Kolejny odcinek, który wolno się rozkręca. Tym razem jednak dając nam krótką, treściwą i długo wyczekiwaną akcję bojową. Nie chodzi tu o uwolnienie zakładników, na to jeszcze przyjdzie pora.

Bardzo podoba mi się wątek z muzułmańskim wyznaniem Jimmy'ego. Co prawda jest  jak na razie pokazany pobieżnie,  daje jednak nadzieję na ciekawy rozwój sytuacji. Nie tylko może on dać lotnikowi szansę na zdobycie informacji i lepsze traktowanie przez swoich oprawców. To dodatkowo nadaje tej postaci głębi.

Śledztwo  pary głównych bohaterów trwa w najlepsze, zaś przebitki z ich misji w Somalii rzucają nowe światło na całą sprawę i ich relację. Słowa "nie jesteśmy bohaterami, jesteśmy żołnierzami" mogą mieć interesujące implikacje. Ciekawe też, jak rozwinie się wątek nieznajomych śledzących Norę. Kolejny element z potencjałem i kolejny, który niestety rozwija się powoli. Za to relacja Jess i naszej bohaterki nabiera rumieńców. Tęsknota i nerwy biorą górę i wybuchają w jednej, świetniej i nasyconej emocjami scenie.

Na koniec odcinka twórcy serwują nam realizację akcji dostarczenia leków do wioski. Operacji, której podwaliny położono w poprzednim odcinku. Co tu dużo mówić, jest to po prostu dobrze pokazane, choć w moim odczuciu zdecydowanie za szybko i za łatwo im poszło.Boli też nieco głupota terrorystów. Wciąż nie mogę zrozumieć, czemu główny karabin maszynowy zamontowany na samochodzie nie otworzył w pierwszej kolejności ognia do śmigłowca? Trochę to bez sensu.

Zgrzyta mi też nieco liczba wątków romantycznych. Nora i jej narzeczony, Nora i Gallo, a teraz jeszcze agentka Thea i jej kochanka. Wiem, że twórcy zapowiedzieli że serial będzie posiadać elementy telenoweli, ale wolałbym solidną dawkę akcji, zamiast miłosnych trójkątów i intryg zawiązujących się i rozwiązujących przez łóżko.

Reasumując. To, co nowy Valor zyskuje na akcji, traci niestety na niepotrzebnych tutaj, w sporej części, wątkach obyczajowych, które niepotrzebnie wydłużają całość. Mam nadzieję, że twórcy w porę znajdą balans między  motywami.