Drugi sezon Ash vs. Evil Dead za nami. Choć odcinków było zaledwie dziesięć i to w półgodzinnych formatach, to wystarczyło, aby umocnić miłość widzów do Sama Raimiego i Bruce’a Campbella. Finałowy odcinek rozegrał się (podobnie jak w poprzednim sezonie) w chatce w środku lasu i był kontynuacją poprzedniego, dziewiątego odcinka. Kontynuacją z pewnością godną podtrzymującą nie tylko poziom wspomnianego epizodu, ale i całego sezonu. Bo co tu dużo mówić, choć prawdziwych fajerwerków nie było, to było sporo tryskającej krwi i… dłoni. I pił, o czym nie możemy zapominać. Aha, no i dwie Ruby, co z pewnością było spełnieniem niejednej fantazji. Przynajmniej tych Asha.

Tak więc Ash i ruda studentka zostali zamknięci w piwnicy z Henriettą opętaną przez deadite’y. Dla niego to swoiste deja vu – bo już kiedyś musiał ją zabić, co nie przeszkadzało mu zrobić tego ponownie. Necronomicon, który zabrał mąż Henreitty, również udało się odzyskać dzięki Ruby z tamtych czasów. W tym przypadku nie obyło się bez walki gdzie niestety, jedna z Ruby musiała zginąć. To wystarczyło, by zmienić bieg historii, dzięki czemu Ash odzyskał swoją utraconą wiele lat temu rękę, a Pablo swoje życie. Choć nie do końca. Wszystko było misternym podstępem Baala, który przeżył poprzednie starcie i przybrał skórę martwego Pablo.

Ściśnięcie tego wszystkiego w niecałych 30 minutach dla twórców było nie lada sztuką. Niemniej udało im się z tego wybrnąć, dając widzowi taką rozrywkę, do jakiej został on przyzwyczajony. Mieliśmy więc zabawne gagi m.in. o niby trójkącie Asha z dwiema Ruby, kolejną bardzo obrzydliwą scenę łamiącą pewne tabu dotyczące karmienia dzieci piersią, sporo nawiązań do klasycznego Martwego Zła (głównie dzięki demonicznej postaci Henrietty, która zaprezentowała nawet wężową głowę), a także demoniczne dzieci Ruby, które na moment powróciły do serialu. Otrzymaliśmy również świetnie zrealizowaną scenę (efektami praktycznymi), w której poznajemy prawdziwe oblicze Baala bez skóry. Całość była ubrana w odpowiednią dynamikę, dzięki czemu trudno było złapać porządnie oddech.

Czy można się czegoś przyczepić w takim razie? Z pewnością tego, że to już koniec drugiego sezonu. Owszem, w każdym odcinku zdarzały się mniejsze lub większe niedociągnięcia, ale oceniając całość, Ash vs. Evil Dead to porządnie zrealizowany serial, na który po prostu warto czekać. Szkoda, że tak długo.