Maho-shoujo

To historie nastoletnich dziewczyn z nadprzyrodzonymi mocami. Czarodziejki zwykle walczą w grupach, choć mogą również samotnie lub z partnerem. Zawsze jest jakiś wielki zły do pokonania, ale za nim przeważnie czai się ktoś jeszcze potężniejszy, a wojowniczki same lub z pomocą muszą zebrać siły, by sobie z nim poradzić.

[video-browser playlist="717650" suggest=""]

Wymienić warto „Kamikaze Kaitou Jeanne”, wcielenie Joanny D'Arc, która wypędza demony z cennych przedmiotów, w których się zagnieżdżają i opętują swoich posiadaczy, oraz „Sailor Moon”, klasykę znaną najprawdopodobniej każdemu, w której odrodzone wojowniczki walczą z siłami zła.

[video-browser playlist="717652" suggest=""]

Shonen

Są to serie przeznaczone głównie dla chłopców, najczęściej tasiemce, w których motywem przewodnim są walki i transformacja głównego bohatera, na początku zazwyczaj będącego niczym niewyróżniającym się chłopakiem, w prawdziwego bohatera.

[video-browser playlist="711951" suggest=""]

Gigantami gatunku są: „Dragon Ball”, anime znane wszystkim, opowiadające o małpim chłopcu, który wraz z nową towarzyszką wyrusza na poszukiwanie Smoczych Kul; „Fairy Tail”, opowiadające o najsilniejszej i najbardziej specyficznej gildii magów w całym kraju, która musi walczyć z mrocznymi gildiami panoszącymi się po państwie i próbującymi osiągnąć swoje równie mroczne cele; „One Piece”, pirackie anime, którego główny bohater marzy o odnalezieniu najwspanialszego skarbu i zostaniu królem piratów; „Bleach”, opowiadające o 15-letnim uczniu, który zostaje Zastępczym Shinigami (Bogiem Śmierci) i musi walczyć z istotami zwanymi Hollowami - na początku w to wszystko nie wierzy, jednak w wyniku późniejszych zdarzeń nie ma innego wyboru, jak szybko nauczyć się używania swojej mocy; „Naruto: Shippuuden” - historia osadzona w fikcyjnym japońskim świecie, opowiadająca o losach chłopca ninja, który jest nieudacznikiem i marzy tylko o posiadaniu przyjaciół oraz zostaniu przywódcą wioski, to klasyczna opowieść z serii "od zera do bohatera". Główny bohater, Naruto, pokonując przeciwności losu i coraz potężniejszych przeciwników, prężnie dąży do spełnienia swego marzenia.

[video-browser playlist="717653" suggest=""]

Maho-shonen

Przeciwieństwo maho-shoujo - tutaj to chłopcy posiadają nadludzkie zdolności, które wykorzystują w walce ze złem.

„Saint Seiya” opowiada o sierotach, które mają stać się bohaterami, jednak by tego dokonać, muszą zdobyć Zbroje z Brązu, symbolizujące obrońców reinkarnacji bogini Ateny. Anime to garściami czerpie z mitologii greckiej. „Shaman King” jest zaś serią o tytułowych szamanach, łączących się z duszami zmarłych lub siłami natury, a główny bohater pragnie stać się tytułowym Królem Szamanów i móc połączyć się z królem duchów.

[video-browser playlist="717654" suggest=""]

Super Sentai

To gatunek opowiadający o drużynie lub rodzinie superbohaterów paradujących w kolorowych kostiumach, którzy używają swoich mocy w walce przeciwko niebezpieczeństwom spadającym na ich planetę lub po prostu przeciwko złu. Najczęściej dość kiczowate i niesamowicie schematyczne, a każdy odcinek ma praktycznie taką samą budowę.

„Kyoryu Sentai Zyuranger”, czyli po naszemu „Power Rangers”, to najsławniejsza produkcja tego gatunku. Każdy odcinek zaczynał się od przypomnienia, że piątka wojowników z ery dinozaurów obudziła się po latach śpiączki. Ich pierwszym celem jest wiedźma ze swoją bandą, która została uwolniona przez astronautów ze swojego więzienia na innej planecie.

[video-browser playlist="717655" suggest=""]

Hentai

Anime pornograficzne, nacechowane erotyką, skupiające się na związkach seksualnych. Słowo to w Japonii ma negatywny wydźwięk i oznacza osobę perwersyjną. Najczęściej tego typu produkcje nazywane są seijin anime (anime dla dorosłych). W przeciwieństwie do produkcji filmowych, znanych wszystkim w większym lub mniejszym stopniu, hentai często nie są pozbawione fabuły, jednak trudno powiedzieć, czy w większości serii tego typu dodatkiem jest fabuła czy właśnie erotyka. Gatunki, które nadają hentai fabułę, są najróżniejsze: fantasy, sensacja czy nawet science fiction (choć podgatunek tentacle jest najgorszym, co może spotkać niczego niespodziewającego się widza - czujcie się ostrzeżeni).

Hental dzieli się na kilka podkategorii.

Yuri to anime mocno skupiające się na romantyzmie, chociaż czasami również na erotyce w związkach damsko-damskich. Nazywane Girls Love lub niekiedy anime spod znaku białej lilii. Bohaterki dzielą się na dwa typy: tachi (ta bardziej męska, o krótkich włosach, silniejsza) i neko (ta kobieca i słodka). Tego typu określenia są jednak bardzo elastyczne, w przeciwieństwie do yaoi (o którym później), ponieważ bohaterka o cechach męskich może mieć wyraźnie kobiecą duszę i odwrotnie. Delikatniejszym określeniem yuri jest shoujo-ai, jednak granice między nimi są bardzo cienkie i trudno stwierdzić, do którego z gatunków należy dane anime (drugie określenie zostało wymyślone przez Amerykanów chcących wytyczyć granicę między erotyką a romansem - w Japonii ono po prostu nie występuje).

