Serial Knots Landing to spin-off kultowego "Dallas", któremu udało się odnieść bardzo duży sukces, a nawet w pewnym momencie przebić oryginał. Ciekawe jest to, że David Jacobs najpierw stworzył koncept Knots Landing w 1977 roku i zaprezentował go stacji CBS - producenci jednak stwierdzili, że chcą czegoś w stylu rodzinnej sagi, więc twórca odłożył tę produkcję na półkę i zajął się przygotowywaniem "Dallas", które zadebiutowało w 1978 roku. Po sukcesie pierwszego sezonu przedstawiciele stacji chcieli skorzystać z popularności i zamówili spin-off, więc Jacobs dostał okazję do odkurzenia projektu. Knots Landing ostatecznie zadebiutowało 27 grudnia 1979 roku i było emitowane przez czternaście sezonów. Ostatni odcinek został wyświetlony 13 maja 1993 roku.

Akcja skupiała się na czarnej owcy rodziny Ewingów, Garym, który przeprowadził się do Los Angeles. Twórca w wywiadach wielokrotnie podkreślał, że jedną z jego inspiracji był miniserial Ingmara Bergmana z 1973 roku pt. "Scenes from a Marriage". Jacobs przez czternaście sezonów poruszał takie tematy jak: gwałty, porwania, morderstwa, przemyt narkotyków, zamachy, korporacyjne intrygi oraz kryminalne występki. Początkowo Knots Landing zostało przyjęte chłodno i bez entuzjazmu, lecz z czasem złapało wiatr w żagle. Kulminacja nastąpiła w sezonie 1983/1984, kiedy Knots Landing osiągnęło oglądalność na poziomie 20,8 mln widzów i zbierało fenomenalne opinie krytyków. Rok później oglądalność spadła jedynie o 800 tysięcy widzów, natomiast w sezonie 1988/1989 Knots Landing pierwszy raz przyciągnęło przed ekrany więcej osób niż "Dallas". Pomimo ciągłych spadków oglądalność serialu nigdy nie zeszła poniżej 10 mln widzów.

Knots Landing jest znane między innymi z tego, że aktorzy mieli bardzo duży wpływ na tworzenie fabuły. Często właśnie ich zasługą były przemyślane i dopracowane wątki oraz intrygi. Najbardziej pamiętnym przykładem jest Michelle Lee (jedyna aktorka mająca na koncie występ w każdym odcinku tego serialu), która sprzeciwiła się Jacobsowi. Chciał on bowiem stworzyć romans jej serialowego męża, lecz Lee stwierdziła, że Knots Landing potrzebuje przynajmniej jednego stabilnego związku. Za każdym razem twórcy uważnie słuchali uwag aktorów i często się na nie godzili, a efektem tego było uznanie krytyków.

Początkiem końca serialu był rok 1987, kiedy stacja CBS zażądała obniżenia kosztów produkcji. Oznaczało to m.in. zwolnienie dwóch członków stałej obsady. Ostatnie sezony zanotowały spory spadek oglądalności z uwagi na opuszczenie ekipy przez podstawowych scenarzystów oraz problemy zdrowotne Davida Jacobsa. Jacobs robił wszystko, by uratować serial, lecz wystąpiło zbyt wiele okoliczności niesprzyjających. W finałowym sezonie ponownie obcięto budżet, więc historię zdecydowano się zakończyć z klasą, bo kolejne obniżenia kosztów mogły zbyt negatywnie wpłynąć na jej jakość. Twórca wyjawił swego czasu, że decyzja o zakończeniu była podjęta za porozumieniem stron. Ostatnia seria składała się dziewiętnastu odcinków i przyciągała przed ekrany średnio 10 mln widzów. W niej też członkowie stałej obsady nie pojawiali się regularnie. 

W odróżnieniu od "Dallas", czołówka Knots Landing stale się zmieniała. Kompozytor Jerrold Immel zmieniał aranżację tytułowego utworu w każdym sezonie, sama czołówka natomiast przechodziła kompletną metamorfozę co kilka lat. Nad muzyką pracował także Lance Rubin, Ron Grant oraz Bruce Miller.

W trakcie emisji dochodziło do crossoverów z "Dallas", szczególnie w pierwszych dwóch sezonach. Ostatnie miały miejsce w serii czwartej i wówczas zdecydowano się zakończyć takie zabiegi. Przyczyną było wskrzeszenie J.R. Ewinga w "Dallas". Twórca stwierdził, że razem ze scenarzystami nie chce gmatwać historii Knots Landing, więc nie wspominali o J.R., a by to sobie ułatwić, przestali stosować crossovery.

W Dallas z 2012 roku twórcy doprowadzili do pojawienia się dwóch bohaterów z Knots Landing - Teda Shackelforda i Joan Van Ark. Oboje pojawili się w drugim sezonie. Na tę chwilę to jedyne powiązania z tą produkcją, lecz nie wyklucza się kolejnych smaczków.

Knots Landing to jedna z ostatnich kultowych oper mydlanych lat 70. i 80., kiedy to gatunek ten oferował wiele wrażeń, ciekawe i różnorodne wątki oraz emocje, których brak wielu współczesnym serialom. Po latach wydaje się jednak, iż jest to produkcja dość specyficzna, która wymaga od widza odrobiny dystansu. Pomimo tego serial nadal zapewnia rozrywkę na dobrym poziomie.