Altered Carbon – Richard Morgan

Pełna akcji powieść łącząca elementy cyberpunku i space opery. Morgan kreuje świat rządzony przez najbogatszych, a ludzie są gotowi dopuścić się najpoważniejszych zbrodni, by tylko przeżyć… lub postawić na swoim. To brutalna wizja, współgrająca z klimatem noir opowieści o Takeshim Kovacsu, agencie wysyłanym do rozwiązywania naprawdę poważnych problemów. Modyfikowany węgiel jest trzymającym w napięciu, mrocznym thrillerem w konwencji science fiction.

W dwudziestym szóstym wieku ludzkość rozprzestrzeniła się po galaktyce, zabierając ze sobą w zimny kosmos podziały rasowe i religijne. Pomimo napięć i wybuchających tu i ówdzie krwawych wojen, Protektorat NZ trzyma nowe światy żelazną ręką, wykorzystując do tego elitarne oddziały uderzeniowe: Korpus Emisariuszy. To, czego nie mogła zagwarantować religia, zapewniła technika. Teraz, gdy świadomość można zapisać w stosie korowym i w prosty sposób przenieść do nowego ciała, śmierć stała się zaledwie drobną niedogodnością.

Blindsight – Peter Watts

Powieść Wattsa dowodzi, że nawet obecne w science fiction od dziesiątek lat motywy kryją w sobie olbrzymi potencjał. Ślepowidzenie jest – na podstawowym poziomie – historią pierwszego kontaktu, ale nic w tej opowieści nie jest takie, jak należałoby się spodziewać. Watts świetnie wkomponowuje elementy naukowe z różnych dziedzin, a całości nadaje delikatnie metafizycznej otoczki. Są nawet wampiry – ale zupełnie inne, niż się można spodziewać. Powieść doczekała się równie wybitnego sequela pod tytułem Echopraxia.

Peter Watts bierze główne mity opowieści o Pierwszym Kontakcie i roznosi je na strzępy. Powstaje wstrząsająca i hipnotyzująca powieść, popis talentu pełen prowokujących i niepokojących pomysłów. Ślepowidzenie to znakomity przykład na to, czego potrafi dokonać fantastyka naukowa i tylko ona. Fenomenalne studium nad świadomością, teoriami biologicznymi, empatią, uczuciami… ambitne w swoim rozmachu i wykonane z pełnym powodzeniem i brawurą.

Lód – Jacek Dukaj

Jacek Dukaj jest najczęściej wyróżnianym i docenianym autorem wśród obecnie tworzących polskich pisarzy fantastyki. Chociaż w środowisku był znany już wcześniej, to właśnie Lodem trafił do szerszego grona odbiorców. Jest to też dobry przykład metody twórczej Dukaja – potrafi on połączyć formę (tutaj stylizację na XIX-wieczną powieść rosyjską) z fabułą i wizją świata zbudowanych na fundamentach naukowych. Pokazuje, że science fiction to nie tylko loty w kosmos, a inspiracji dla niej można szukać także poza naukami ścisłymi.

Fabuła Lodu wprost skrzy się od zapierających dech w piersiach zwrotów akcji, intryg politycznych, miłosnych, kryminalnych i gospodarczych, naukowych i metafizycznych; wypełniona fascynującymi postaciami, z akcją rozpiętą między brudnymi oficynami carskiej Warszawy, luksusami Ekspresu Transsyberyjskiego na tle lodowej Azji, irkuckimi salonami bogatego mieszczaństwa polskiego, a także podniebnym pałacem generała-gubernatora – jest powieścią, na jaką czekali wszyscy miłośnicy prawdziwej przygody, inteligentnej, pobudzającej intelekt i wyobraźnię, zmieniającej nasz pogląd na rzeczywistość.

The Water Knife – Paolo Bacigalupi

W Wodnym nożu znany z ekologicznych zainteresowań autor tym razem rysuje wizję przyszłości, w której nasze zasoby wody zaczynają się wyczerpywać. To wybitna powieść, lepsza nawet od Nakręcanej dziewczyny zarówno pod względem literackim, jak i z powodu bardzo silnego zakorzenienia w realnych problemach naszego świata, które za lat kilka-kilkanaście będą spędzać nam sen z powiek. Przerażająca lektura.

W przyszłości dotkniętej klęską zmiany klimatu oraz suszy górskie śniegi obróciły się w deszcz, a deszcz paruje, zanim spadnie na ziemię. W zbałkanizowanych Stanach Zjednoczonych Phoenix i Las Vegas walczą ze sobą o wodę z kurczącej się rzeki Kolorado. Las Vegas ma jednak wodnych noży – zabójców, terrorystów i szpiegów – słynących z tego że bronią zasobów wodnych swego miasta i prowadzą Phoenix ku nieuchronnej zagładzie.

Light – M. John Harrison

Twórczość M. Johna Harrisona ma równie wielu zwolenników, co przeciwników. Jedni uważają go za świetnego stylistę i autora posiadającego niesamowite wyczucie w kreowaniu odjechanych wizji. Inni nie potrafią się przebić przez specyficzną narrację i konieczność czytania między wierszami. Światło jest doskonałym przykładem wszystkich powyższych cech: trzeba przeczytać samemu i pokochać… albo znienawidzić.

Pod rozjarzonym nie do wytrzymania Traktem Kefahuchiego – potężnym, nieprzewidywalnym oceanem promieniującej energii w głębi galaktyki, na jałowej powierzchni asteroidy leżą trzy przedmioty: porzucony statek kosmiczny, coś, co wygląda jak kościane kostki do gry oraz ludzki szkielet. Co oznaczają i czym są – tę tajemnicę rozwikłuje Światło, oszałamiający powrót M. Johna Harrisona na pełen wyobraźni teren fantastyki naukowej.

Droga – Cormac McCarthy

Mocna powieść postapokaliptyczna, w której nie wiadomo, co jest straszniejsze: wizja zniszczonego świata, upadek cywilizacji czy ludzkie zezwierzęcenie. To także oszczędna, ale bardzo sugestywna narracja. Opowieść o miłości i samotności w obliczu końca świata pozostawia niezatarte wrażenia na długo po zakończeniu lektury.

Ostatnie chwile naszej planety. Ostatni ludzie – krwiożercze bestie. Ostatnie ślady naszej cywilizacji – puszka coca-coli i strzępy starych gazet. Piekło apokalipsy spełnionej w uhonorowanej Nagrodą Pulitzera powieści Cormaca McCarthy’ego. Tę książkę czyta się ze ściśniętym gardłem i pełnym przerażenia zachwytem… W przyszłości, która może zdarzyć się jutro lub za tysiąc lat, nastąpił straszliwy kataklizm, który zniszczył naszą cywilizację i większość życia na Ziemi. Wszędzie zgliszcza i ciemność. Kamienie pękają od mrozu. Ani jednego ptaka, ani jednego zwierzęcia, gdzieniegdzie tylko bandy zdziczałych kanibali. Na tle martwego pejzażu dwie ruchome figurki – to ojciec i syn przemierzają zniszczoną planetę. Przed nimi pełna niebezpieczeństw droga w nieznane, wokół nich – świat umarłej nadziei, rozpaczy, strachu, a w nich – wciąż tląca się miłość…