Segmentacja

Na świecie nie ma dwóch takich samych osób. Każdy jest indywidualną jednostką postrzegającą życie według własnej filozofii. Doskonale wiedzą o tym również producenci. gier. Twórca oprogramowania może mieć grupę potencjalnych klientów, natomiast nie ma gwarancji, że każdy z nich będzie postrzegał dany produkt tak samo.

Z segmentacją w branży elektronicznej bywa różnie. Przeważnie jest tak, że firmy nie dokonują szczegółowej segmentacji lub robią ją dopiero później. Dużo prościej jest wymyślić potencjalną grupę klientów, niż kreatywnie przeanalizować rynek. Zazwyczaj również developer określa swój produkt jako casualowy, czyli dostępny dla większości. Jest to wynikiem tego, że twórcy sami dokładnie nie wiedzą, do jakiego segmentu grę skierować. Jest to duże ryzyko, natomiast niekiedy opłacalne (na świecie są miliony graczy, więc na pewno ktoś to kupi). Niekiedy problemem jest też trudność uzyskania informacji o danych segmentach.

Segmentacja jest pojęciem szerokim, dlatego segmentować powinno się nie tylko potencjalnych klientów, ale także obecnych. Jest to niezbędne przy tworzeniu kontynuacji, rozwinięcia marki czy też utrzymania serwerów gier online. Przydatne jest to także wtedy, kiedy okazuje się, że jakaś funkcjonalność tytułu działa wyłącznie dla niewielkiej liczby użytkowników, która i tak nie będzie brana pod uwagę w kolejnych projektach twórców. Przy kreowaniu segmentów rządzi pełna dowolność. Każdy przykład segmentacji jest inny, więc wymaga indywidualnego podejścia. Jednak na przestrzeni lat udało się wychwycić pewne nurty pokazujące uniwersalność pewnych szlaków segmentowania.

Jednym z nich może być segmentowanie ze względu na gatunek. Przykładem jest stworzenie gry nastawionej na skradanie się, a nie strzelanie. Kiedy da się graczom wybór przejścia etapu jako duch lub szturmowiec, zyska się z pewnością większe grono odbiorców, stracić jednak można część tych, którzy stawiają tylko na cichy styl rozgrywki. Taki kompromis wydaje się być dobrym rozwiązaniem lecz często bywa tak, że każdy z tych elementów w jakimś stopniu kuleje i nie spełnia do końca oczekiwań dwóch różnych grup docelowych. Zastosowanie podwójnego stylu można zobaczyć np. w Tom Clancy's Splinter Cell: Blacklist, gdzie umiejętnie połączono te dwa typy rozgrywki.

Segmentacja jest skomplikowanym procesem, dlatego też nawet po prawidłowo wykonanej segmentacji ze względu na gusta klientów należy uwzględnić również różnice kulturowe i językowe. Warto tu wspomnieć o Wolfenstein: The New Order, który w Niemczech został ocenzurowany, ponieważ głównym przeciwnikiem są naziści. Pojęcie nazizm zostało zastąpione przez reżim. Wynika z tego, że pierwotna segmentacja jest jedynie podstawą dla tworzenia kampanii marketingowych. Pokazuje ona docelowego odbiorcę, nie dając jednocześnie uniwersalnych przykładów, jak dotrzeć do wszystkich na różnorodnych rynkach.

Przy segmentacji demograficznej podział rynku odbywa się za pomocą demograficznych wyróżników, takich jak wiek, płeć, zawód, czasem wykształcenie lub narodowość. Zmienne te są popularne, ponieważ na ich podstawie dostrzec można potrzeby konsumenta. Przy tym podziale pojawia się problem ograniczoności informacji, gdyż uściślenie mikrosegmentów bywa utrudnione. Ulega to jednak zmianie wraz z rozszerzaniem się mediów i portali społecznościowych. Najbardziej oczywistym podziałem segmentacji demograficznej jest segmentacja ze względu na płeć. Jest ona łatwa do dokonania, ponieważ wartości, którymi gry są nacechowane, odbiera się naturalnie. The Sims początkowo kierowano do obu płci, dopiero z czasem segment wykreował się sam. Grą zainteresowała się znacznie większa liczba przedstawicielek płci pięknej, dlatego też rozpoczęto kampanię mającą na celu stworzenie idealnego produktu dla kobiet. Wypuszczono dodatki między innymi zawierające większą liczba strojów, dodano do rozgrywki możliwości robienia zakupów czy też rozbudowano relacje damsko-męskie.

Podczas projektowania gier producenci muszą wziąć również pod uwagę sposób jej użytkowania, to, jaki tryb rozgrywki jest preferowany, czy też rodzaj sprzętu. Niektórzy klienci wolą grę w pojedynkę, inni natomiast wybiorą taką, która daje możliwość grania ze znajomymi w sieci. Optymalnym rozwiązaniem będzie więc zastosowanie obu trybów w jednej aplikacji. Natomiast robiąc strzelankę z dobrą grafiką, nie zaspokoi się wszystkich miłośników gier FPP. Można wtedy zyskać uznanie osób posiadających sprzęt z dobrą kartą graficzną, tracąc przy tym graczy dysponujących nieco leciwym komputerem. Firmy, chcąc dotrzeć do wszystkich osób, tak naprawdę skazane są na porażkę. Próba objęcia wszystkich jednym tytułem jest prawie niemożliwa. Nie odrzucając nikogo, daje się wyraźne świadectwo braku jakiejkolwiek taktyki.