Anno 117: Pax Romana - recenzja gry

fot. Ubisoft

Anno 117: Pax Romana to świetna gra, która jest warta Waszego czasu! Pozwoliłem sobie na taki krótki werdykt, bo spędziłem z nią wiele godzin i wciąż mam w pamięci doświadczenia z Anno 1800 oraz innych części serii. Twórcy podeszli do zadania z rozwagą. Przeanalizowali, co w poprzedniej odsłonie sprawdzało się najlepiej, i wzbogacili to o nowe rozwiązania. Osadzenie gry w czasach starożytnego Rzymu to strzał w dziesiątkę, który pozwala cieszyć się z budowy oraz korzystać z wiedzy o mechanice z poprzedniej części. Dobry samouczek pozwala zapoznać się z wieloma funkcjami gry, których wcześniej nie było. Tak się robi nowe otwarcie franczyz, które dostarczają graczom rozrywki na dziesiątki godzin.  

Przede wszystkim kluczowa nowość w postaci zmiany mechaniki podbijania wysp wpływa na inne podejście do budowania. Teraz, by zająć wyspę, trzeba zrobić desant wojskami, dotrzeć do willi gubernatora i ją zniszczyć. Z naszej perspektywy ma to podwójne znaczenie. Przede wszystkim ważne jest ustawienie tego budynku daleko od brzegu oraz otoczenie go murami obronnymi i wieżyczkami z łucznikami. Jednocześnie musimy to umieścić niedaleko osiedla, ponieważ możemy dodawać do niego specjalistów, którzy mają wpływ na wiele rzeczy: zdrowie, siłę roboczą i inne aspekty, które w kluczowych momentach będą mieć znaczenie. Sama willa ma swój garnizon (z czasem można go powiększać!), ale nieopodal możemy też trzymać oddziały obronne. Taka świadomość powoduje, że budowa miasta wokół tego kluczowego obiektu musi być zupełnie inna niż w Anno 1800. Ma to duże znaczenie, bo można wiele zyskać, a zarazem dobrze przygotować obronę, by w przyszłości nie tracić swoich włości podczas wojen. 

To jednak nie jest jedyny aspekt zmiany w podejściu do budowania na terenie wyspy, który zmienia perspektywę gracza. Są budynki produkcyjne (normalnie sytuowalibyśmy je daleko od mieszkań), które mają działanie obszarowe. Na przykład wytwórcy mydła dodają mieszkańcom punkty zdrowia. Co jest ważne i ciekawe – niektóre te budowle mają plusy i minusy, co motywuje nas do głębszego przemyślenia, czy w danym miejscu ma to sens i osiągniemy pożądany efekt. A nie zapominajmy o innych, większych budowlach, które również muszą być w zasięgu osiedli, a dają bezcenne bonusy, oraz o najtrudniejszym zadaniu – doprowadzeniu działającego akweduktu do domostw! To jest samo w sobie ciekawe, bo ma znaczenie dla zaspokajania potrzeb (zaspokojenie ich to np. zwiększenie populacji lub przychodu) i działania budynków. Z czasem pola czy kopalnie z dostępem do wody z akweduktu mogą działać sprawniej – czyli zwiększana jest efektywność. Problem w tym, że dobre usytuowanie ma fundamentalne znaczenie, bo z oczywistych względów woda może płynąć tylko z góry na dół, nie odwrotnie. Te aspekty zmieniają wszystko i zmuszają fanów serii Anno do nauki gry na nowo – pomimo podstaw mechaniki, które dobrze znają. Wspaniała decyzja i odświeżenie serii.

Nowości w Anno 117: Pax Romana nie brakuje. Mamy choćby drzewko odkryć, które jest wymagające i czasochłonne. Z jednej strony wymaga szybkiego dostarczenia mieszkańcom określonego zapotrzebowania, by zwiększyć poziom wiedzy naszej nacji, a z drugiej strony fizycznie zabiera czas – przy zaawansowanych rzeczach są to rzeczywiste godziny. To też zmusza nas do podejmowania określonych decyzji – co potrzebujemy z grupy odkryć gospodarczych, społecznych oraz wojskowych. To również doskonale zmienia oblicze gry i ciekawie ją utrudnia w porównaniu z Anno 1800. Obok tego mamy religie starożytnego Rzymu – coś bezcennego i nowego w tej serii. To ważne, bo daje kluczowe bonusy lokalnie (na wyspach) i globalnie. Musimy podejmować decyzje, który bóg będzie czymś w rodzaju patrona danej wyspy, a liczba wyznawców będzie się liczyć w kontekście globalnym, czy dostaniemy określony bonus. Takie rzeczy mają znaczenie i są bezcennym dodatkiem, a odblokowanie np. kapliczek stawianych przy osiedlach również jest ważną zaletą.

