Ponoć każdy z nas ma w sobie tak zwaną "drugą stronę" – ukrytą naturę, do której nie chcemy się przyznać. U wielu osób przybiera ona postać małego dziecka domagającego się uwagi otoczenia. W niektórych przypadkach jest to raczej dzika bestia, czekająca tylko na okazję, by zaatakować. Prawdziwego pecha mają zaś ci, dla których obydwa powyższe przykłady są prawdziwe. Jedną z takich osób jest główny bohater brytyjskiego serialu Jekyll, opowiadającego o tragicznej walce z samym sobą – dosłownie.

Doktor Tom Jackman jest cenionym naukowcem w biotechnologicznym instytucie Klein & Utterson. Ma kochającą żonę, dwójkę dzieci. Wiedzie zwyczajne, nudne życie – oczywiście do czasu. Jackman zaczyna zauważać u siebie niepokojące objawy: omamy, bóle głowy, zaniki pamięci. Choć otaczający go ludzie sugerują mu problemy ze stresem i przemęczeniem, bohater wkrótce odkrywa, że prawda jest zupełnie inna, a przy tym znacznie bardziej przerażająca. Wkrótce zmuszony zostaje do walki ze swoim największym wrogiem – samym sobą. Czytając ten krótki opis, łatwo można założyć to, co zaczynamy podejrzewać już po tytule serialu. To będzie kolejna, tym razem współczesna, adaptacja "Doktora Jekylla i pana Hyde'a" – słynnej noweli Roberta Stevensona traktującej o podwójnej osobowości i zwalczaniu wewnętrznych demonów. To jednak niezupełnie prawda.

[video-browser playlist="629245" suggest=""]

Jekyll jest nie tyle adaptacją powieści, co jej kontynuacją. Co ciekawe, akcja serialu rzeczywiście rozgrywa się w czasach współczesnych, ponad sto lat po wydarzeniach z pierwowzoru. Warto podkreślić, że w fabule nie znajdziemy żadnych dłużyzn. Główną domeną Jekylla jest klimat "polowania" i ciągłej walki o przetrwanie bohaterów. Twórcy serialu osiągnęli ten efekt poprzez wrzucenie nas od samego początku w sam środek akcji, która od tego momentu jedynie przyspiesza. Od czasu do czasu pojawiają się też retrospekcje, dzięki którym możemy zrozumieć tło fabularne serialu. Godne uwagi jest również to, że jego twórcy wcale nie skupili się na metaforycznym wydźwięku powieści Stevensona. Przeciwnie – jak sugerują określenia science fiction i horror, pojawiające się w opisach serialu – doktor Jackman podejmuje w nim całkiem dosłowną walkę ze swoim wewnętrznym demonem. Na jego korzyść działa możliwość korzystania z nowoczesnej technologii. Z drugiej jednak strony, przemiany bohatera nie są powodowane żadnym magicznym napojem – musi on ciągle pozostawać czujnym, by nie zostać zdominowanym przez swoją mroczną stronę.

Zobacz również: "Sherlock" - zabawne wpadki z planu zdjęciowego

Pan Hyde jest zaś czymś więcej niż tylko alter ego bohatera. Choć obie osobowości są grane przez tego samego aktora, to jego wygląd subtelnie, ale zauważalnie się przy tym zmienia. Postać Hyde'a jest bez wątpienia mocną stroną serialu. Odpowiada ona za większość wydarzeń mogących podpadać pod gatunek horroru, nie jest to jednak wyłącznie stereotypowy Bogeyman.  Hyde jest sadystyczny, brutalny, pożądliwy, a jednocześnie pełen cynicznego poczucia humoru i rozbrajającej beztroski. Nie bez powodu określany jest w serialu mianem (obdarzonego ponadludzką siłą) dziecka. Tę mieszaninę humoru i dramatu, składającą się na specyficzny klimat Jekylla, budują również pozostali bohaterowie. Beztroska, z jaką kolejne postacie traktują Hyde'a, zanim "odkryją", jak bardzo jest niebezpieczny, przekracza granice absurdu. Wszystkie z nich nie szczędzą sobie przy tym złośliwych docinków i sarkastycznych uwag, nawet stojąc w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa. Mimo to serial – w dużej mierze dzięki postaci Hyde'a i ciągłym zwrotom akcji – cały czas ogląda się z napięciem i oczekiwaniem na dalszy ciąg.

[video-browser playlist="629247" suggest=""]

Jekyll nigdy nie doczekał się produkcji 2 sezonu. A szkoda, bo jest to z pewnością ciekawy eksperyment, który zrywa z typowym podejściem do adaptacji klasyków. Po obejrzeniu 6 odcinków odczuwa się zdecydowany niedosyt. Poza tym mam wrażenie, że rozszerzenie poszczególnych wątków z łatwością poprawiłoby jakość pobocznych bohaterów, nie pozbawiając Hyde'a roli głównej gwiazdy. Mimo to, jeśli poszukujemy serialu pełnego napięcia, lawinowo postępującej fabuły i ciągłych zwrotów akcji, a także oryginalnych rozwiązań, warto poświęcić Jekyllowi 6 godzin naszego czasu.