Twórcy serwują nam na szklanym ekranie ostatnią sprawę Shawna i Gusa (czyżby?), by później dostarczyć nam finał marzeń. Dla tych, którzy - podobnie jak ja - czuli się członkami serialowej "rodziny" świrów, był to epizod wypełniony pod brzegi sentymentem i humorem, który sprawił, że było to zakończenie wręcz idealne. Obyło się bez szaleństw i nieustających gagów, a mimo to czułam się, jakbym oglądała jeden z lepszych odcinków serii. Praktycznie do ostatnich minut nie byłam pewna, czego mogę się spodziewać.

Od samego początku finału twórcy przygotowywali nas do wielkiego pożegnania pomiędzy bohaterami. Widzimy więc nieporadne próby przekazania przez Shawna swojemu przyjacielowi informacji na temat tego, że przeprowadza się do Juliet. Nikt już bowiem nie potrzebuje tytułowych świrów. Brannigan i Lassie świetnie sobie radzą sami, a Gus nie tylko znalazł nową pracę, ale również, po raz kolejny, zakochał się w kobiecie swoich marzeń. Nasz bohater wpada więc na pomysł, by pożegnać się ze wszystkimi bliskimi mu osobami przy pomocy nagrania wideo - i w tym momencie następuje niespodziewany zwrot o 180 stopni. Chyba żaden z fanów nie mógł być bardziej zaskoczony i uradowany jednocześnie.

Ale to nie koniec smaczków, których dostarcza nam końcowy epizod. Po pierwsze, sprowadzono Vala Kilmera, by wcielił się w ikoniczną już postać, której nigdy nie widzieliśmy na przestrzeni ośmiu sezonów – Dobsona. Dodatkowo w epizodycznych rolach wystąpili Bily Zane oraz Deon Richmond. Ich pojawienie się w finałowym odcinku było tak spektakularne, że sama nie mogłam uwierzyć, iż to dzieje się naprawdę. Kolejnym zaskoczeniem było wprowadzenie postaci Adriana Monka jako konsultanta w San Francisco. Jeśli padają słowa, że "właśnie układa płatki śniadaniowe w porządku alfabetycznym", to nie może to być nikt inny.

[video-browser playlist="635293" suggest=""]

A jeśli mowa o zaskoczeniach, to muszę przyznać, że fakt, iż Gus naprawdę przebył całą drogę z Santa Barbara do San Francisco, by dalej robić z Shawnem to, co robili przez ostatnie osiem lat, było jedną z tych rzeczy, których zupełnie się nie spodziewałam. W momencie, kiedy oglądał pożegnalne wideo od przyjaciela, nie potrafiłam w stanie powstrzymać się od wylania potoków łez, by w następnej chwili zacząć się zastanawiać, co tak właściwie się stało. Cała sekwencja z wyjazdem Gusa była po prostu przekomiczna - w jednym momencie przestałam płakać z rozpaczy, a zaczęłam ze szczęścia.

Jedno jest jednak pewne: Shawn na pewno poślubi Juliet i myślę, że jest to najbardziej satysfakcjonujący ruch ze strony scenarzystów, jeśli chodzi o wątek ich związku. Z jednej strony możemy zobaczyć, że bohater dorósł, choć z drugiej widzimy, że w tym małżeństwie będą trzy osoby. Sama scena oświadczyn była jednocześnie zabawna, słodka i okazała się być katalizatorem następnej przygody naszych bohaterów, której niestety już nie przeżyjemy razem z nimi.

Twórcy stanęli na wysokości zadania i nie tylko zafundowali nam idealne zakończenie Świrów, ale pokazali też, że można zrobić cały sezon wyłącznie pod oczekiwania fanów, który będzie stał na najwyższym poziomie (praktycznie nie było słabych odcinków), bawił i stanowił jednocześnie pewnego rodzaju powiew świeżości po ośmiu lata tworzenia serii. Bo sezon ósmy, moim zdaniem, był jednym z lepszych, jeśli nie najlepszym. I choć trudno było mi się rozstać z bohaterami, to mimo wszystko odeszli w wielkim stylu - i za to im jestem wdzięczna.