Konwencja gry również jest ciekawa, bo obok rywalizacji z innymi namiestnikami musimy mierzyć się z samym cesarzem Rzymu (są tutaj dwie osoby do wyboru w piaskownicy, inaczej to działa w kampanii). Musimy dbać o naszą reputację, bo utrzymanie jej na rosnącym poziomie to również ważny atut. Narażenie się cezarowi to problem, który może skończyć się najazdem Rzymu na naszą wyspę! Taka mechanika jest niesamowita, bo dodaje kolejny element układanki, jaką jest Anno 117: Pax Romana, i nadaje jej wartość. A nie zapominajmy, że mamy odpowiedników piratów z Anno 1800. Jeden z nich działa na tej samej zasadzie – jego okręty są przyczyną problemów na morzu. Drugi to celtycka królowa, która ma dość liczną armię, zdolną do dokonania desantu na naszą wyspę, więc ta nacja niezależna staje się dodatkowym problemem na inną skalę.

Anno 117 Pax Romana

Zobacz więcej

Reklama

fot. materiały prasowe

Anno 1800 miało kilka lokacji, w których budowało się różne rzeczy, by zdobywać zupełnie inne surowce. Tutaj mamy mapę starożytnego świata, która oddaje większość Europy i północnej Afryki. Na razie mamy tylko Albion, czyli rejony Celtów na terenie dzisiejszej Anglii. Konwencja rozbudowy na wyspie nabiera jeszcze większego znaczenia i świeżości niż na terenach rzymskich. Przy rozwoju możemy wybrać dwa rodzaje mieszkańców: typowo rzymską społeczność oraz celtycko-rzymską, która ma zupełnie inne potrzeby i otwiera kompletnie inne możliwości. A potrzebujemy obu! Do tego wyspy Albionu mają bagna, na których buduje się określone rzeczy, niedostępne w Latium (teren Rzymu). Co ciekawe, wraz z odkryciami na dalszym etapie możemy odblokować osuszanie bagien, by dobudować domki mieszkańców i inne rzeczy. To daje zupełnie nowatorską i świeżą rozgrywkę w Anno 117, której wciąż trzeba się uczyć. Ciekawe, fascynujące i fajnie rozbudowane. Kolejna mocna zaleta gry.

Kwestia poziomu trudności i wyzwania z tym płynącego jest interesująca. Warto wybrać sobie przeciwników zaawansowanych, by rozgrywka była ciekawsza – wówczas naprawdę czuć, że zabezpieczenia naszej wyspy na morzu i na lądzie mają sens. Walka o utrzymanie i kontrofensywa jest konieczna, a przywiązywanie uwagi do dyplomacji – bezcenne. A na wszystko patrzy wspomniany cesarz, więc każda decyzja może być ważna – może zdobyć jego przychylność lub być dla nas zgubna, co doprowadzi do spadku reputacji. Na razie w Anno 117 wygląda to nieźle, ale inaczej działa w kampanii, a inaczej w piaskownicy. Wydaje się, że w oderwaniu od fabularnej narracji w tym drugim trybie poziom trudności sprawdza się lepiej i jest większym wyzwaniem.

Anno 117: Pax Romana jest tytułem kapitalnym. Daje fanom serii i nowym graczom, lubiącym strategię z rozbudowaną formą ekonomiczną i tworzeniem miast, rozgrywkę na długie miesiące. Jest to pozycja pod każdym względem lepsza niż Anno 1800, które miało problem z jakością sztucznej inteligencji (na pewnym etapie nie stanowiła ona żadnego wyzwania). Nowy tytuł – dzięki intrygującemu osadzeniu akcji w czasach starożytności – ma świetny klimat, który jeszcze bardziej przyciąga. Nie umniejsza to wartości Anno 1800 – to wciąż znakomita gra, do której z pewnością będzie można wracać przez lata. Jednak pod względem usprawnień i jakości Anno 117 okazuje się pozytywnym zaskoczeniem, które stawia ją wyżej.