione w sytuacji niemożliwej – przed decyzjami, których nie spodziewali się podejmować. To nadaje im charakter – gdy lepiej ich poznajemy, stają się bardziej interesujący, a ich losy zaczynają nas obchodzić.

Eternauta przekonuje nas do tego, byśmy dali mu szansę. Wizualnie serial prezentuje się nieźle, zwłaszcza w drugim odcinku, gdy jeden z bohaterów przemierza miasto pełne zmarłych ludzi. Ostatnie sekwencje wskazują na to, że możemy mieć do czynienia z atakiem kosmitów, co jest ukazane w sposób szalenie intrygujący i niekonwencjonalny. Produkcja wzbudza zainteresowanie.