Projekt X

Fabułę "Projektu X" można opisać tak naprawdę w dwóch zdaniach. Bohaterami jest trzech przeciętnych, niezbyt popularnych nastolatków, którzy pragną odnieść sukces w licealnym świecie. Aby tego dokonać, wspólnie organizują jednemu z nich urodziny, zapraszając na imprezę kogo tylko się da. W ten oto sposób śledzimy ich naprawdę szalone poczynania.

[image-browser playlist="602544" suggest=""]©2012 Warner Bros.

Styl ukazywania akcji z amatorskiej kamery jest ostatnio wykorzystywany w horrorach. W komediach rzadko kiedy, dlatego też efekt jest nawet przyzwoity. Poza opowieścią z kamery Daxa, który uwiecznia organizację imprezy i samą zabawę, mamy spojrzenie z różnych ujęć uczestników (iPhone'y, telefony itd.), Wszystko sprawia realistyczne wrażenie i możemy ulec iluzji, że oglądamy relację z prawdziwej imprezy urodzinowej szalonych amerykańskich nastolatków.

Problemem tego filmu tak naprawdę są stereotypy i schematy gatunku, zwłaszcza związane z głównymi bohaterami. Pierwszy zgrywa specjalistę w dziedzinie płci pięknej, drugi to nieśmiały grubasek, a trzeci jest przeciętnym nastolatkiem, który ukrywa szalone oblicze. Aktor grający Costę, Oliver Cooper, jest z nich wszystkich najsłabszy. Przez cały film nie można pozbyć się wrażenia, że próbuje tak naprawdę być kiepską kopią Jonah Hilla z "Supersamca". W odróżnieniu od Hilla, który ma pokłady talentu aktorskiego, Cooper jest zaledwie marnym naśladowcą, który zamiast bawić, często irytuje.

[image-browser playlist="602545" suggest=""]©2012 Warner Bros.

Nie wyobrażam sobie oglądania "Projektu X" w innym miejscu niż w kinie. Świetnie dobrana muzyka, która unika elektronicznych kiczów królujących w radiu, dzięki fantastycznemu nagłośnieniu buduje fenomenalny klimat imprezy, w który naprawdę można się wkręcić. Cała luźna otoczka oddziałuje na widza, który poniekąd staje się uczestnikiem tego relacjonowanego wydarzenia i śledzi z lekkim zainteresowaniem wariackie wyczyny głównych bohaterów i zebranych gości.

"Projekt X" nie jest w żadnym wypadku odkrywczym filmem swego gatunku, który zaskakuje realizacyjną perfekcją czy oszałamiającym humorem. Jest to po prostu zwyczajna, bardzo luźna i prosta jak budowa cepa komedyjka, która potrafi rozbawić i pozwala miło spędzić czas. Jeśli podejdzie się do niej z otwartym umysłem i na luzie, to ogląda się ją całkiem przyjemnie. Szczególnie powinna przypaść do gustu młodym ludziom, lubiącym imprezować, którzy dzięki temu prawdopodobnie będą mogli identyfikować się z bohaterami.

Ocena: 6/10