Nowe wydanie Hioba. Komedii sprawiedliwości ukaże się 25 czerwca. Powieść Roberta E. Heinleina zostanie wydana ramach serii Wehikuł czasu prezentującej klasyczne powieści science fiction. 

Dom Wydawniczy Rebis udostępnił pierwszy rozdział Hioba w tłumaczeniu Michała Jakuszewskiego. Miłej lektury.

Rozdział I

„Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się i nie strawi cię płomień”.

Księga Izajasza 43,2

Dół miał około dwudziestu pięciu stóp długości, dziesięciu szerokości i, prawdopodobnie, dwóch głębokości. Ogień płonął w nim już od wielu godzin.

Od węgli bił żar nie do wytrzymania, który doskwierał nawet w miejscu, gdzie siedziałem — oddalonym o piętnaście stóp, w drugim rzędzie przeznaczonym dla turystów.

Odstąpiłem swe miejsce w pierwszym rzędzie jednej z dam ze statku, z radością korzystając z osłony, którą zapewniało jej dobrze odżywione cielsko. Odczuwałem pokusę, aby przenieść się jeszcze dalej… naprawdę jednak pragnąłem obejrzeć z bliska chodzących po ogniu. Jak często można być świadkiem cudu?

—  To oszustwo — oświadczył Doświadczony Podróżnik. — Przekonacie się!

—  Dlaczego zaraz oszustwo, Geraldzie — przeciwstawił się Autorytet od Wszystkiego. — Po prostu niezupełnie to, co nam obiecywano. To nie będzie cała wieś. Zapewne nikt z tańczących hula, a już na pewno nie te dzieci. Jeden czy dwóch młodych ludzi ze skórą na podeszwach jak wygarbowana naćpa się opium czy jakiegoś miejscowego paskudztwa i przemknie przez dół. Wieśniacy zaczną bić brawo, a ten nasz drogi kanaka, który jest tłumaczem, zasugeruje nam stanowczo, że oprócz tego, co zapłaciliśmy za luau, za tańce i całe przedstawienie, powinniśmy jeszcze wręczyć drobną sumkę każdemu z tych bohaterów. Nie, to właściwie nie będzie oszustwo — ciągnął. — Prospekt wycieczki zapowiadał pokaz chodzenia po ogniu. To właśnie zobaczymy. A co do gadania o całej wiosce, to tego nie było w kontrakcie.

Autorytet zrobił zadowoloną minę.

—  Masowa hipnoza — oznajmił Zawodowy Nudziarz. Miałem ochotę poprosić go, aby wyjaśnił mi ten termin, ale

nikt mnie tu nie słuchał. Byłem od nich młodszy — nie wiekiem, lecz stażem na naszym statku Konge Knut. Tak to już jest na statkach wycieczkowych. Ten, kto wsiadł w porcie wyjścia, jest starszy od wszystkich, którzy zaokrętowali się później. Medowie i Persowie wprowadzili to prawo i nic nie jest w stanie go zmienić. Sam przyleciałem sterowcem Graf von Zeppelin, a w Papeete do domu zabierze mnie Admirał Moffett, toteż będę już stale żółtodziobem i powinienem trzymać gębę na kłódkę, gdy rozprawiają lepsi ode mnie.

Na statkach wycieczkowych jest najlepsze jedzenie na świecie, ale aż za często można spotkać najgorsze towarzystwo. Mimo to podobał mi się pobyt na wyspach. Nawet Mistyk, Astrolog Amator, Salonowy Freudysta i Numerolog nie przeszkadzali mi, ponieważ ich uwagi puszczałem mimo uszu.

—  Robią to poprzez czwarty wymiar — oznajmił Mistyk. — Prawda, Gwendolyn?

—  Na pewno, kochanie — zgodziła się Numerolog. — Ojej, już idą. Zobaczysz, że będzie nieparzysta liczba osób.

—  Jesteś taka mądra, kochanie.

—  Hm — mruknął Sceptyk.

Źródło: Rebis

Tubylec, który oprowadzał naszą grupę, podniósł ręce i rozpostarł dłonie, apelując o ciszę.

—  Proszę, niech wszyscy słuchają. Mauruuru roa . Dziękuję bardzo. Najwyższy kapłan i kapłanka pomodlą się teraz do bogów, aby uczynili ogień nieszkodliwym dla mieszkańców wioski. Proszę nie zapominać, że jest to wielce starożytna uroczystość religijna. Zachowujcie się tak, jakbyście byli w waszym kościele, ponieważ…

Niesamowicie stary kanaka przerwał mu. Wymienili kilka słów w nieznanym mi języku — polinezyjskim, jak sądzę, gdyż wskazywało na to jego płynne brzmienie. Młodszy kanaka ponownie zwrócił się w naszą stronę.

—  Najwyższy kapłan powiedział mi, że niektóre dzieci będą dziś przechodzić przez ogień po raz pierwszy, wliczając to niemowlę spoczywające w ramionach matki. Prosi was wszystkich, abyście zachowali podczas modlitw absolutną ciszę, by nie narazić dzieci na niebezpieczeństwo. Niech mi będzie wolno dodać, że sam jestem katolikiem. W tym momencie zawsze błagam Matkę Przenajświętszą o opiekę nad naszymi dziećmi. Proszę więc was wszystkich, abyście modlili się za nie na swój sposób, a przynajmniej zachowywali ciszę i myśleli o nich życzliwie. Jeśli najwyższy kapłan uzna, że nastrój nie jest wystarczająco poważny, nie pozwoli dzieciom wejść do ognia. Były już nawet przypadki, że odwołał całą ceremonię.

—  No i widzisz, Geraldzie — powiedział Autorytet od Wszystkiego scenicznym szeptem. — Najpierw wstęp, a potem odpowiedni pretekst, żeby zwalić wszystko na nas — żachnął się.

Autorytet — nazywał się Cheevers — denerwował mnie, odkąd znalazłem się na statku. Pochyliłem się do przodu i szepnąłem mu do ucha:

—  Jeśli te dzieci przejdą przez ogień, czy odważy się pan zrobić to samo?

Niech to będzie dla was nauczka. Uczcie się na moich błędach. Nigdy nie pozwólcie, żeby byle bałwan odebrał wam rozsądek. Po kilku sekundach okazało się, że moje wyzwanie obróciło się przeciwko mnie. Jakimś cudem wszyscy trzej — Autorytet, Sceptyk i Doświadczony Podróżnik — założyli się ze mną, o setkę każdy, że to ja nie odważę się przejść przez ogień, jeśli dzieci uczynią to przede mną. Po chwili tłumacz uciszył nas ponownie. Kapłan i kapłanka zstąpili do dołu z ogniem. Wszyscy byli bardzo cicho i myślę, że niektórzy z nas się modlili. Wiem, że ja to robiłem. Zacząłem nagle recytować to, co przyszło mi na myśl:

„I jeśli zginę, nim się zbudzę, powierzam Panu moją duszę”.

Z jakiegoś powodu te słowa wydawały się odpowiednie.