Midnight Cowboy

W filmie Johna Schlesingera niezwykła jest rola Dustina Hoffmana, który właśnie w tym czasie zaczął zdobywać największe uznanie. Dowodem na jego wielkość była słynna scena z taksówką na ulicach Nowego Jorku. Ekipa filmowa nie miała pozwolenia na zamknięcie przecznicy, musieli więc nagrywać scenę z ukrytej kamery i przenośnymi mikrofonami. Przy 15 podejściu wszystko szło znakomicie, gdy nagle na bohaterów najechała taksówka, która zignorowała czerwone światło. Hoffman jednak pozostał w roli, wściekając się na kierowcę z odpowiednim akcentem i krzycząc do niego „I’m walkin' here!”. Dzięki tomu powstała jedna z najbardziej rozpoznawalnych scen w filmie.

Taxi Driver

Scenariusz Taksówkarza przewidywał, że w tej kultowej scenie Robert De Niro po prostu stanie przed lustrem i będzie mówić do siebie. Aktor wyciągnął z niej jednak wszystko, co najlepsze, i chyba nie ma wielu osób, które nie wiedzą, skąd pochodzi słynne „You talkin’ to me?”. Podobno De Niro zaczerpnął tę kwestię od Bruce’a Springsteena, którego widział na scenie wcześniej, a publika skandowała jego imię.

Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan

Sacha Baron Cohen w trakcie produkcji filmu dysponował ponad 400 godzinami w większości improwizowanego materiału. Głównie były to zdjęcia z ukrytej kamery lub wszelkiego rodzaju skecze i kawały, które wykonywał na ulicach reżyser z ekipą. Większość obsady nie składała się z aktorów i każdy miał podpisać klauzulę, która zastrzegała, że występujący w filmie nie mogą wnieść oskarżenia do sądu w wyniku nieprzewidzianych okoliczności. Dopiero z nakręconej ogromnej ilości materiałów Cohen rozpoczął ostateczne kształtowanie filmu.

Django Unchained

Jedna z najbardziej emocjonujących scen w Django to monolog Calvina J. Candiego o czaszkach czarnoskórych, podczas którego bohater grany przez Leonardo DiCaprio demaskuje spisek przeciwko niemu. W jednej chwili postać uderza w stół i trafia filiżankę, która rozcina dłoń aktora. Zamiast przerwać nagrywanie, DiCaprio jednak ją kontynuował, kreując znakomitą scenę i wykorzystując swoją skaleczoną oraz obficie krwawiąca rękę jako kolejny rekwizyt, wycierając ją o twarz żony głównego bohatera.

The Hateful Eight

Skoro już jesteśmy przy Tarantino, nie sposób nie wspomnieć o sytuacji, która nie była może do końca improwizacją, ale nastąpiła w nieodpowiednim czasie. W filmie Daisy, bohaterka grana przez Jennifer Jason Leigh, gra na gitarze, lecz po chwili John Ruth (Kurt Russell) zabiera jej instrument i rozwala go o filar gospody. Problem polega na tym, że była to gitara z 1870 roku wypożyczona z Martin Guitar Museum. Miała ona zostać zastąpiona przez kopię, jednak nikt najwyraźniej nie powiedział o tym aktorowi, więc po jej zniszczeniu cała ekipa była w szoku, łącznie z Jennifer Jason Leigh, której reakcja jest absolutnie bezbłędna. Jedynie Quentin Tarantino, który siedział w rogu pokoju, uśmiechał się ukradkiem, bo wiedział, że wyciągnął najlepsze, co mógł mieć z tej sceny.