[video-browser playlist="717656" suggest=""]

Przykładami yuri są: „Kapłanki Przeklętych Dni”, opowieść o dwóch młodych dziewczętach wciągniętych w walkę z demonicznymi siłami, oraz „Rewolucjonistka Utena”, największa liliowa historia i prawdopodobnie najstarsza, snująca opowieść o rycerskiej nastolatce i Różanej Oblubienicy, dwóch uczennicach elitarnej uczelni z internatem, między którymi rodzi się uczucie.

Yaoi – przeciwieństwo yuri, skupiające się na miłości pomiędzy dwoma mężczyznami lub chłopcami. Ich głównymi odbiorcami nie są jednak homoseksualiści, a kobiety. Typowe yaoi dzieli głównych bohaterów na dwa typy: seme (strona dominująca, starszy, poważniejszy i dojrzalszy) oraz uke (to ten uroczy chłopiec, posłuszny, słodki i najczęściej młodszy). Analogicznie, delikatniejszą wersją yaoi są shounen-ai (określenie również spopularyzowane w USA).

Do anime z gatunku miłości męsko-męskiej należy „Ai no Kusabi”, historia osadzona w dalekiej przyszłości, w której kobiety praktycznie nie istnieją (przypomina odwróconą, japońską wersję „Seksmisji”), więc związki homoseksualne są normą, a młodzi chłopcy szkoleni są do seksualnego zadowalania swoich panów. Co niezbyt szokujące, jeden z elity zakochuje się w swojej "zabaweczce", czym łamie zasady panujące w społeczeństwie. Jest też „Gravitation”, czyli seria, w której zapoznać można się z romansem sławnego pisarza i początkującego wokalisty (bardzo lekka i zabawna historia), oraz „Zetsuai 1989”, poważna i pięknie narysowana historia dwójki mężczyzn, piłkarza i piosenkarza, którzy aby być razem, muszą przezwyciężyć nietolerancję społeczeństwa i problemy z własnymi preferencjami seksualnymi.

Pozostałymi z kategorii hentai są shoutakon, w której główne skrzypce grają bardzo młodzi chłopcy, oraz lolicon, erotyczne anime z nieletnimi dziewczętami.

[video-browser playlist="717657" suggest=""]

Gatunków jest sporo, a to i tak nie wszystkie. Niektóre oferują tak niewiele produkcji spod swojego szyldu albo są tak uniwersalne i pozbawione wyraźnych granic, że podanie przykładowych serii jest praktycznie niemożliwe, bo równie dobrze mogłyby one pojawić w opisie innej kategorii.

Forma przekazu, jaką jest anime, posiada jeszcze inny podział, zupełnie inny niż kategoria gatunkowa, a mianowicie typy produkcji: animacje tworzone z myślą o telewizji, na rynek video/DVD oraz filmy kinowe.

Serie TV

To po prostu znane wszystkim odcinkowe anime, w których liczba epizodów może być najróżniejsza, od standardowych kilkunastu do nawet stu czy dwustu (po takiej liczbie odcinków zazwyczaj pojawia się już druga seria danego anime). Przeciętna długość odcinka japońskich animacji to 25-30 minut, łącznie z reklamą, openingiem, endingiem, przypomnieniem, co działo się w poprzednich odcinkach, zapowiedzią następnego odcinka oraz eyecatch, czyli krótkimi humorystycznymi scenkami związanymi z serią i sygnalizującymi początek lub koniec reklam (nie mogą być dłuższe, ponieważ muszą zmieścić się w tzw. telewizyjnych niszach czasowych).

Odcinki specjalne TV
(nazywane również TV movie)

Są to dodatkowe odcinki, niezwiązane z główną fabułą danego anime, najczęściej wydawane na specjalne okazje, na święta, z powodu okrągłej liczby odcinków itp. Nie pojawiają się w kinach, a zaliczane są do grona filmów tylko dlatego, że ich czas trwania przekracza średnią długość odcinka anime (około 60 minut z reklamami).

OAV lub OVA (Original Animated Video lub Original Video Animation, nazywane także krótkometrażówkami)

Jednoodcinkowa produkcja spod szyldu danego anime; może mieć też formę miniserialu o dowolnej liczbie odcinków. Wydawane są od razu na płytach DVD. Niekiedy pojawiają się w nich openingi, endingi i eyecatche. Mogą mieć różną długość, od kilku minut do dwóch godzin, chociaż najczęściej trwają około 30-60 minut. Przeznaczone są dla określonej grupy odbiorców i to w tej formie pojawiać się mogą elementy, które nie pojawiają się w filmach kinowych oraz seriach telewizyjnych, takie jak przemoc czy seks. Niektórzy nie odróżniają ich od odcinków specjalnych, jednak dla mnie odcinek specjalny to najczęściej jakaś zabawna krótka historia, która ma za zadanie rozerwać fana, podczas gdy OVY mogą być poważne i na przykład rozwijać historię, która została w serii tylko wspomniana.

Filmy

Mają one najwyższą jakość ze wszystkich typów anime, ponieważ posiadają największy budżet, więc twórcy mogą pozwolić sobie na odrobinę szaleństw w kwestiach technicznych. Najczęściej są samodzielnymi historiami, w niedużym stopniu powiązanymi z główną historią serii telewizyjnej. Opowieść musi być jak najbardziej uniwersalna, ale również wciągająca - w końcu powinna przyciągnąć do kin jak największą liczbę ludzi. Najczęściej trwają w granicach od 70 do 120 minut.