Niniejszy cykl to kapitalny przykład inteligentnego i wciągającego komiksu superbohaterskiego, czerpiącego pełnymi garściami z tego uwielbianego gatunku. Twórca Żywych Trupów stworzył barwne uniwersum praktycznie od podstaw, wykorzystując w swej wielowątkowej opowieści postaci z innych komiksów z Image Comics. Na łamach recenzowanego tytułu pojawiają się zatem: Savage Dragon, Shadowhank, Science Dog czy Zypher. Kirkman mruga okiem do zagorzałych fanów produktów sygnowanych marką Marvel Comics i DC Comics. Wystarczy powiedzieć, że Strażnicy Planety oraz gros złoczyńców łudząco przypominają bohaterów z dwóch najważniejszych wydawnictw na rynku. Protagonistą serii jest natomiast szesnastoletni, niepokorny Mark Grayson, który odziedziczył supermoce po swym rodzicielu, a jego przygody momentami nawiązują do  perypetii Petera Parkera (vide: trójkąt miłosny, sekrety rodzinne, kwestia mocy i odpowiedzialności).

Mark ma pełne ręce roboty. Ciągłe starcia z coraz groźniejszymi rywalami, problemy uczuciowe, kłopoty z przechodzącą załamanie nerwowe matką, sprawa morderczego Omni-Mana – jego taty, a także mroczne pochodzenie, sprawiają, iż próżno szukać w jego życiu chwil nudy i względnego spokoju. Recenzowany album rozpoczyna się od istnego trzęsienia ziemi. U progu drzwi rodzinnego domostwa nastolatka niespodziewanie staje bohater z jego ulubionych opowieści obrazkowych, czyli rosły humanoidalny pies, Science Dog. Po krótkiej bójce z dziwacznym osobnikiem, Mark poznaje jego prawdziwą tożsamość i zamiary. Wraz z przybyszem udaje się na obcą planetę, zamieszkałą przez rasę przypominającą skrzyżowanie człowieka i modliszki. Okazuje się, że niepodzielnym władcą kosmitów został Omni-Man, który w dodatku spłodził dziecko z tamtejszą kobietą (sic!). Podczas obecności Marka planetę atakuje dwóch agentów z Viltrum – rodzimej planety jego ojca. Krwawa batalia z wojownikami przybyłymi po Nolana Graysona jest nieunikniona. Stawką jest bezpieczeństwo ukochanego taty.

Źródło: Egmont

Oprócz wspomnianego wątku trzeci tom Invincible najeżony jest równie apetycznymi motywami. Na światło dzienne wychodzą sekrety dowódcy Teen Teamu, Robota, a próbująca odbudować swe życie Debbie Grayson musi poradzić sobie z pojawiającym się nagle nowym członkiem jej niecodziennej rodziny. Bardzo dobrze wypada wątek braci Maulerów, w którym Kirkman udanie żongluje tematyką klonowania. Podobne zdanie można powiedzieć o wizycie Marka i jego ukochanej Amber w afrykańskiej dziczy, gdzie spotykają się z superbohaterką Atom Eve, która w poprzednim tomie porzuciła swój trykot. Największe słowa uznania za epizod z oszpeconym doktorem Angstromem Levy’m, a zwłaszcza jego dramatyczny, na wskroś drastyczny finał. W trakcie walki z obłąkanym szwarccharakterem młody heros podróżuje w czasie i przestrzeni, trafiając na gadające dinozaury czy zderzając się z samym doktorem Octopusem, w trakcie jego walki ze Spidermanem. Krótka wizyta w świecie Marvela to istna perełka, potwierdzająca kunszt scenopisarski pomysłodawcy serii Outcast. Kapitalnie wypada także kolejna, zupełnie przyziemna rozmowa Marka z Arthurem – nadwornym krawcem superbohaterów oraz rozśmieszający do łez epizodyczny występ pyskatej Monster Girl, cierpiącej na nieustanne młodnienie.

Kreska Ryana Ottleya staje się coraz bardziej precyzyjna. Amerykański artysta nie ma problemu z zaprezentowaniem mrożącej krew w żyłach sceny mordu niewinnych mieszkańców obcej planety przez dwójkę agentów, a także mocno brutalną konfrontację Omni-Mana i jego syna z agresorami. Inne pojedynki zawarte w recenzowanym tomie wypadają równie okazale, a wisienką na torcie jest utrzymany w klimacie taniego gore epizod ukazujący walkę Invincible z doktorem Levy’m. Ponownie jesteśmy urzeczeni zestawem szkiców i soczystych opisów, potwierdzających kunszt twórców omawianej serii.

Trzeci tom cyklu utrzymuje wysoki poziom uwielbianego tytułu. Zapewniam, iż najlepsze dopiero przed nami.